भाषांतर

“शक्य आहे बाबा!” तो म्हणाला आणि खरोखरीच ते चक्र रात्रभर चालू राहिले. वाळू पडायची काही थांबत नव्हती. ते बघून तो गोंधळून गेला. बावचळला. एखाद्या सापाच्या पिल्लाच्या शेपटीवर निष्काळजीपणे पाय पडावा आणि तो भला मोठा अजगर निघावा अशी त्याची अवस्था झाली.

मोबियस

ही वाळू अशीच वर्षभर इकडे तिकडे हलत असते. हा प्रवाहच तिचा प्राण असतो. ती कधीच थांबत नाही. कुठेच! पाण्यात असो किंवा हवेत, ती आपली वहातच असते. सामान्य जीव वाळूत तग धरु शकत नाही. आणि हे जंतूंनाही लागू आहे... कसे सांगू तुम्हाला....वाळू म्हणजे स्वच्छता, शुद्धता....कुजण्याचा प्रश्नच नाही.

मोबियस

बघावी तिकडे वाळू! त्याच्या मनात विचार आला, ‘छे! ही वाहणारी वाळू काही जीवनासाठी आवश्यक आहे असे वाटत नाही. पण स्थिरता ही आयुष्यासाठी आवश्यकच आहे असेही नाही. जर सगळेच वाहत्या वाळूसारखे वाहत्या जीवनात सामिल झाले तर या जगात स्पर्धाच उरणार नाही. माणसे स्थिर होण्याचा प्रयत्न करतात म्हणून तर या जगाचा रहाटगाडगा चालतो आहे

श्रीमंतीशिवाय सौंदर्याला किंमत नाही. प्रेम करणं हा श्रीमंतांचा प्रांत आहे, ते बेकारांचं कुरण नव्हे. गरिबाने नेहमी वास्तववादी आणि निर्मोही असावं. कमाई गलेलठ्ठ असण्याऐवजी आधी नियमित असणं आवश्यक. आधुनिक आयुष्यातली ही महान सत्ये ह्युई अर्स्किनला कधीही कळली नाहीत; बिच्चारा ह्युई! तात्विक पातळीवर विचार केला तर ह्युई हा काही फारसा महत्वाचा माणूस होता असं प्रामाणिकपणे आपल्याला म्हणता येणार नाही. तो कधीही काही ‘उच्च’ सोडा पण वाह्यात असंही काही बोलला नसावा. पण शेवटी तो एक नीट कापलेल्या तपकिरी केसांचा, अचूक शरीरसौष्ठव आणि भुरे डोळे असलेला अतिशय देखणा माणूस होता हे मात्र तितकंच खरं.

अमेरिका व कॅनडाच्या सरहद्दीवरील एखादी रेड इंडियन वस्ती. रात्रीची वेळ, काठ्यांच्या तंबूंची कापडे मंद हवेत हलताएत... शेकोटीसमोर मुले व त्यांचे मिशोमिस (आजोबा) बसले आहेत. मुलांना गोष्ट सांगेन हे आधीच कबूल केले आहे. आकाशात तारे, चांदण्या चमचम करत आहेत व खाली शेकोटीवर ज्वाळांचा खेळ...
मिशोमिस सुरु करतो...

शेकोटी...

माझ्या अनुवादाला,
"आव्हान जम्मू काश्मीरमधील छुप्या युद्धाचे" ह्या
ब्रिगेडिअर हेमंत महाजन लिखित पुस्तकाला,
महाराष्ट्र ग्रंथोत्तेजक संस्थेचे,
’लोकहितवादी रा.ब.गोपाळ हरी देशमुख’ पारितोषिक देण्याचे ठरले आहे.

इष्ट जनांस आमंत्रण आहेच.