।। बरे झाले स्वातंत्र्य मिळाले ।।

कविता उत्तम, थोडे संस्कार अजून आवश्यक. कडव्याच्या इथे ब्रेक द्या..

तुमची का हो ही कविता? नाही मागील बरेच दिवसांपासून व्हॉट्सअ‍ॅपवर फिरतेय म्हणून विचारलं..

असो. ह्या कवितेतल्या 'ब्रिटीश लोक बाई कित्ती कित्ती गोड गोड' ह्या भावनेचा समाचार तिथंही घेतला होता, इथंही घेतो..

१. ब्रिटीशांच्या काळात भारत अत्यंत स्वच्छ होता आणि ते रोज रस्ते-बिस्ते धुवायचे हा शुद्ध फालतू ' नॉस्टॅल्जिक रोमँटीसिझ्म' आहे.. फक्त 'सिव्हील लाईन' एरीयातले रस्ते स्वच्छ असायचे बहुधा, तेपण तिथे भारतीय आणि कुत्र्यांना जायला परवानगी नव्हती म्हणून..

२. 'राशन/रेशन' ह्याचा अर्थ काय हो? युद्धकाळात आणि दुष्काळात सरकार खाण्यापिण्याच्या वस्तूंवर जो 'कंट्रोल' आणायची, ते 'रेशनिंग'.. सर्वसामान्य गरीबांपर्यंत माफक दरात अन्यधान्य पोहचवण्याची सोय म्हणून 'राशन'ची दुकाने स्वतंत्र भारतात सुरु झाली.

३. 'दुष्काळामुळे अन्नधान्याविना लोकांचा तडफडून मृत्यु' अशी बातमी कितीदा वाचलीय तुम्ही? जरा 'बंगालचा दुष्काळ' गुगलून बघा.. ब्रिटीशप्रेमाचा फुगा फुटेल.

४. अनाथपोरांना पोसायचे/ रुग्णांची सेवासुश्रुषा ही 'धर्मप्रसाराची सॉफ्त टॅक्टीक्स' होती, साहेब.. जनतेचा कळवळा वगैरे एकमेव कारण नव्हतं त्यामागे..

५. आता जरा लाच/करप्शन ह्याकडे वळू.. सुमारे अडीच हजार वर्षांपुर्वी कौटील्य 'इंस्टीट्युशनालाईज्ड करप्शन' बद्दल लिहीन गेलेयत अर्थशास्त्रात. काही मुर्ख लोक 'लाच घेणे' हा प्रकार १५ ऑगस्ट, १९४७ला सुरु झाल्यासारखे वागतात/बोलतात. ('गब्बर इज बॅक' नावाच्या झालतू पिच्चरच्या पोस्टरवर 'करप्शन'ची मृत्युशिला होती. जन्म : १५ ऑगस्ट, १९४७ : मृत्यु: पिच्चरची रिलीज डेट)

अनेक ब्रिटीशांसाठी भारतात काम करण्याची संधी ही गब्बर पैसा मिळवण्याची संधी होती. अगदी लॉर्ड कॉर्नवॉलिस पासूनची प्रदीर्घ परंपरा आहे.. 'लॉर्ड निओरीच' होते भारतात लाच/पैसा खाऊन श्रीमंत झालेले लोक ब्रिटींशासाठी..

तस्मात, वाढदिवसाच्या शुभेच्छा..

जबरदस्त.
लाखो देशभक्तांनी प्राणांची किंमत मोजून आणि घरादारावर निखारा ठेवून या गोर्‍यांना देशाबाहेर काढले खरे पण अजूनही ते काही भारतियांच्या मनात वास करुन आहेत.