ब्रेन इन अ व्हॅट!

अतिषय उत्तम लेख !

तुम्ही "युनिव्हर्स इजन्ट लोकली रीअल" हे २०२२ मधील फिजिक्स मधील नोबेल पारितोषिक विजेते संशोधन वाचले/ ऐकले असेलच ! मी ते समजुन घ्यायचा प्रयत्न करत आहे पण बुध्दीची आकलनाची मर्यादा आड येते :(

जमल्यास त्यावर देखील लेखन करावे ही नम्र विनंती !

नवीन

समजुन घ्यायचा प्रयत्न करत आहे..

मी असंच वायरिंगच पुस्तक वाचतेय पण जमिनीच्या खालच्या म्हणजे झाडांच्या आणि बुरशीच्या कनेक्शनच...त्यात प्रश्न विचारला आहे,झाडांनापण मेंदू असतो? पण तो दिसत नाही?पण तो विद्युत लहरी मूळांद्वारे पसरवतो.तसचं VAT मधला मेंदू रेडिओ फ्रेक्वेन्सी वापरत संपर्कात राहत असणार?
असं उलट पुलट काहीतरी अचाट बोलायला मजा वाटते पण 😂

बाकी आता झाडांच्या मुळाची थिअरी डीस्प्युटेबल झाली आहे. का? काही संदर्भ?

"थॉट एक्स्पेरीमेंट” हा काय प्रकार आहे हे नव्याने सांगायची गरज नाही."

हा एक भन्नाट मानसशास्त्रीय प्रयोग आहे. आणि तो करण्यासाठी क्वांटम फिजिक्स किंवा आईनस्टाईन किंवा श्रोडींगरच्या मांजराच्या त्या भंपक प्रयोगाची माहिती असणे अजिबात गरजेचे नाही हे मी स्वानुभवावरून छातीठोकपणे सांगू शकतो 😀

मागे माझ्या 'नाईन इलेव्हन - Twin To-Worse' ह्या (पंच-दश वार्षिक योजनेतल्या) कादंबरीच्या पहिल्या भागात लिहिलेला एक परिच्छेद इथे परत उदघृत करतो...

आमच्या ह्या ग्रुपमध्ये मी आणि आणखीन एक मित्र अशा दोघांचा (तसा तो जगात अनेकांचा असेल) एक सामायिक छंद आहे. चित्रपटातील किंवा कथा-कादंबरीतील एखादा प्रसंगात मग तो काल्पनिक असो कि वास्तव, अथवा प्रत्यक्षात घडलेली एखादी घटना असो, त्या प्रसंगात / घटनेत सहभागी असलेल्या एखाद्या पात्राच्या भूमिकेत शिरून उपलब्ध तपशील, आपली कल्पनाशक्ती आणि जाणिवा-नेणिवांच्या बळावर त्या व्यक्तीच्या दृष्टिकोनातून तो प्रसंग आभासीरीत्या अनुभवायचा, त्यांची त्यावेळी मन:स्थिती काय आणि कशी असेल ते अनुभवायचे, प्रसंग आनंददायी असेल तर त्यातला आनंद आणि थरारक असेल तर त्यातले साहस अनुभवायचे. खूप मजा येते अधून-मधून हा मानसशास्त्रीय प्रयोग करायला. पण अर्थात त्यासाठी एक 'विशिष्ट मूड' बनावा लागतो, कधीपण वाटले म्हणून केले असे होत नाही!

सांगायचा मुद्दा काय तर ह्या गोष्टी उपजत असतात, त्यासाठी वरील गोष्टींचे ज्ञान असायची अजिबात गरज नसते!

बाकी हा छोटासा लेख आवडला म्हणुन हा प्रतिसाद प्रपंच. बाकी तुमच्या 'सो कॉल्ड' साय-फाय कथाही वाचत असतो आणि त्यातल्या खरोखर आवडलेल्या कथांवर प्रतिसादही देतो, पण रतीब घातल्या सारख्या (भंपक) कथांवर नकारात्मक प्रतिसाद देत नाही ही पोचही सकारात्मकरित्या घ्यावी हि विनंती 🙏

इथे येऊन वाचण्यासाठी वाचकाला दमडी पण मोजावी लागत नाही.

कोणी सांगीतलं दमडी पण मोजावी लागत नाही? साहेबांचा वाक्प्रचार आहे ना तो,Time is money,तो घालावा लागतो ना. म्हणजे एकुण काय.... दमडी मोजाव्याच लागतात पण स्वरूप वेगळे.

कल्पना आणी विलास यांचा भांगडा सतत चालुच असतो.

बाकी सर्व गोष्टी समजल्याच पाहिजेत असा माझा अट्टाहास नसतो.
एखादी गोष्ट आवडली, समजली तर विस्तृत प्रतिसाद जरूर देतो.

की हा जो काही कल्पनाविलास आहे तो सर्व अंतरजालावरून जसाच्या तसा तुम्हीं उचलला आहे.

-खेळीया शब्दांचा

जार मधे मेंदू ही वेड्या शास्त्रज्ञांची (भविष्यात बघणारे,सामान्य माणसांना अकल्पनीय )कल्पना आहे. त्याचे पुष्टीकरण झाले नाही.

अंतरजालावर शोध घेताना वरील माहीती कळाली. एके जागी तर हे लिहीले आहे.

अनेक विज्ञान कल्पित कथांनंतर, परिस्थितीमध्ये एका वेड्या वैज्ञानिकाचा समावेश आहे जो एखाद्या व्यक्तीचा मेंदू शरीरातून काढून टाकू शकतो, जीवन टिकवून ठेवणाऱ्या द्रवाच्या व्हॅटमध्ये तो निलंबित करू शकतो आणि त्याचे न्यूरॉन्स एका सुपरकॉम्प्युटरशी वायरद्वारे जोडू शकतो जे त्याला समान विद्युत आवेग प्रदान करेल. ज्यांना मेंदू सामान्यतः प्राप्त करतो. [ २ ] अशा कथांनुसार, संगणक नंतर वास्तविकतेचे अनुकरण करत असेल (मेंदूच्या स्वतःच्या आउटपुटला योग्य प्रतिसादांसह) आणि "विस्फारित" मेंदूला पूर्णपणे सामान्य जाणीव अनुभव येत राहील, जसे की मूर्त मेंदू असलेल्या व्यक्तीचे अनुभव. , या वास्तविक जगातील वस्तू किंवा घटनांशी संबंधित नसताना. पुतनाम यांच्या मते , "ब्रेन-इन-ए-व्हॅट" (बीआयव्ही) हा विचार एकतर खोटा किंवा निरर्थक आहे.

सुरवातीलाच जर डिस्क्लेमर डकवले असते तर वाचकांचा दृष्टीकोन बदलला असता.

(सामान्यशास्त्र विषयात पस्तीस गुण मिळवून पहील्या फटक्यात मॅट्रिक उत्तीर्ण झालेला - आघाव वाचक)

कुणी सहमत असेल किवां नसेल पण मला तरी असेच वाटते.

त्यामुळेच आपले खालील विधान अप्रासंगीक वाटते.

पण वाचायची सक्तीही नाही. भागो भंपक आहे असे एकदा ठरवल्यावर लॉंग जंप मारून पुढे जायचा विकल्प आहेच की!

बीआयव्ही) हा विचार एकतर खोटा किंवा निरर्थक आहे.

सुरवातीलाच जर डिस्क्लेमर डकवले असते तर वाचकांचा दृष्टीकोन बदलला असता.

सहेब ते तेच तर करत नाहीत, म्हणून तर त्यांच्या कथांना भंपक म्हणावे लागते…
असो… त्यांनी मिपा सोडण्याचा जाहिर केलेला निर्णय विचाराधीन आहे, बघूयात बहूमक काय म्हणते… माझ्या वैयक्तीक मते ते इथे रहावेत असे वाटते!

एव्हढे सर्व म्हणल्यावर, मी म्हणेन लिहीत रहा. आपले लिखाण भावते.

हात - पाय कापावा लागल्यानंतर अशा लोकाना तो, आता नसलेला, हात/पाय दुखतोय/ जळजळतोय असा भास होतो. बर्‍याच जणाना होतो. भास म्हणतोय कारण तो अवयव तर नाहीये पण त्या लोकाना मात्र वेडंपिसं करणारा अनुभव असतो तो.

वाचतोय.

आज मात्र एकदम पारडे फिरले. का? कल्पना नाही.
आयडी सलामत तो कथा पचास.'
ये हुई ना बात

इनक्वीझिशन, देहदंड असे जडव्यागळ शब्द वापरलेत म्हणून म्हणतो.

बाकी तुम्ही क्वांटम फिजिक्स, सिस्टीम डिझाईन तत्सम आशा कठीण विषयावर लिहीलेत तर सर्व सामान्य माझ्या सारखे अल्पमती वाचक काही शंका कुशंका काढणारच. ते मनाला लावून घेऊ नका.

आता मोठा मेंदू {माणसाचा} वाडग्यात इतकी प्रगती झाली आहे. विज्ञानात किंवा साहित्यात.
शंभर वर्षांनी डासाचा मेंदू टाचणीच्या डोक्यावर ठेवून त्यांच्याशी बोलतील.

कंजूसकाका,

कुणी मराठीत लिहिले तर स्वागतच.

हेच म्हणतो. मराठीतून लिहिलेलं सुकर वाटतं व आवडतं. जरी इंग्रजी समजायचा वांधा नसला तरीही.

आ.न.,
-ना.न.