एक व्हावी भरारी ही भिन्न आसमंत नको
माझ्या आणि माझ्यामधे आरशाची भिंत नको
नीज यावी शांत रोज कशाचीही भ्रांत नको
असे त्याचा गर्व नको नसे त्याची खंत नको
परा कामी येत जावे; स्वत:प्रत निश्चिन्त नको
सूज्ञ व्हावी मने मात्र जगाला या संत नको
ठेवुनी जावे स्वत:ला घेवुनी जावे जरी
भुवनी इथल्या अपूर्व, अस्त व्हावा अंत नको
११-७-१२ अपूर्व ओक
प्रतिक्रिया
1 Nov 2013 - 2:10 pm | मिसळलेला काव्यप्रेमी
छानच..
2 Nov 2013 - 1:25 pm | पैसा
छान लिहिलंय!
3 Nov 2013 - 1:25 am | कवितानागेश
फार छान आहे कविता. आवडली. :)
6 Nov 2013 - 9:17 am | इन्दुसुता
अतिशय आवडली.
6 Nov 2013 - 6:41 pm | हरवलेला
माझ्या आणि माझ्यामधे आरशाची भिंत नको
__//\\__
भुवनी इथल्या अपूर्व, अस्त व्हावा अंत नको
__//\\__
17 Nov 2013 - 7:34 pm | चाणक्य
मस्त झालीये