मनात मोर कसे नाचतात
हे तुला पहिल्यांदा पाहिल्यावर...
...मला कळालं!
जीभ कशी अडखळते
हे तुझ्याशी पहिल्यांदा बोलताना...
...मला कळालं!
हृदय कसे धडधडते
हे तुझा हात पहिल्यांदा हातात घेताना...
...मला कळालं!
पुन्हा भेटायचयं हे माहीत असूनही
तुझा निरोप घेताना, दरवेळी
डोळ्यातलं पाणी कस अडवावं
हे मात्र मला अजूनही कळालेलं नाही!
- संदीप चांदणे
कसेतरी कुठेतरी जगायला पाहिजे
म्हणूनच थोडीतरी प्यायला पाहिजे!
हजारो उठतात या अंतरंगी वेदना,
वेदना विसरायला प्यायला पाहिजे!
हजार प्रश्न लाखो चिंता, हजारो कारणे,
साऱ्यांना एक उत्तर प्यायला पाहिजे!
नकोशी कुणा असते उन्मनी अवस्था
कधीतरी कारणाविना प्यायला पाहिजे!
पडो कुणी प्रेमात, डोळ्यात जावे गुंतुनी..
वारुणीच रमणी आम्हा प्यायला पाहिजे!
वोडका, रम ब्रँडी स्कॉच वा असो व्हिस्कीही,
दर्जा सांभाळून मात्र प्यायला पाहिजे!
घडीभर सुख हे मजबुरी होऊ नये,
तिने नव्हे आपण तिला प्यायला पाहिजे!
-राव पाटील
इंद्रधनू...
निरोप घेताना म्हणालो मी,
माझी आठवण ठेव..
नशिबापुढे हतबल आपण,
जोड्या ठरवतो देव....
क्षणात सारं बदललं तरी,
विसरू कशी तुला..?
तिचे साश्रुपूर्ण नयन,
विचारत होते मला....
निशब्द शांततेत घुमला,
उदास तिचा उसासा..
पण हात हाती घेऊन दिला,
तिनंच मला दिलासा....
केली जरी प्रीती,
पण सोडली नाही नीती..
अपराधासम खंत कशाला,
सोड मनातील भीती....
शब्द असे पडता कानी,
धरिले तिचे पाय..
परमहंस नाही गं मी,
पण तू आहेस शारदा माय....
आता मनाच पाखरू
घर कुठे बांधणार?
नव्हतं ठाऊक
आठवणींच झाड
तू कधी तोडणार|
भाळला होतास
अखंड चिवचिवाटावर,
नव्हतं ठाऊक
ध्वनीसाज बोलीचा
तू निष्पर्ण करणार|
निराळा पसारा
जाणूनही.. आवरणार,
नव्हतं ठाऊक
झाले पसा~याचे जाळं
तू शिकारी कोळी असणार|
तू जीव माझा -
तू प्राण माझा -
घ्यावया
नच होतीस आली
मालूम होते मला
शौच्यालयात घुसता
मग सावरून बसता
मोबाइलात रमता
आलीस तू अवचिता
जवळि जवळ येता
मग कडकडून डसता
मम उष्ण रक्त प्रशिता
मेरा चैन-वैन सब लुटिता
वाजवून टाळिका
मी जीव तुझा - मी प्राण तुझा
- हरिला -
अल्विदा मच्छरिनी -
अल्विदा.
*कृष्णधून*
पहाटवा-याची
निशब्द धून ,
मावळती चंद्रकोर,
फिकटशी !!
झाडांची सळसळ,
प्राजक्त सडा,
धुक्याची चादर,
पुसटशी !!
आकाशी उधळण,
सप्तरंगांची,
घरट्यात चिवचिव,
नाजुकशी !!
पक्ष्यांचे थवे,
उडती रावे,
मोहक किलबिल,
ऐकावीशी !!
अलगद जाग,
स्वप्नाचा भास
खुदकन हसू,
गालापाशी !!
पडता कानी,
कृष्णधून
मन होई राधा,
लागे समाधीशी !!
-©️वृंदा
19/3/21
जेव्हा अदम्य ऐसी
निद्रा कवेत घेते
आकाशभाषितांना
ध्वनिचित्ररूप येते
अंधार भिनत जाता
भवताल स्तब्ध होते
संवेदनांस अवघ्या
व्यापून साक्षी उरते
दिग्बंध सैल होती
तर्कास काम नुरते
कालौघ थांबतो अन्
आभास सत्य होते
अज्ञातशा स्वरांचा
अनुनाद ऐकू येतो
एकेक जाणिवेचा
अस्पष्ट बिंदू होतो
निद्रा अशी कृृृृपाळू
अंकी तिच्या मी क्लांत
मी शून्य एरवी, पण
निद्रेत मी अनंत
तुझ्या डोळ्यांचे
काजळ मी आहे
मला जरासे तू
लावून घे ना
तीट म्हणूनी गालावरती
फुलबागेमधले
मी फूल सुगंधी
मला जरासे तू
माळून घे ना
तुझ्या तिमिरी केसांवरती
मी एक गाणे
युगल, प्रितीचे
मला जरासे तू
गाऊन घे ना
चांदणवर्षावातल्या राती
तुझा मी होईन
पदर भिरभिरता
मला जरासे तू
लपेटून घे ना
तुझ्या शहारत्या अंगाभोवती
काहीही होतो
तुझ्या आवडीचे
मला जरासे तू
सांगून बघ ना
उभा मी तुझ्याच वाटेवरती
- संदीप चांदणे
ही रात निळीशार,
ओतीत चंद्र-धार...
स्वप्नातल्या कळ्यांना
देते नवा आकार!
पाण्यात चंद्र-पक्षी,
मांडून सौख्य-नक्षी...
किरणावरी शशीच्या
होतात मंद स्वार!
पाहून चंद्र-मेळा,
क्षितिजास ये उमाळा...
नक्षत्र बांधतात
तारांस एक-तार!
स्वप्नील चंद्र-गाणे
मधु-मीलनी उखाणे...
गातात फूल, वारे
छेडीत गंध-तार!
एकांत चंद्र-वेडा,
वितळून जात थोडा...
देतो अनामिकेला
अलगूजशी पुकार!
उचलून चंद्र-मेणा,
र्‍हदयात चंद्र-वेणा...
कित्येक चंद्र-वेळा,
करतात येरझार!
— सत्यजित
शुभेच्छा देतो की मस्करी करतो? : नागपुरी तडका
सुख-समृद्धीच्या देतो शुभेच्छा
की तू करतो मस्करी?
कुठून येईन रे भाऊ धन
आम्हा शेतकऱ्याच्या घरी?
सायबीन सवंगाचं काम
बिलकुल नाही पडलं
चकरभुंग्यापायी पीक
खुमसूखुमसू रडलं
घरी धन आणासाठी
करु का रे गांजा-तस्करी?
कुठून येईन रे भाऊ धन
आम्हा शेतकऱ्याच्या घरी?
औंदाच्या पावसापायी
भलतंच ईपरीत घडलं
कापसाचं अख्खं बोंड
बुडापासून सडलं
आता काय तुह्याच घरी
म्या करावी का चोरी?
कुठून येईन रे भाऊ धन
आम्हा शेतकऱ्याच्या घरी?
