त्यांना त्यांच्या मुलाला सचिन तेंडुलकरच करायचय

हृदयविदारक वास्तव हृदयस्पर्शी शब्दांनी सांगितलंत! फार आवडली. लहान मुलांइतकं शोषण जगात कुणाचंही होत नसेल.

अतिशय वास्तवदर्शी कविता!!
अशी काही मुलं प्रत्यक्षात पाहिली आहेत...
आमच्या भाचे-पुतण्यांपैकी असली तर त्यांच्या आई-वडिलांना सज्जड दमही दिला आहे...
पण परक्या मुलांच्या बाबतीत केवळ सहानुभूती वाटते...
:(

खरं आहे, वास्तवदर्शी चित्र आहे. असे आई वडील आणि मुले पाहिली आहेत खरी. ज्यांना सचिन व्हायचे किंबहुना करायचे नसते त्यांना "डान्स के सुप्परस्टार", "सारेगामा लिटल चॅम्पियन्स" करायचे असते. इथून तिथून ओझ्याची गाढवे.

बाकी, "ती शेजारची बबडी बघा पायाला चक्रे लावल्यासारखी दिवसाला ८ क्लासेस करते. काय पण राबवून घेतात तिचे आईवडील तिला. बिच्चारी!! आमचा बंड्या बघा, फक्त ४ क्लासना जातो हं!" असे म्हणणारे आईवडील सुद्धा पाहिले आहेत. ;)

वास्तव कवितेच्या रुपकातुन छान मांडलय.
प्रियालीशीही सहमत.

शेवटचा पॅरा तर जबरा. खर तर अख्खी कवीताच मस्त.

आपल्या अपेक्षांची ओझी, "आम्ही पहा, मुलासाठी क्कित्ती करतोय?" हे दाखवायची खुमखुमी, ह्यात मुलांच्या इच्छा आणि आवडीकडे बघतयं कोण ??

अतिशय वास्तवदर्शी, हृद्यस्पर्शी कविता...

वा भौ मस्त

बर, हा सचिन फक्त क्रिकेटच खेळतो का?
नाही नाही, ........................

मस्त.. कविता आवडली !
शेवटच्या कडव्यामधल्या अपेक्षासुद्धा 'मोठ्यांच्या मनात लहानांना काय हवे असावे?' या सदरातल्या असाव्यात. खरेच लहानांना काय हवे ते त्यांनाच माहीत :)

मस्त.

पालक आपल्या मुलांना नक्की काय समजतात त्यावर ही 'शर्यत' ठरते.
ते मुलांना 'लहान' मुले समजतात, की 'स्वतंत्र' व्यक्ती समजतात, की जबाब्दारीचे ओझे समजतात, की शर्यतीचे घोडे समजतात, की स्वतःची प्रतिमा समजतात, की फक्त म्हातारपणची काठी समजतात, की मिरवण्याची मौल्यवान वस्तू समजतात, त्याप्रमाणे वागणूक बदलते.
खरे तर कुठल्याही नात्यात 'आदर्श' वागणूक ठरवणे कठीण आहे.

विचार करायला लावणारी कविता..

उत्तम कविता,

माझ्या आणि पोराच्या सुदैवानं शेवटचं कडवं आमच्या घरात असणा-या दृष्याची प्रतिमा आहे, त्यामुळं सुखात आहे आजतरी मी आणि माझा लेक दोघंही. अर्थात बायकोच्या डोक्यात त्या कुसेगावकर का तिसेगावकर मुळं पोराला नाच शिकवायचं आलं होतं मध्ये, एक दोन वेळा ते सर घरी आला नाही म्हणुन बोंबाबोंब केल्यावर बंद झालं.

माझ्या माहितीप्रमाणे रमेश तेंडलकराना आपल्या लाडक्या शेडेफळाला " सचिन तेंडूलकर " बनवायचेच नव्हते. सचिन अंधारातच चाचपडत असावा
कारण त्याने प्रथम एम आर एफ आयोजित डेनिस लिली यांच्या कॅम्यमधे फास्ट बोलर च्या करियर साठी प्रयत्न केला होता . सचिनचे पहिल्या ७८
सामन्यात शतक झालेले नाही. याचा अर्थ असा की सचिनला कोणी घडविले ? .आज त्याने नतमस्तक होउन ते श्रेय अजित तेंडूलकर, रमाकांत आचरेकर याना दिले आहे . पण खरे तर आपल्यातील दोष दूर करण्याचा कायमचा ध्यास याचे दुसरे नाव " सचिन तेंडूलकर " आहे. भारत देशात
करियर व कॅरेक्टर याचा गुणाकार केला तर इतकी महान व्यक्ति १८ व्या शतकापासून कोणी झाली असेल असे वाटत नाही.

पैजार साहेब,
या अशा पालकांच्या क्रॉनिक केसेस् खूप आहेत आपल्या समाजात . पण दुसर्‍या बाजूला आळशी पालकही खूप आहेत. एकंदरीत उत्तम अभ्यास .( पाहिलाच क्र १ च येतो हे लक्शात घेऊन) व जोडीला आपल्या पाल्याच्या कलाप्रमाणे एक दोनच छंदाचा पाठपुरावा हा सुवर्ण मध्य आहे.
बाकी दोन्ही अतिरेकी पालकाना पैजारा माराव्यात तेवढ्या थोडया. पण त्या तरी कशा मारणार ,,, पसंद अपनी ... खयाल अपना .

अचानक ही कविता वाचण्यात आली.. खूप आवडली..
नविन मिपाकरांना वाचावयास मिळावी म्हणून वर काढत आहे..