नाते देवाशी...

पत्नीला मात्र भवानी, कडकलक्ष्मी अशी संबोधने काही लोक करतांना दिसतात.

प्वॉईंटाचा मुद्दा आहे

मागे आमच्या एका मित्राने हाच पॉईंट मांडला होता , की सखी / पत्नि ह्या रुपातही देवी कधीच का असत नाही ??

"नवरात्रीत आजकाल ज्या देवीच्या मुर्ती बनवतात त्यात भारी भारी साड्या (काधी कधी ट्रान्स्परंटही ) , कमनीय बांधा , चकचकीत मेकप , इतक्या कलाकुसरीने बनवलेले असते की देवी कोणत्याच अँगलने "आई" वाटत नाही ."

अन ह्यावर जोरदार राडा झाला होता

कुठेतरी यबद्दल वाचले होते की परमेश्वर हा सर्वोच्च "धन = दाता" आहे आपण सारे त्याच्यापुढे ऋण शक्तीचे आहोत. आणि नंतर लिहीले होते की पुरुष हा "धन" असतो तर स्त्री ही ऋण म्हणून आपण सर्व देवापुढे स्त्री आहोत.
तसेच, ज्योतीषात सर्व विषम राशी या पुरुष राशी आहेत, दिवस हा काळाचे त्या प्रतिनिधीत्व करतात तर सर्व सम राशी या स्त्री राशी असून, रात्र हा समय दर्शवितात.
नक्की पुरुष=विषम=धन , तर स्त्री=सम=ऋण का ते माहीत नाही.

>>> परमेश्वराला 'पत्नी' नात्यात मानलेले/उल्लेखिलेले नाही...

'पत्नी हाच परमेश्वर' हे नि हेच खरं आहे त्यामुळे खर्‍या गोष्टी मानायच्या कशाला ?
दुसरं म्हणजे खरं बोलायला लोक घाबरतात हो! त्यामुळे उल्लेखत नाहीत.

पिता / माता / बंधू / सखा /मालक / राजा - हे सर्वमान्य आहे...
पुत्र / कन्या / नोकर - हे फारच क्वचित दिसतं.. नोकर मानल्याचं माझ्या तरी ऐकीवात नाही. जाणकार उदाहरणे देतील.

खरं तर त्या परम तत्वाला आपण वेगवेगळ्या नावाने संबोधतो. हिंदू धर्मात देव प्राप्तीसाठी वेगवेगळे मार्ग सांगीतले आहेत त्यांना आपण 'योग' असे म्हणतो... हटयोग, ज्ञानयोग, भक्तीयोग, प्रेमयोग असे अनेक आहेत. त्यामुळे या वेगवेगळ्या मार्गाने त्या ईश्वराला संबोधण्याचा प्रकार होतो. यात सामान्य तत्व असे असते की परमेश्वर हा भक्ताच्या पेक्षा मोठा मानतात, जेणे करून 'भक्त म्हणजे लहान हा परमेश्वर म्हणजे मोठ्या' तत्वात विलीन होईल.
यावरून वरील पहिल्या ओळीतील संबोधने येतात. ज्या काळात ह्या भक्तीसंबोधनाच्या कल्पना आल्या त्यावेळी भारतीय समाजात पत्नी लहान असायची आणि पती मोठा.. पत्नी पतीला समर्पीत असायची. त्यामुळे देवाला पती मानल्या जायचं पत्नी नाही.

पत्नीला गृहलक्ष्मी म्हणायची पद्धत आहे. म्हणजे देवीच ना?

मानवयोनीतील स्त्री पत्नी मानल्याने/होण्याने काय काय परिणाम होतो हे समस्त पुरूषवर्ग चांगलेच जाणून असतो. तशात देव/देवी सारख्या पावरबाजाला पत्नी मानल्याने काय काय परिणाम होतील हेदेखील समस्त पुरूषवर्गाला वरील वाक्यातील अनुभवामुळे आधीच समजू शकते. त्यामुळे परमेश्वराला 'पत्नी' नात्यात मानलेले/उल्लेखिलेले नाही.

काय कारण असू शकेल???

अर्थातच शारीरीक लिंगभेद आणखि काय कारण ? पुरुष शरीराने शक्तिशाली, स्त्रि अबला.

तसच परमेश्वर हे सामर्थ्याच प्रतिक म्हणून पुरुष तर भक्त हे लिनता, समर्पण व अवलंबीत्वाच प्रतीक म्हणून स्त्रि. कारण लिनता, समर्पण व अवलंबित्वाची भावना पोसल्याशिवाय परमेश्वराशी भक्त एकरुप कसा बरे होउ शकणार, भक्त कसा ठरणार ?

तसेच जर सामर्थ्यवान नसेल तर भक्त अशा कोणत्या देवाला शरण जाणार ? समस्त श्रध्दावान भक्तगणांमधे असा कोण बरे महात्मा आहे जो (सैतानाकडुन) पराभुत झालेल्या देवाला पुजतो ? जो सर्वशक्तीशाली नाही त्याला फार प्रेमाने शरण जातो ?