चारोळ्या

पाप-पुण्याचा अर्थ, काही लोक मजेशीर लावतात
पाप धुऊन टाकायला, पुण्याला ओलीस ठेवतात
पापाच्या पैशाचे दान करून, मन "प्युरीफाय" कसं होईल
अरे, पाप आणि पुण्य कधी "नलिफाय" कसं होईल

(१)

गुरूलाच दाखविला
धोबीपछाड तयाने
घालूनी टोपी गुरुची
युद्धात उतरला सत्यवीर(?)

(२)

जनसमुद्र दिसत होता
डोळ्यांसमोर तयाचा

की नजर अधू जाहली
की कबूतरे उडुनी गेली?

(३)

भीष्मासम वृद्ध
हा सेनानी महान
एक पदाती सम आज
का उतरला रणांगणात?

(४)

आधी लगीन गादीशी
मग राजकन्येशी
विच्छा त्याची आज
पूर्ण होणार का?

(५)

(१) चश्मा

डोळे झाले माझे अधू
दिखती नहीं है दिल्ली.

मिळेल कुठे तो जादूचा चश्मा
दिखाए मुझे जो लालकिला.

(२) उम्मीद

झाले शरीर जरी म्हातारे
दिल अभी जवान है.

वरेल का मला ती षोडसी
उम्मीद अभी कायम है.

विचारांची जुळणी गुळाची असावी..
शब्दांत पेरणी साखरेची असावी..
विचार अन् वाणी यांची मैत्री अतूट राहावी..
तीळ अन् गुळाची नाती प्रेरणा देत राहावी..
संक्रातीच्या गोड गोड शुभेच्छा....॥

शम्पेनच्या बाटल्या फोडण्यात आनंद नसतो,
आपण गोड सण करून संस्कृती जपतो,
'इंग्रजी डे' चं हास्य क्षणभंगुर ठरून जातं
अन 'जानेवारी' नव्हे 'पाडव्याला' आपलं नवीन वर्ष सुरु होतं !
- साजीद पठाण

शीळा घास

भीक मागत दारापुढे भिकारीण आली
फाटके पोलके अन जिरलेली चोळी
सुकलेल्या ओठी अश्या भाकारीच्या ओळी
ठीगळांची नटलेली भुकेलेली झोळी

भीक मागत दारापुढे भिकारीण आली -------1

कपाळ नीस्तेज पोटी हातभर खोली
'आशा' बाळ्गुनी पायी अंगठा ती घोळी
उन्हाचे चटके त्यात डोळी कड ओली
शिळ्या घासासाठी दारी उभी अशी भोळी

भीक मागत दारापुढे भिकारीण आली----2

माय -माय करतच अनवाणी आली
भान साऱ हरपुनी भुकेसाठी आली
आली आली अशी एक भिकारीण आली
शीळा घास पडे झोळी दुसऱ्या दारी गेली

निशब्द राहिलो जरी मी पाहुनी सारे
न्याहाळले कायम तुज विसरुनी तारे,
भावनेस शब्दांची जोड का हवी
कधी ओळखशील माझी ओढ हि खरी...

चारोळ्या - १

या चारोळ्या मी जवळपास साडे पाच वर्षांपूर्वी लिहिलेल्या आहेत. यमकं बर्‍यापैकी जुळलेली असली तरी हे "र ला र आणि ट ला ट" जोडणं नव्हतं. बरंचसं उस्फुर्त.

११
कुठल्याही नात्याची खोली
प्रसंग आल्यावरच कळते
नेहमीची पायाखालची वाटही
कधी आडवाटेला वळते

१२
अस्वस्थता ही मनाची मी
सांगू कशी अन् कुणाला
असून गजबज भोवताली
आतून मात्र मी एकला