मी...

आईईईईईईईईईईईईईईई.......................................................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ????????????????????????
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
दु:ख्खाच्या तेलात जिलब्या सोडल्या मी,
तरि कळे ना घाणा
कसा आला क मी....

काल्जी करु नाका, तुमाले पन 'मोकलाया दाई दिसा' सापदतील आनि स्म्बरी गाताल!

तुमच्या कडुन अजुन सुरेख कवितांच्या/लेखांच्या अपेक्षा वाढल्या आहेत. पुढिल लिखाणाच्या प्रतिक्षेत.

सर्व दुख्हे "प्याल्यात" बुदवलि मी
व्यसनाच्या अन्धकारात स्वतहाला लोतले मी

आमच्या शेजारचा बोबडा राजू पण असच काहीस अगम्य बोलतो..

उघदला दागा अता करुण बशलोय तरागा :))

अशाच आणखी कविता लिहीत चला. हळूहळू सवय होईल आणि या सगळ्या चावट लोकांकडे लक्ष देऊ नका बरं. त्यांना असं लिहायला कधीही जमायचं नाही!

कविता चांगली (असावी. कारण मला पद्यातलं काही कळत नाही) पण मोकलाया दाही दिश्याची सर नाही.

अरे बस करा रे ! पोराचा जीव घेनार का तुमी लोक, अशूद्ध लीवल्याबद्द्ल

बरोबर आहे तात्यांचं, कविता ही विचार करून, प्रॅक्टीस करून करायची गोष्ट नसते. कवीला कविता आपोआप होत असते.ती कधीही, कुठेही, कशीही, कशावरही होऊ शकते.

तुझी कविता तुला हवी तशी करून दिलीये. सं.मं.ला विनंती करून अपडेट करायला सांग

नियतीने केलेला आयुष्यावर घाव सोसला मी
त्याच घावाच्या साथीत अश्रुंचा माग शोधला मी

एका परिचे स्वप्न आयुष्याच्या सुखद वळणावर पाहीले मी
त्याच स्वप्नाचा विरत जाणारा दु:खद अनुभव घेतला मी

सर्व दु:खे "प्याल्यात" बुडवली मी
व्यसनाच्या अंधःकारात स्वत:ला लोटले मी

मनाच्या तगमगीत आयुष्याचा अंत पाहिला मी
त्याच अंताची निरंतर अपेक्षा करणार मी...