रद्दीपेपर च्या मोबदल्यात काय आवडेल घ्यायला?

पर्यावरणहित जपणारी रिसायकलिंगची संकल्पना आवडली.

शेवटी विचारलेल्या प्रश्नाला माझे उत्तरः टिव्हीवरच्या ऑन डिमांड कार्यक्रमांचे कूपन घ्यायला आवडेल. घरबसल्या सहजपणे वापर करता येईल हा उद्देश. तुम्ही सुचवलेले पर्यायही उत्तम वाटले.

पहिला पर्याय चांगला वाटतोय पण फक्त एकच पर्याय असण्यापेक्षा जास्त पर्याय असले तर लोकांना त्यांच्या आवडीप्रमाणे निवड करता येईल. भारतीय लोक नको तेवढे आणि नको त्या ठिकाणी चिकित्सक आहेत.

पुढे जाउन यात प्लास्टिक (पिशव्या, बाटल्या, डबे ई वेगवेगळे सॉर्ट करून), थर्माकोल (कप वगैरे) याचा पण समावेश करता येईल.

मुख्य प्रश्न आपल्या मानसिकतेचा आहे. रद्दीचे पैसे मिळतात म्हणून तरी लोक नीट ठेवतात. पण प्लास्टिक बद्दल तर आपण फारच निष्काळजी आहोत. कचरा वेगवेगळा करून ठेवावा आणि योग्य तिथे टाकावा एवढी साधी गोष्ट पण लोक करत नाहीत.

वेलकम बॅक

थर्मोकोल बंद करा प्रथम.

रद्दी मरो, त्या गुजरात सफरीचे काय झाले

इ — पेपर वाचुन रद्दीच्या कटकटीतुन सुटका करुन घेता येइल.

मला गिफ्ट वाऊचर्स वैग्रेपेक्षा बचत गट इत्यांदीकडून केलेल्या वस्तू घेणे जास्त आवडेल.

माझ्या रद्दीवाल्याकडे एलेक्ट्रॉनिक वजनकाटा आहे. घरच्या आणि त्याच्या वजनात फरक येत नाही. सध्या ९ रुपये किलो भाव आहे. पावसाळ्यात भाव उतरतो (कागदाचे वजन वाढते).

पूर्वी इंग्रजी आणि मराठी पेपराचे रद्दीचे भाव निराळे असत. गेल्या अनेक वर्षांपासून तो फरक नाहीसा झाला आहे. बियरच्या बाटल्यांचेही पूर्वी वेगळे दर असत. हल्ली सगळ्या काचा एकाच भावात (१ रुपया किलो) जातात.

'रद्दी' च्या मोबादल्यात मला एक 'नवे पुस्तक' आवडेल

(जरा काव्यात्मकच झाले! असो)

वेलकम बॅक डांगे साहेब!!

लेख आवडला. कल्पना देखील उत्तम आहेत. पण त्यापेक्षा आपण परत आलात याचा आनंद अधिक आहे.

माझ्या मते अश्या प्रकारच्या कल्पना नविन नाही. पुण्यात रद्दीवाला म्हणुन एका सर्विस आहे, जी घरोघरी जाउन रद्दी घेते, व तुम्हाला पैसे घेता येतात, अथवा ही रक्कम देणगी म्हणून त्यांच्या संस्थेला देता येते, जी वेगवेगळे उपक्रम राबवते. वर ह्या संस्थेचे लोक अगदी व्यवस्थित ड्रेस घालुन, डिजिटल वजनकाटा घेउन येतात. तुम्हाला देणगी साठी आग्रह पण नाहीच. रेट पण बरे आहेत. अजून काही संस्था पण हा स्तुत उपक्रम करतातच..(http://www.greenraddiwala.com/)

पेपरच घेतला नाही तर महिन्याचे दीडशे रोकडे वाचतात.

दर वर्षी बिग बझार वाले हेच तर करतात. मोठी जाहिरात देतात.

आपल्या घरातले भंगार सामान नेउन द्यायचे आणि त्या बदल्यात खरेदीची डिस्काउन्ट कुपन्स घ्यायची. अर्थात यात त्यांचा धन्दा असतो त्यामुळे जर शंभर रु ची रद्दी दिलीतर पाचशे/हजार रु च्या खरेदीवर शंभर रु ची सूट मिळते.

Paytm cash

मी आता वृत्तपत्र घेणे बम्द केले आहे. जेव्हा घेत असे तेव्हा रद्दी साचली की रद्दीवाल्याला फक्त रद्दी घेऊन जायला सांगत असे. पैसे घेत नसे.

कल्पना नविन नसली तरी नक्कीच विचार करण्यायोग्य आहे.

चिंचवडला डॉ. वैद्य म्हणुन आहेत ते बरीच समाजसेवेची कामे करतात. ते घरी येऊन रद्दी घेऊन जातात. रद्दीच काय तर जुन्या कोणत्याही वस्तु नेतात. ते विकुन जो पैसा येतो तो त्यांच्या संस्थेच्या कामाला वापरला जातो. इतकी वर्ष डॉक्टरांचे काम बघितल्याने त्यांनाच रद्दी देतो. इतकंच काय तर जुना टेपरेकॉर्डर इ. सुद्धा देऊन टाकले. घरातली अडगळ अनायसे कमी होते आणि शिवाय त्याचे पैसे योग्या कामाला जातात. उगाच १००-२०० रुपयांचे कुपन वगैरे मिळण्यापेक्षा हा पर्याय मला जास्त आवडतो.

पेपर मॅशेची खेळणी, शो पीस वगैरे करायची वर्कशॉप घ्यायला हवी शाळांनी. मी हे स्वतः केलेले आहे. पुट्ठा बनवायचा कारखान्यात पण रद्दीचा वापर होतो. अर्थात हे झाले नंतरचे उपयोग. सध्या तरी रद्दीच्या बदल्यात पैसेच मिळावे.
(प्रिंटिंग च्या धंद्यात कत्रणांवर घरे बांधलेले लोक्स माहीती आहेत.)

छान विषय! बर्याच दिवसानंतर डांगेंचे आगमन.

त्या वैद्य डाक्टरांचा णंब्रर देशील बरं...

डॉ. वैद्य - ९४२०८६३९२०

ह्यांनी एक शंकर महाराज सेवा मंडळ म्हणुन स्थापन केले आहे. एरवी मी कुणाही महाराजांच्या कामाला मदत केली नसती. पण हे काका काकु मी लहानपणापासुन पाहिले आहेत. कुणी गरजु असेल तर आधी त्यांचा बाबांना फोन येतोच की अमुक एका माणसाला गरज आहे, बघा किती जमवता येतात. बाबाही देतातच. त्यांच्या रक्तदान शिबिराला वगैरे हजेरी असतेच. थोड्याच वेळात काकु मला त्यांच्या कामांबद्दल एक मेसेज पाठवणार आहेत. मी तो मिळाला की इथे देते.

हे लोक जुन्या कोणत्याही वस्तु घेतात. पुण्यातुनही कलेक्शन होते. त्यांच्याकडे टेंपो आहे.

त्यांची चिंचवडला चापेकर चौकाजवळ वैद्य लॅब म्हणुन आहे.

आम्ही रद्दी थेट रद्दी डेपो वाल्यांकडेच विकतो, ओळखीचा फायदा दुसर काय. लहानपनी मी त्यांच्याकडुन रद्दी च्या मोबदल्या मधे रद्दी मधे आलेली वाचनिय / शालेय पुस्तके घेत असे.
ते ही माझाकरता त्या ढिगार्यातुन शोधुन शोधुन पुस्तके काढुन ठेवत असत.
कॉलेज च्या होस्टेल मधे प्रत्येक सत्राच्या शेवटी वह्या, पुस्तके, झेरॉक्स नोटस्ट, सबमिशन, कच्चे काम..... अक्षरशः ट्रक भर कचरा जमा व्हायचा जो विकला न जाता बॉयलर ला इंधन म्हणुन वापरला जायचा, आम्ही त्यातला जमेल तेवढा माल मित्रांच्या, आमच्या ब्यागा, टिफीन वाल्या काकांची रिक्षा यांमधे भरुन घेऊन जायचो, ४-५ वेळच्या ढाब्याची चांगली सोय होत असे.

संदीपभौ वेलकम बॅक!
आमच्या इथे रोटरी क्लबमधील काही महिलांनी पेपरच्या पिशव्या दुकानदारांना देण्यासाठी काही स्थानिक महिलांना प्रशिक्षण दिले आहे.त्यांना रद्दी देते.
त्यापूर्वी काही आॅप्शन नव्हते तेव्हा सात रूपयाला रद्दी विकत असे!
रद्दीबदल्यात बचत गटाच्या वस्तू हा पर्याय आवडला.

महिन्यातून एकदा एक म्हातारी बाई येऊन आमच्या इथले पेपर घेऊन जाते आणि मोबदल्यात रुपये देऊन जाते. आजगायत मी कधी भाव विचारला नाही आणि किती किलो होते हे हि विचारले नाही. ती इमानदार आहे एवढे मला माहित आहे. तिच्या घरचे कागदाचे लिफाफे बनवितात. यावरच त्यांचा गुजारा चालतो.

नारळ.

मुंबईत असा उपक्रम कुणी चालवतं का? त्यांना रद्दी द्यायला नक्कीच आवडेल.

थोडासा वेळ मिळू शकला असता तर... असो!

रद्दीच्या बदल्यात भाजी द्यायला हवी.

माझा एक चुलतचुलत भाऊ शाळेत जाऊन रद्दीपासून पेपर बनवायचे प्रशिक्षण देतो.
आपल्या आसपासच्या सोसायटीतिल निवृत्त झालेली तरुण माणसे निवडून आपण एक फावल्या वेळात पैसे कमवायचा उद्योग करु शकता ,ज्याना पैसे नको असतील असे लोक ते पैसे दान करु शकतात.
हे काम तसे सोपे आहे व् आपण रिसाइकलिंगला हातभार लावत आहोत ही भावना समाजाचे ऋण उतरवनारि असते.

लहानपणी नेहमी घरी येऊन प्लास्टिक वर त्याच वजनाचा लसूण देणाऱ्या बायका पाहिल्या आहेत.
अशीच एखादी वस्तू रददीवर कुणी घराच्या घरी देऊन गेले तर ग्रुहिणींना सोयीचे वाटू शकेल.

मी वस्तू घेताना खूप विचार करते कारण घरातली जागा पुरेशी नाही आणि वस्तू नीट स्वच्छ ठेवायचा व्यवस्थितपणा (+ वेळ ) नाही. काही संस्थामध्ये "पैसे/देणगी देते पण वस्तू देऊ नका" असहि सांगते.
मला असं वाटतं की प्रत्येकाची आवड / गरज वेगळी. त्यामुळे सगळ्यांना एकाच गोष्ट देण्यापेक्षा जर थोडे पर्याय दिलेत तर जास्त लोक प्रतिसाद देतील.
जर रद्दी च्या बदल्यात जर माझ्या गरजेची / आवडीची गोष्ट नसेल तर मला स्वताला पैसेच आवडतील.
तुमच्या उपक्रमाला शुभेच्छा !!!

रद्दी विकून येणारा पैसा आजू बाजूच्या परिसरांतील मांजरे, कुत्रे इत्यादी जनावरांच्या नसबंदी साठी वापरला जावू शकतो. अश्या प्रकारे काम करणाऱ्या काही संघटना मला ठावूक आहेत. सदर संघटनाचे स्वयंसेवक कोलोनीतील सर्वांच्या रद्दी घेवून त्यातून येणार्या पैश्याने आजूबाजूच्या सर्व जनावरांची नसबंदी करतात त्या शिवाय कुठल्याही जनावराला जर उपचाराची गरज आहे तर ते सुद्धा ते करतात.

चांगला उपक्रम आहे. कोणत्या शहरात ह्या संघटना काम करतात?

धन्यवाद!

संपर्कासाठी ठाण्यातील संघटनांचे पत्ते किंवा फोन नंबर आहेत का आपल्याकडे ? असल्यास इथे दिले तर बरे होइल.

आमची कंपनी हेच वर्तमानपत्रे आमच्याकडून गोळा करते आणि कोथरुड अंधशाळेत देते. ह्याच्या त्या कागदी पिशव्या बनवून परत विकत घेतल्या जातात. आणि त्या प्लास्टिक पिशव्यांना पर्यायी वापरल्या जातात..