झोपा ग्राहक झोपा...

आजी's picture
आजी in जनातलं, मनातलं
15 Oct 2019 - 1:11 pm

मी महिला मंडळाच्या एका पिकनिकला गेले होते. रस्त्यात मी एक दुकान पाहिलं. त्यात अनेक वस्तू होत्या. वेगवेगळी मशिन्स होती. अननसाची सालं काढायचं मशीन, त्याच मशीनमधे त्याच्या गोल चकत्या सुद्धा होत होत्या.

बटाट्याच्या चकत्या करायचं मशीन होतं. सुईत दोरा ओवायचं मशीन, पुढच्या १०० वर्षांचं कँलेंडर, सफरचंदाच्या कमळासारख्या पाकळ्या करायचं मशीन. काही विचारु नका.

मला इतकी भुरळ पडली की मी हरखून गेले. तो विक्रेता प्रात्यक्षिक करुन दाखवत होता. पिकलेल्या टोमॅटोचे बाहेर रस न सांडता पातळ काप करुन दाखवत होता. त्याचं ते करणं म्हणजे मला अशक्यप्राय चमत्कार वाटत होता. मी ताबडतोब त्यातली बरीच मशिन्स घेतली. अननसाची साल काढणं किती कठीण! विक्रेता माझ्या स्थूल देहयष्टीकडे पाहून म्हणाला ,"मावशी, अननस खाल्ल्यानं बारीक व्हायला होतं. रोज ग्लासभर ज्यूस प्या. महिन्यात पाच किलो वजन कमी होईल."

वजन उतरविण्यासाठी मी इतकी जीवावर उदार झालीय की ,कुणी काहीही उपाय सांगो तो मी करुन बघते. मी ताबडतोब ते मशीन घेतलं, पण सोबत बटाट्याचे वेफर्स करायचं मशीनही घेतलं.

हल्ली मला सुईत दोरा ओवताना जळलं मेलं दिसत नसल्यामुळं सुईत दोरा ओवायचं मशीनही घेतलं. १०० वर्षांच्या तारखा दाखवणारं कँलेंडर माझ्या काय उपयोगाचं आहे? मी जगणार आहे का तितकी वर्षं? शिवाय तेच ते कँलेंडर भिंतीवर बघून कंटाळा नाही का येणार? पण मी तेही घेतलं. म्हटलं, होईल मुलाबाळांना! झालेलं एकूण बिल बघून मी हात आवरता घेतला. शिवाय पिकनिकहून हे सामान घरी वाहून न्यायचं होतं.

थोड्या डेकोरेटिव्ह मेणबत्या घेतल्या आणि हो.. वाटेत एक अननस घेतला.

यथावकाश मी घरी आले. घरातल्यांना त्या वस्तूंचं प्रात्यक्षिक दाखवायला मी इतकी आतुर झाले होते की बस्! सर्व यंत्रसामग्री एकाच वेळी प्रदर्शित करावी असा बेत ठरवलं.
जणू करमणुकीचे प्रयोग. मग रात्रीची जेवणं झाल्यावर घरच्यांना मी म्हटलं,"मी तुम्हांला एक जादू दाखविणार आहे."
त्या सगळ्यांना मी डायनिंग टेबलभोवती गोळा केलं. खुर्च्यांवर बसवलं. डायनिंग टेबल पूर्णतः रिकामं केलं. माझ्याजवळ असलेला मोठ्या गोल गोळ्यागोळ्यांचा गाऊन घातला. केसांचा पोनी बांधून त्यावर शेफ घालतात तशी टोपी घातली. घरातले सगळे दिवे बंद केले. घरच्यांना काय विचित्र वागतेय कळेना.
मग कळलं, मेणबत्ती..

विकत आणलेल्यातली एक गोललठ्ठ मेणबत्ती पेटवून टेबलावर ठेवली. तिचा एक गूढरम्य प्रकाश टेबलावर पसरला. मी सगळ्यांना म्हटलं,"आता जादूचा प्रयोग सुरु होत आहे. आज मी एका अद्भूत मशीनची खरेदी केली आहे. आपल्याला अननसाची सालं काढून काप करायला किती अवघड पडतं! हे बघा हे मशीन. ह्यात एक गोल चक्र आहे. शिवाय एक पोकळ गोल आहे. त्यात अननस ठेवून हे हँडल फिरवलं,की आपोआप अननसाची सालं निघतात.

सून म्हणाली, "अहो आई,अननस विकणाराच त्याच्याकडच्या धारदार चाकूने सालं काढून चकत्या करुन देतो. त्यासाठी मशीन कशाला?"

ती सून असल्याने तिच्या ह्या वक्तव्याचा ताबडतोब समाचार घेणं गरजेचं होतं. मी म्हटलं,"मी रोज अननसाचा ज्यूस पिणार आहे. जरा स्लीम होण्यासाठी. रोज फळवाल्याकडं जाऊ? शिवाय स्वावलंबन हवंच."

ती मला काही उत्तर देणार तेवढ्यात मुलगा म्हणाला, "आई, सालं तर काढून दाखव! मला जाम इंटरेस्ट आहे बघण्यात.

"मी उत्साहाने मशीनकडे वळले. पोकळ गोलात अननस ठेवला आणि हँडल फिरवून ते गोल चक्र फिरवायला लागले.
खूप जोर लावला पण चक्र काही फिरेना. हात दुखायला लागला. दात ओठ चावून, फडक्याने दांडा पकडून पुन्हा जोरात फिरवला. पण छे!चक्र काही फिरेना. प्रदर्शनातला तो विक्रेता कसं सरसर हँडल फिरवत होता ते कळेना. मग मी मुलाला म्हटलं,"एवढा जिमला जाऊन वेटस् करतोस ना?हा दांडा फिरव." मुलगा नाईलाजाने उठला. मशीनजवळ आला.
खच्चून जोर लावून त्यानं हँडल फिरवलं. त्याचे हाताचे स्नायू तट्ट फुगले. आणि काय ! चक्क हँडलचा दांडा खाडकन तुटला. त्याच्या हातात आला. मला रडू कोसळायचं बाकी राहिलं होतं.
माझा जादूचा प्रयोग संपल्याचं माझ्या लक्षात आले. उसन्या अवसानानं मी म्हटलं,"हरकत नाही,आता आपण बटाट्याचे वेफर्स करु. म्हणजे मी बारीक काप करते आणि तू तळ." सूनबाई गप्प बसली.

एका टोकावर मी सोललेला बटाटा खोचला. त्याला जोडलेलं पातं मी गोलगोल फिरवलं. पातळ काप होऊ लागले. हे करताना मी यशस्वी मुद्रेनं सुनेकडे बघत असतानाच माझं बटाट्याकडे दुर्लक्ष झालं. 'नजर हटी दुर्घटना घटी'. माझ्या बोटात पातं घुसलं. बोट चांगलंच कापलं. रक्ताची धार लागली.
आता मात्र माझ्या डोळ्यांत आसवं जमा झाली. मुलानं,सुनेनं प्रथमोपचार केले. आणि त्या निमित्ताने दिवे लावून मेणबत्ती फुंकली.

मी रात्रभर निराशेमुळे जागीच होते. राहता राहिलं सुईत दोरा ओवायचं मशीन! सकाळी जखमी बोटांत सुई धरुन तिच्या नेढ्यात मशीनच्या पुढची गोलाकार तार घालायचा प्रयत्न केला.
तर नेढं लहान आणि तार जाड. ती काही आत जाईना. मग मोठ्या नेढ्याची सुई घेतली. त्यात तारेचं वेटोळं गेलं. आणि त्या वेटोळ्यात मला दोराही ओवता आला. पण सांगायची गोष्ट म्हणजे सुईचं नेढं इतकं मोठं होतं की त्यात मी साध्या डोळ्यांनीही दोरा ओवू शकत होते.

पण अशा प्रकारच्या वस्तू विकत घेण्याची ही माझी पहिली वेळ नव्हती. सध्या ह्या आणि पूर्वीच्या अशा अनेक वस्तू एका कपाटात पडल्यात. माझ्याकडे घेतलेल्या सामानाची साधी पावतीही नाही.. आणि मी दुकानदाराला शोधतेय जो दुसऱ्या गावाला आहे. ह्याला म्हणतात अंधारात काळं मांजर शोधणं!

जीवनमानविचार

प्रतिक्रिया

मराठी_माणूस's picture

15 Oct 2019 - 1:39 pm | मराठी_माणूस

मस्त. मस्त. मस्त.

गवि's picture

15 Oct 2019 - 2:06 pm | गवि

खी खी खी.. अगदी अगदी..

अशा अनेक स्टॉल आणि प्रदर्शनांतून (वैज्ञानिक खेळणी, असंख्य ग्राहकोपयोगी यंत्रे फेम) पाहिलेली उपकरणे आठवली. लसणाची साल काढणारे यंत्र (म्हणजे एक रबरी नळकांडे), कडधान्यास ताबडतोब मोड आणणारं सच्छिद्र पात्र, (ढेरी कमी करणारी उपकरणे फेम) उभं राहून फिरण्याची तबकडी, ऍक्युप्रेशर लाकडी रूळ, चुंबकीय चपला, चुंबकीय पाण्याचा ग्लास, औषधी लाकडाचा पेला, साबुदाणा खिचडी(देखील) बिनतेलाची बनविता येणारे भांडे..

आणि अनंत..

ही सर्व प्रदर्शने जनरली ग्राहक फिरून मारावयास येण्यापूर्वी पुढील अज्ञात मुक्कामी पोचतील अशा बेताने फिरत असतात.

चौकस२१२'s picture

15 Oct 2019 - 3:17 pm | चौकस२१२

गावी बुवा / ताई मला तरी लसूण सोलण्याची रबर नळकांडी आवडली हाताला वास राहत नाही खास करून मोठ्या आकाराच्या पाकळ्यासाठी !
अर्थात त्या नळकांडीच्या रबराचा दर्जा चांगला असेल तर
बाकी कमी तेलाची साबुदाण्याची खिचडी करणारे यंत्र काय बुवा? साबूखि" तुफान आवडते त्यामुळे कुतूहल आहे काही फोटू असले तर टाका

गोष्ट तशी सगळ्यांबरोबर एकदा तरी झाली असेल, पण तुम्ही ज्या पद्धतीने सांगितली ते एकदम वातावरण निर्मीतीच ...

बाकी ग्राहक सध्या झोपलेलाच असतो ... असेच वाटावे असे आहे सगळे..

ही यंत्रे तर भिकार असतात, पण ईंजेक्शन दिलेली फळे, रंगवलेल्या भाज्या , केमिकल युक्त आवरणे.. असे असंख्य गोष्टींनी तर आपण आजारी पडतो .. तरीही आपण काहीच करत नाही..

मागे अ‍ॅमेझॉन वरुन तुम्ही ज्या यंत्राची जादु करणाअर होता ती मागवली होती.. आणि एका दिवसात रीटर्न पण दिली होती...

इरसाल's picture

15 Oct 2019 - 3:37 pm | इरसाल

ती सून असल्याने तिच्या ह्या वक्तव्याचा ताबडतोब समाचार घेणं गरजेचं होतं.
हे सगळ्यात बेस्ट होतं.....:))

जॉनविक्क's picture

15 Oct 2019 - 4:10 pm | जॉनविक्क

संपादित.
व्यक्तिगत रोखाचे प्रतिसाद टाळावेत.

-संपादक

प्राची अश्विनी's picture

15 Oct 2019 - 4:20 pm | प्राची अश्विनी

:):);)

जालिम लोशन's picture

15 Oct 2019 - 8:28 pm | जालिम लोशन

नशिब तुम्ही साफ सफाईचे सामान नाही घेतले नाही तर प्रात्यक्षिक करतांना नक्की वजन कमी झाले असते.

बोलघेवडा's picture

15 Oct 2019 - 9:06 pm | बोलघेवडा

छान छान!! अजून लिहीत राहा!!

दुर्गविहारी's picture

15 Oct 2019 - 11:07 pm | दुर्गविहारी

खुसखशीत लिहिले आहे, मजा आली वाचायला. पण अश्या वस्तूंचा माझा अनुभव तरी चांगला आहे. साताऱ्याजवळ "हॉटेल माईलस्टोन" इथे कायमस्वरूपी स्टॉल आहेत. तिथून काही वस्तु घेतल्या. नारळ फोडायचे यंत्र, धान्यातील किडे काढायचा सापळा वैगरे. त्यांचा अजूनही छान उपयोग होतो आहे.
बाकी तुम्ही आणखी लिहा. पु. ले. शु.

खिलजि's picture

16 Oct 2019 - 2:57 pm | खिलजि

आजीनू ह्ये काय लिवलंय , येकदम भारी .. बोलायचंच काम न्हाय बघा .. एक गोष्ट नमूद करू इच्छितो कि आमची हि ,, याबाबतीत एकदम तरबेज .. जे पण आणेल ते सोळा अणे चीज .. पैसे वसूल झालेच पाहिजे नाहीतर मी .. येकदम तिच्या उलट .. जे पण चुना लावून घेऊन आणतो ते असेच पडून राहते आणि नंतर रद्दीवाल्याकडे पोच होते .. मी बरेच सामान घेतले पण काहीच उप्योड झाला नाही .. पण तिने मात्र विज्ञान प्रदर्शनात ५० रुपयाची छोटी पण अतिशय महत्वपूर्ण वस्तू घेतली ,, ती दगडावणी टिकाऊ निघाली आणि अजूनही वाक्क्युम क्लीनरच्या बरोबरीने काम करते .. सोफे इतर गाद्या अंथरुणे अगदी साफ तीही काहीही वीज खर्च न करता .. मानलं बाबा तिला .. पण तुमचा हा लेख डोळ्यात अंदाजानं घालणारा ठरेल .. मी आत्तापर्यंत कैक फळे कापणारी यंत्रे , वेगवेगळ्या झाडू , आलं पटकन किसून देणारं असे बरेच चुना कमी यंत्रे घेऊन आलो आहे .. आता मात्र कानाला खडा लावण्यात आलेला आहे .. काही घ्यायचं असेल तर विचारून सवरून घेण्यात येते .. बहुधा समोरून नकारच असतो पण खरेदी म्हणजेच चुना लागणे नियंत्रणात आलेले आहे ..

कंजूस's picture

16 Oct 2019 - 9:59 pm | कंजूस

पोळी ( जाड रोडगे)करणारं राहिलं का?

समीरसूर's picture

17 Oct 2019 - 2:20 pm | समीरसूर

खूप मस्त लिहिलं आहे. आवडलं.

बाकी ही यंत्रे फक्त त्यांच्या विक्रेत्यांनाच वापरता येतात असं निरीक्षण आहे. आम्ही खूप वर्षांपूर्वी चपातीमेकर घेतलं होतं. दुकानात सेल्समन झटपट चपात्या बनवून दाखवत होता. आम्हाला वाटलं सोप्पयं! घरी आल्यानंतर ल्क्षात आलं की हे यंत्र कुचकामी आहे. शेवटी गेली कित्येक वर्षे ते माळ्यावर पडून आहे. एक सर्वसाधारण चाचणी म्हणजे अशी अत्यंत उपयुक्त यंत्रे सहसा कुणाच्या घरी कधी दिसत नाहीत. जितक्या सहजतेने मिक्सर, मायक्रोवेव्ह, फ्रीज, वॉशिंग मशीन, वगैरे उपकरणे दिसतात तितक्या सहजतेने ही बाकीची तथाकथित यंत्रे दिसत नाहीत. त्यामुळे अशा यंत्रांच्या फंदात न पडलेलंच बरं!