मिस शलाका B.A.

मार्मिक

शलाका पळुन गेली ... काकांनी लैच बोर केलं राव .. =))

प्रयत्न चांगला आहे.

पण ...पॅकेज हे वार्षीक असतं, महिन्याचं नाही.

या दोन वाक्यांबाबत अधिक चर्चेसाठी स्कोप असावा असे वाटते.

"अगं ३२ वर्षांची आहेस तू! "

"जेमतेम BA आहेस.केवढ्या या अपेक्षा?"

"कठीणाय" :)
काल्पनिक संवाद आवडला.

आमच्या एका स्नेहींची मुलगी आय आय एम लखनौ वरून व्यवस्थापन पदविका घेऊन बड्या बहुराष्ट्रीय कंपनीत कामाला लागली. अर्थात पॅकेज भरभक्कम होतं (१८ लाख होतं सुरुवातीला). तिची अपेक्षा "राजबिंडा भरपूर पॅकेज असलेला (किमान ३० लाख) राजकुमार" अशी होती. हा नको- याचं नाक मोठं आहे, तो नको -त्याला पुढे थोडं टक्कल आहे, तो नको -त्याचं पोट सुटलंय, असं करत करत बरेच मुलगे नाकारले. आता वय ३४ आहे. आता पॅकेज ४५-५० लाख आहे अजूनही "मुलगा" शोधणे चालू आहे. पॅकेज निदान ४० लाख पाहिजे.

दुसरे एक सद्गृहस्थ (जी एस बी) माझ्या कडे रुग्ण म्हणून आले होते. त्यांचा मुलगा आय आय टी चा अभियंता. (सध्या वय वर्षे ३२). बंगलोरला बहुराष्ट्रीय कंपनीत सज्जड पगाराची नोकरी आहे (पॅकेज ४० लाख). त्याला दोन वर्षांपूर्वी एक मुलगी सांगून आली होती मुलगी पसंत पडली होती पुढे बोलणी करून नाते जुळवणार तेवढ्यात त्यांच्या नातेवाईकांकडून एक बातमी कळली कि एका मुलाबरोबर सध्या प्रेम प्रकरण चालू आहे ( लिव्ह इन राहत होती पण लग्न ठरायला आल्यामुळे मुलगी परत माहेरी आली होती) लग्न झाल्यावर काही तरी खुसपट काढून परत यायचं आणि भरपूर पोटगी किंवा एकदाच भरपूर पैसे उकळायचे असा बेत होता. या प्रकरणामुळे त्या मुलाने हाय खाल्ली आणि आता तो मुली बघायलाच तयार नाही.
आई वडील काकुळतीने सांगत होते डॉकटर कुणी चांगली मुलगी असेल तर सुचवा. जातीची अट नाही.

MNC मध्ये खूप पगार मिळायला लागल्यापासून हा प्रश्न जास्तच ज्वलंत झाला. माझ्या नातेवाईकांमध्ये कित्येक मुली स्वताच्या पॅकेजपेक्षा जास्त पॅकेजवाला नवरा मिळेल म्हणून आलेली स्थळे नाकारत राहिल्या आणि नंतर वय झाल्यावर पॅकेज तर जाऊद्याच पण किमान अपेक्षा पूर्ण करणारेही स्थळ यायचे बंद झाल्याने अविवाहित राहिलेल्या पाहिल्या आहेत. मुळातच किमान स्वताइतका तरी पैसे मिळवणारा नवरा हवाच हा मुलींचा अट्टाहास कितपत योग्य आहे हा विचार करण्यासारखा प्रश्न आहे. एखादा मुलगा आता किती पैसे कमावतोय या पेक्षा भविष्यात यापेक्षा किती जास्त पैसे कमविण्याची क्षमता/योग्यता मुलामध्ये आहे याचा मुली स्थळ नाकारताना विचार करत नाहीत असे कित्येक मैत्रिणींच्या बाबतीत दिसून आलेय. शिवाय स्वता पैसे कमविण्याची क्षमता तसेच इच्छा नसणाऱ्या मुलींच्या तर काहीच्या काही अपेक्षा असतात. गाडी, बंगला, पाच आकडी पगार वर एकुलता एक असे काहीच्या बाही. स्वता सुमार दिसणाऱअया मुलींना होणारा नवरा मात्र स्मार्ट/गोराच हवा असतो. आणि या हट्टापाई सरकारी नोकरदारांची स्थळे नाकारणारे उदाहरण तर माझ्या जवळच्या नातेवाईकांमध्ये आहे. अशा मुलींकडे पाहून हसावं कि रडावं ते कळत नाही. बऱ्याचदा अशा मुलींचे पालक पण त्यांना वास्तवाची जाणीव करुन द्यायला कमी पडतात असं वाटतं. असो. खूप काही चर्चा करण्यासारखं आहे या विषयावर.

सगळीकडे वाईट, केवळ पैशाला आणि भौतिक सुखांना हपापलेल्या मुली नुसत्या. गोल्डडिगर्स.

पाश्चात्यांचं अंधानुकरण बोकाळलं आहे.

बिचाऱ्या होतकरु धडपडणाऱ्या उपवधू मुलांचे हाल नुसते.

म्हणजे पुढील पानावर सुरु करता येईल , नाहीतर तेच तेच मुद्दे येत राहतील चर्चेत :D

अरेरे . काय हा दैवदुर्विलास . जगात विशुद्ध प्रेम राहिलेच नाही .

माझा लग्नाआधीच अनुभव .. मी नुकताच एका पब्लिक टेस्टिंग लॅबमध्ये कामाला लागलो होतो .. सुरुवातीचा पगार फक्त ८०० रुपये होता .. त्यावेळी आमच्या मोठ्या बहिणीचे ( सक्खी चुलत बहीण ) लग्न ठरले होते .. ती पेहसाने वकील आणि जिजाजी सी ए .. तर लग्न वनिता समाज हॉल शिवाजी पार्क येथे मोठ्या धुमधडाक्यात लागले .. तेव्हा तिथे माच्या साताऱ्याच्या बाजूचे देशमुख म्हणून जमीनदार आलेले होते .. त्यांची मुलगी फॅशन डिझायनर होती .. तेव्हा त्या मुलीला अदमासे १८००० पगार होता ..
त्या देशमुखांनी माझ्या बाबांशी प्राथमिक बोलणी केली आणि मग मला बोलावून घेतले .. मी तिथे गेल्यावर त्यांनी मला मी कुठे काम करतो ते विचारले .मी नाव गाव फळ फुल सर्व सांगितले .. मग त्यांनी मला माझ्या पगाराबद्दल विचारले .. मी मोठ्या रुबाबात उत्तर दिले ८०० रुपये महिना .. त्या उत्तरावर ते एव्हढे खुश झाले कि हात धुवून मागे लागले होते .. मुलगी दिसायला ठीकठाक होती पण माझा माझ्यावरच विश्वास नव्हता, साला ८०० रुपयाचा आठ लाख झाला तर ठीक नाहीतर हि जरशी गाय पाळणार कोण ? मी आपला कसाबसा त्यांना स्पष्ट सांगून मोकळा झालो , कि मला किमान तीन वर्षांचा तरी अवधी द्या , मला माहित नाही माझे पुढे कसे असणार ते , पण मला वाटत सद्य स्थितीवरून तरी मी आपल्या मुलीची यथायोग्य देखभाल करू शकत नाही .. त्यावर ते उत्तरले आम्हाला ठाऊक होते कि तुमचे हेच मत असणार पण एक सांगून ठेवतो , जमिनी कसल्यात आणि कारखाने बी जवळून बघितले आहेत , आमची निवड कधीच चुकत नाही आणि चुकणारही नाही .. तुम्हाला खरंच सांगू , आज देवाच्या कृपेने सर्व काही व्यवस्थित चालू आहे .. आणि या धाग्यामुळे आपसूक त्या स्मृती जाग्या झाल्या ..

दोन व्यक्तिंचे जमत नाही तर दोन घराण्यांचे** जमते.

तळटीप (अपेक्षित,अध्यारुत, आंतरिक)
आर्थिक पत प्रतिष्ठा आणि सामाजिक स्थान यांची तुलना करून जेष्ठ जाणते वरील विधान करतात.
साहजिकच निर्व्यसनी,स्वकर्तृत्वावर शिकलेला,आणि काही प्रगती करण्यासाठी कष्टाळू इत्यादी शुल्लक बाबी कालबाह्य ठरवल्या जातात.
दोन्ही बाजूंनी अपेक्षा वाढविण्यासाठी पालकांचे आणि मित्र मैत्रिणी यथायोग्य भर टाकायची धडपड करीत असतात.

वाचकांची पत्रेवाला नाखु पांढरपेशा

कोणाचं चुकतय नक्की?

साला मै आता आमच्या खानदान का मोस्ट लग्नेबल खोंड असल्याकारणाने सध्या बाजारात बायोडाटा फिरत आहे, आमचं थोर कर्तृत्व जाणुन जन्मदात्यांनी लव-म्याटर विचारायची देखील तसदी घेतली नाही, ताईसाहेब, मातोसरी, वहिनी साहेब, दादोजी, पिताश्री सगळे एकाच कामी, मी मात्र गरीबासारखा कुठल्याही पोरीने पसंत करावे एवढीच अपेक्षा ठेऊन वाट पाहतोय आणि आमचं बाकी सैन्य धडाधड पोरी रिजेक्ट करतय.

या सगळ्यातून गेल्ये त्यातून एक कळलंय कि एखादा मुलगा (मुलगी) मनापासून आवडला तर सगळ्या अटी शिथिल होतात. पण जर आवडला नसेल तर घर -दार पगार उंची वय इ कारणं सांगितली जातात. आपल्या ठरवून केलेल्या पद्धतीत दिसणं जास्त महत्वाचं ठरतं, पण कधी कधी वागण्यातला चांगुलपणा पण आवडू शकतो.

एका स्थळाने मला नकार देताना सांगितलेलं कारण खरंच आवडलं आणि आम्ही आमच्या घरात पुढच्या लग्नांमध्ये पण ते वापरलं , ते म्हणजे - " योग नाही ". उगाच कोणाला चांगलं वाईट कशाला म्हणत बसा. समजणार २ शब्दात समजून जातो आणि खूप चिरफाड करायला लागत नाही
पण एक आहे कोणी मध्यस्थी करत असेल ना तर त्या माणसाला सहसा फार राग येतो कोणीही नकार दिला तरी. त्यांच्या दृष्टी ने सगळं "जुळतंय तरी का नाही म्हणतायात" "अपेक्षा फारच आहेत" "स्वतः काय आहात त्याचा विचार करावा" इ इ वाक्य येतात. अजूनही ओळखीत कितीतरी (साधारण ६०+) लोकांना "मुलगी" नकार देते याचं आश्चर्य वाटतं, राग येतो. साधा विचार आहे, ज्या दोघांना लग्न करायचंय ते हो म्हणाले कि झाला. पण होताच नाही ते.

अटी फार आहेत म्हणणारी माणसं स्वतःच्या मुलांच्या लग्नात मात्र तेवढ्याच अटी घालताना बघितलीयेत.

लग्न झाल्यावर काही तरी खुसपट काढून परत यायचं आणि भरपूर पोटगी किंवा एकदाच भरपूर पैसे उकळायचे असा बेत होता.

भारतात अमेरिकेसारखे प्री-नपच्युअल, नवरा आणि बायकोचे लग्नापुर्वीचे आणि नंतरचे अ‍ॅसेट्स वेगळे ठेवणे, किमान १० वर्षे लग्नाला झाली असतील तरच ५०/५० वाटणी करणे वगैरे प्रकार सुरु झाले आहेत का?

उद्देश काये या धाग्याचा नक्की?

१. आपण काहीतरी निकष ठेवून परक्या कोणालातरी नकार देतो तेव्हा आपण हुशार असतो. पण तेच परका कोणीतरी त्याचे काहीतरी निकष लावून आपल्याला नकार देतो तेव्हा तो गर्विष्ठ, मूर्ख वगैरे असतो. ie दांभिकपणा दाखवून देणे?

२. आपल्या स्वतःचे रूप, शिक्षण, स्वकमाई इ विचार न करता लायकीबाहेरच्या अपेक्षा जोदीदारकडून ठेवणे. ie पांघरून पाहून पाय न पसरण्याची प्रवृत्ती दाखवून देणे?

कि
३. स्वतः रूप, शिक्षण, स्वकमाई बाबतीत कितीही उत्कृष्ट असलो तरीही इतरांसारखे (ie आईबापाने समोर ठेवलेल्या चार फोटोमधील एकाला आदा पादा करून निवडून, तडजोड करून आपण किती हुशार, आनंदी आहोत हे स्वतःला, जगाला convince करत फिरणारे ) न वागणे??
प्रत्येकाने तडजोड करून लग्न केलेच पाहिजे नाहीतर ते बावळट असतात असे काही प्रतिसादांवरून वाटले