जाणीव

जाणवे मज आज जेव्हा
काहीच नसे इथे आपुले,

सांगू कुणा ही व्यथाच माझी
शोधूनी आता मन हे थकले ||१||

अथांग या दुनियेमधला
जणू उपरा मी भाडेकरू,

स्वकेंद्री अशा अवनीवरती
कुणालाच मी माझे म्हणू? ||२||

मी यावे अथवा जावे
लोचनी न कुणाच्या आसवे,

कुणा न वाटे हृदयामधूनी
मन मोकळे करावे मजसवे ||३||

धावतो मी रोज आहे
काहीतरी मिळवावया,

सिनेमाच तो पडदा नुसता
वेळ लागला मज कळावया ||४||

कशापरी तू धाडीलेस मज
सुटेल का कधी कोडे देवा?

गतजन्मींच्या पापांचा वा
पुण्याईचा म्हणू हा ठेवा? ||५||

माणुसकीच्या जंगलामध्ये
मिळेल का ममतेचा झरा,

प्रत्येकाचे पाय मातीचे
कळेच ना मज कोण बरा ||६||

कलीयुगाच्या डोहामधले
आयुष्याचे पाश विणू,

माणसाचा मंडूक होता
डबके वाटे विश्व जणू ||७||

सगळे मिळूनही रिते रिते
ही जाणीव का मनी बोचतसे,

इदं न मम हे शाश्वत असूनही
आसक्ती का सुटत नसे? ||८||

अंतरीचे मेघ माझे
पिळवटोनी हसले मजला,

माझे माझे करिता करिता
देव तुझ्यातील का बरं निजला? ||९||