पहिला पाऊस

*पहिला पाऊस*
नेहमीच्या दिमाखात तो अवतरलाच. किती दिवस हुलकावण्या देत होता.
संध्याकाळी आकाशात पसरलेल्या संधिप्रकाशानेच तो येतोय हे कळवलं, हलक्या वा-यांच्या गार झुळूकांनीच हळुच कानात सांगितलं 'तो येतोच आहे लवकरच'.हळुहळू मेघ दाटून आले, वारा सुसाट झाला. आणि..आणि...*तो आला*.
ढगांनी आता जोरात नगारे वाजवायला सुरूवात केली, विजांनीही टाळ्यांचा कडकडाट करत त्याचं स्वागत केलं..आणि भुईवरची माती तर..आनंदाने त्याच्या टपोरल्या थेंबांच्या गंधाने मोहभरीत होऊन..त्याचा गंध चहुकडे उधळीत सुटली, दिसेल त्याला त्या गंधाने वेडं करून टाकलं तिने..
अहाहा! सगळेच त्या मृद् गंधाने वेडावून गेले..धुंद झाले. हळव्या कविमनांना काव्य सुचू लागली, पाऊसवेडे भिजण्याचा आनंद घेत सुटले, प्रेमीजीव तर सचैल भिजण्या आतुर झाले..
झाडे पानोपानी शहारत पाऊसधारा झेलत तृप्त तृप्त होत राहिली.. धरती तर अंगोपांगी सुखावून त्याच्या प्रेमवर्षावात नहात राहिली....
उन्हाच्या काहिलीने तप्त झालेलं सगळंच वातावरण एकदम गारेगार झालं..धुंद फुंद झालं..
झाडे वेली पहिल्या पावसाचे तुषार झेलत आनंदाने डोलु लागले...
लहान मुले पावसात भिजून आनंदी झाली, आला आला " पहिला पाऊस"..!
-©️वृंदा
9/6/22