काटा

सर्वांनी बंद केल्या मजकडे येणार्या वाटा
राहिली फ़क्त तुझ्या पाऊलाची वाट आत्ता

स्वत:चे जीर्णावशेष घेवुन सोबतीला
जुन्या स्मृतींच्या आधारे उभा गाभारा

माझ्या स्वप्न राज्यात ना राणी ना प्रजा
विना प्रजेच्या राज्याचा मी हा अभागी राजा

न उगवताच कशी मावळते चांदणी
किनार्यास न भेटताच परततात लाटा

सुमनावरती स्वप्न शय्या सजलीच नाही
फुलाच्या ताटव्यात त्या होतो मी एक काटा