हिन्दुत्ववादी ते हिन्दुत्वविरोधक मतांतराचा प्रवास

मग ठिक आणि (आपल्या उद्देशास धरून कदाचित योग्यही) आहे. मी सर्वांच्या बाजूने आणि सर्वांच्या मर्यादा आणि एका पेक्षा अधिक छटा आणि रंग बघतो असा आमचा कुरुंदकरी खाक्या म्हणून सध्या आमचा पास.

१. आपण आधी हिंदुत्ववादी कसे झालात?
>>> कॉलेजात असताना सकाळी अभ्यासाला उठायचो सकाळी म्हणजे ४-५ च्या सुमारास , तेव्हा सेहर ची अझान ऐकु यायची ...ती ऐकताना एके दिवशी विचार आला की आपल्याकडे अशी श्रध्दा का नाही , एकद आपण आपल्या धर्मावर विश्वास ठेवुन तरी पाहु ! मग पुढे वाचन वाढल्यावर हिंदुत्ववादी झालो .

२. "मग इंडिया सरकारने हिंदुंवर लादलेल्या बावळट कायद्यांचा वीट आला ...." याने हिन्दुत्व विरोधक कसे झालात?
क्रुपया स्पष्ट कराल?

सऊदी मधे गेल्यावर लक्षात आले की हिंदु धर्मही तसा काही वाईट नाहीये , फक्त उगाचच कैच्याकै कायदे करुन भारतात हिंदुंचे खच्चीकरण चालु आहे ...हग हिंदु धर्माचा त्याग केला .... सध्या रॅशनॅलिस्ट आहे .... तर्काने जे रॅशनल वाटते ते करतो ... हिंदु धर्मात कधीच नसलेले आणि इतरांनी लादलेले सगळे कमांडमेन्ट फाट्यावर मारतो ...

हा गुणधर्म विशीष्ट बॅकग्राऊंडच्या समुहास लागू होतो का सर्वसाधारण मानवी बिहेवीअर आहे ? माझा इथे एक प्रतिसाद आहे तो पुन्हा खाली नमुद करण्याचा प्रयत्न करतो.

धर्मपालन आणि धर्मांतराची विवीध कारणे असू शकतात त्यातील काही वरील प्रतीसादात आली आहेतच.प्रलोभन,फसवणूक आणि सक्ती या तीन बाबींची शक्यता पूर्ण नाकारता येते अस नाही पण या तीनही बाबींची मर्यादा या रोजच्या जीवनातील सांस्कृतीक बाबींचे पालन हुबेहूब करून घेण्यास स्वसमर्थ नसतात.

बालवयात काही सांसकृतीक अंगांच अनुकरण सहाजिक पणे होतच असत सोबतीस काही मुल्यांच अनुपालन व्हाव म्हणून काही संस्कार पढ(घड)वलेही जातात.कुमारअवस्था ते तारूण्याचा काळ आपापल्या वैचारीक कुवती नुसार पढवल्या गेलेल्या मुल्यांच आणि अनुकरणित बांबींच व्यक्ती स्वतःशीच पुर्नमुल्यांकनही करते आणि पुढेचालून हि मुल्य आपण अनुसरत राहणार आहोत अथवा नाही याचे स्वतःशीच ठोकताळे बांधत जाते.जे आजूबाजूचे लोक करत आहेत तेच चालू ठेवले तर फारसे प्रश्न उद्द्भवत नाहीत.पण इतरांपेक्षा काही वेगळ करावयाच झाल्यास आसपासच कौटूंबिक, सामाजीक,राजकीय वातावरण प्रत्येकाच्या बबतीत पुरेस स्वातंत्र्य देतच अस नाही.कुरुंदकराम्च्या शब्दात त्यामुळेच व्यक्ती स्वातंत्र्य जन्मसिद्ध कमी आणि संस्कृती सिद्ध अधिक असत. अपेक्षीत स्वातंत्र्य भोवतालच्या संस्कृतीत नसेल तर ते सिद्ध कराव लागत प्रसंगी स्वतःच वेगळेपण जपण्या करता वैचारीक संघर्षासहीत सामाजिक अथवा राजकीय संघर्षही करावा लागतो.पण तारुण्यात इतर समाजावर कमी अवलंबून असताना संघर्ष करण जेवढ सहज असत तेवढ कौटूंबिक आर्थीक जबाबदार्‍या आणि अपेक्षा वाढतानाच्या काळात आसपासच्या समुदायाशी पुर्वी इतकच फटकून वागता येत नाही.त्यामुळे पुर्वायूष्यात बदलांबद्दल अथवा पुरोगामीत्वा बद्दल आग्रही असलेली व्यक्ती उत्तरायूष्यात आग्रह गुंडाळून ठेवताना दिसते.इथे महात्मा फुल्यांचा एका विशीष्ट समुदाया बद्दलचा उल्लेख प्रस्तुत ठरतो कि या विशीष्ट ज्ञातीचे लोक तारूण्यातच तेवढे पुरोगामी असतात.पण बहुधा हि वस्तुस्थिती सर्वच मानव समूहातील आपला लढा यशस्वी न होणार्‍या बहुतांश व्यक्तींबद्दल सारखीच लागू पडते कारण व्यक्ती पेक्षा समाज अधिक स्थितीशील असतो.

रोजच्या जीवन जगताना व्यक्तींना कोणत्या न कोणत्या पातळीवर कौटूंबिक तसेच सामाजीक सहकार्याची आणि ओळखीची गरज भासते.म्हणून अनुकरणा शिवाय पर्याय नसतो.वस्तुतः जे लोक धर्म बदलतात तेव्हा त्यांच तत्वज्ञान तेवढ बदलल जावयास हव आणि सांस्कृतीक अनुसरणाचा बहुतांश भाग पुर्बी प्रमाणे चालू ठेवण्यास काही अडचण येऊ नये पण प्रत्यक्षात होणारी गोष्ट वेगळी होते.धर्म आणि सांस्कृतीक अनुसरणाची कर्मकांडाची सांगड धर्ममार्तंड आणि समाजाकडून एवढी घालून दिली जाते कि तुम्ही संबधीत सांस्कृतीक अनुसरण नाही केल तर तुम्हाला सामाजिक ओळख नाही अशी परिस्थिती उद्भवू शकते.ज्या व्यक्तीने स्वतःहून अनुकरणाशी बंड केल ती प्रत्येक नव्या कर्मकांडाच अनुकरण करण्यात स्वारस्य ठेवणारी असावयास नको पण स्वतःची ओळख कायम करण्यासाठी अनुकरणा शिवाय फारसा पर्याय शिल्लक रहात नसावा. प्रलोभन,फसवणूक आणि सक्ती या या तीनही बाबींची मर्यादा या रोजच्या जीवनातील सांस्कृतीक बाबींचे पालन हुबेहूब करून घेण्यास स्वसमर्थ नसली तरी नवी सामाजीक ओळख सिद्ध करण्या साठी अनुकरण केल जात. बर्‍याचदा नव्याने धर्म स्विकारणार्‍या व्यक्ती अधिक कट्टर होतात अस म्हटल जात कारण त्यांना स्वतःला नवीन समाजात सिद्ध करण्याची गरज भासत असावी.

कृष्ण = kRuShNa.

ऋषि = RuShi.

योगायोग आहे, पण ज्या माणसाने हिंदूत्ववाद हा शब्द शोधला त्याची अर्थात स्वातंत्र्यवीर सावरकरांची आज पुण्यतिथी आहे. तुम्ही ज्याला सामाजीक आणि सांस्कृतिक म्हणत आहात ते धार्मिक आहे जे त्यांच्या डोक्यात नव्हते. राजकीय नक्कीच होते. त्यामुळे या विषयावर चर्चा करताना धार्मिक वळणावरून चर्चा होत असेल तर त्याचा खर्‍या हिंदूत्ववादाशी संबंध नाही असेच म्हणावे लागेल.

परफेक्ट एकदम. असंख्य लोक विविध नेत्यांच्या तात्पुरती सोय म्हणून घेतलेल्या "अजेंड्या" ला काहीतरी तात्त्विक भूमिका समजून तो सगळा प्रोपोगंडा खराच मानू लागतात व स्वतःच्या आयुष्याचे नुकसान करतात. यावर आपल्या विशाल कुलकर्णीची एक खत्रा कविता आठवली
http://www.maayboli.com/node/6745

अरे बापरे. कठीणच दिसतंय एकुणात.

कान न टोचलेली व्यक्ती् जितकी कामुक, क्रोधी व व्देषी असते.

तरीच अ‍ॅडमला "ते" फळ खायची बुद्धी झाली!

कान न टोचलेली व्यक्ती् जितकी कामुक, क्रोधी व व्देषी असते. तितकी कान टोचलेली व्यक्तीा असत नाही.

हॅ हॅ हॅ.. मी वयाच्या सविस्साव्या वर्षी (स्वखुशीने) कान टोचून घेतले. असा काही फरक जाणवला नाही ब्वाॅ..