नेहेमीच असं होतं, असं नाहि !

नेहेमीच असं होतं ,असं नाहि..
पण जेव्हा होतं ,तेव्हा सगळ बेचैन होतं
कुठल्याशा एका अनामिक भितीनं ,
सगळच जग हळुहळु व्यापून जातं ...
अश्यावेळी मायेच्या एकाच शब्दाची फुंकरहि बास होते
पण ती भोवताली घुटमळणार्‍या कुठल्याच मुखातुन
येत नाहि. असं का?.. अगदी कासाविस ..!

बराच वेळ जातो ,सुचत मात्र काहिच नाहि ,
आजुबाजुला खळखळुन हसणारं कुणीतरी हवय
असं वाटु लागतं ..पण
..पण आत्ता कुणीच नाहि !
कुठेतरी शुन्यात नजर लागते,फार उशिर झालाय
ह्याचीहि तेव्हा काळजी नसते..
कुठे जायचय ? काय करायचय?
काहि काहि माहित नाहि ....
कदाचित सुचतच नाहि ...
भावनेच्या भरात घेतलेले निर्णय चुकलेत ,
दुरुस्त होणारच नाहित का ??..काहिशी तगमग!

मग सारं आठवु लागतं ,सारं सारं...
पावसाच्या सरी झेलताना झालेली आठवण
उगाच फिरताना " काय चालु असेल आता? "
उगाच आणि नेमके असेच आलेले विचार .
कधितरि "तुटलच आता!" असं वाटायला लावणं
तर कधी " फोरेव्हर !" म्हणायला लावणं ..
नेमक्या कुठल्या चक्रव्युहात अडकलोय आपण?
शक्य असेल तितकं आता लांब जायचय..
पण हे,जमेल का आपल्याला ? ....एक..प्रयत्न!

शेवटी जीव लागलाय आपला ,ही जाणीव सगळ्यात बेक्कार
म्हटलं तर चांगलं ...म्हटलं तर त्रासाचा वाढता आकार ..
शेवट कुणाला चुकत नाहि ,
पण शेवट सहज मिळत नाहि ..
मिळवायचच असेल तर मग 'प्रेम 'मिळव ..असं ऐकायला लागतं
जगवायचिच असेल तर 'माणुसकि ' जगव...असहि म्हणणारे म्हणतात
शेवटी काय? हे असलं डोक्यात लवकर घुसत नाहि
जिव्हाळ्याचा शोध काहि केल्या संपत नाहि
मग मात्र कमतरता जाणवु लागते ..
"आयुष्य एकट्यानेच जगायचं?" अशीच ,अगदी हिच भिती वाटु लागते
क्षणभर मागे पाहिलं तरी ," एकटेच आपण ?"
ह्या जाणिवेनं जीव जड होतो ..उरते .....फक्त गरज !

भावना ,मन याच्या तोडीला माया ,जवळीक
बर्‍याच शब्दांचं नुसतच बंबाळ !
मग त्यात ओघाने दरवळ ,मुग्ध ,श्वास
ह्या नाजुक शब्दांची ही तुडुंब गर्दी!
काय असतं हे सगळं नेमकं कळत नाहि
"मन तर माझं असं मोकाट पळत नाहि ?"
असेल सुद्धा .माणुस म्हणुन जगताना मनाला फार जपावं लागतं..
आपल्या मनाला जपणारं कुणी भेटेल ह्या आशेवर जगावं लागतं...
सतत गोड शब्दांचा मारा बसतो ,तरी हवाहवासा वाटतो
सततच्या मारामारीनच मग एकदिवस प्रेमाचा झरा आटतो ..
वाट बघायची सवय लागते ,पापण्या ओल्याच रहायला लागतात
झोपेतुन दचकुन जागं झाल्यावरहि गोड शब्द आठवायला लागतात ..
भेटलं तर बोलुच आपण याचीही शास्वती नाहि
तरीहि " भेटायचय! "..ओढहि संपत नाहि

सारखीच ....एकसारखी हुरहुर!