डॉलर, रुपया आणि मी

>>>माझी वैयक्तिक इच्छा ५० डोलर = १रुपया

माझी पण....

बोका

हे विश्वचि माझे घर

आनंतफंदी

>>डॉलर, रुपया आणि मी
>>आपण जर नीट विचार केला तर पुणे व बंगलोर या शहरांनी काय कमावले व काय गमावले याचा लेखाजोखा मांडला
>>हा सर्व त्यांनी जगाला फसविण्यासाठी केलेला एक अतिशय थंड डोक्याने केलेला कावा आहे. (हे जरा खूपच जड जातय पचायला जवळजवळ नामशेष झालेले जपान व जर्मनी दुसर्‍या महायुद्धानंतर इतके प्रचंड श्रीमंत कसे झाले? ब्रिटन, फ्रांस, रशिया का मुकाट बसले? तसेच मग चीन ने ह्यावर कशी मात दिली अमेरिकेला?)

विषयाच्या नावावरून मला ह्या बाबत खूप इंटरेस्ट आहे व आपल्याकडून अजून माहीती आवडेल. तुम्ही हा विषय जरा लेख माला (भाग १, भाग २..) करून, अजून सोपा करून मांडलात तर लोकांना समजेल व अजून प्रतिसाद येतील.

मला आवडेल भारताची व जगाची अर्थव्यवस्था, डॉलरचे महत्व, समाजावर होणारा परिणाम, तुमचे विश्लेषण हे जरा अजून एकेक मुद्दा घेऊन लिहा. खात्री आहे की सगळ्यांना वाचायला आवडेल.

>>जे केवळ चलन फरकावर जगतात ते नामशेष होतात.
मनी चेंजर म्हणजे एक परकीय चलन खरेदी विक्री मधे चांगला पैसा आहे हो. :-)

परत एकदा विनंती ह्या महत्वाच्या विषयावर अजून लेखन करा.

>>रुपयाचे मुल्य काही झाले तरी संगणक आज्ञाप्रणाली विकसन क्षेत्राला कमी धक्का लागेल कारण उपलब्ध पर्याय कमी आहेत

हे विधान चुकिचे आहे. जर रुपयाचे मुल्य वाढ्ले आणि संगणक आज्ञाप्रणाली चा दर्जा तेवढा सुधारला नाहि तर बाकिचे बरेच पर्याय उपलब्ध आहेत. बाकिचे देश सोडा, खुद्द अमेरिकेतले प्रोग्राम्मेर्स भारतापेक्षा स्वस्त होतिल. भारतातल्या प्रोग्रामर्स बद्दल अभिमान बाळगताना जगात इतरत्र काय चालल आहे या बद्दल गाफिल राहु नका. पुर्व युरोप, फिलिपिन्स असे अनेक प्रदेश हे उत्तम पर्याय आहेत.

>>सर्व जगाला export oriented economy निर्यातीभिमुख अर्थव्यवस्थेचे डोस पाजणारी अमेरीका व अमेरीकन अर्थशास्त्रज्ञ ह्याबाबतीत मुग गिळुन गप्प बसतात कारण हा सर्व त्यांनी जगाला फसविण्यासाठी केलेला एक अतिशय थंड डोक्याने केलेला कावा आहे.

अमेरिकेतिल अर्थशास्त्रध्न्यांचि गेलि काहि वर्षे झोप उडालि आहे. अर्थव्यवस्थेतल्या त्रुटिचा बोजा उचलण्यासाठि त्याना चिन, कोरिया, जपान ह्या देशांच्या केंद्रिय वित्तसंस्थांचि मदत लागते आहे. हि मदत जर कमि झालि तर त्याचे गंभिर परिणाम होतिल. यामुळेच अम्एरिकेच्या चलनाचे अवमुल्यन होत आहे.

एखद्या वस्तूची किंमत ही मागणी आणि पुरवठा यावर अवलंबून असण्याच्या अर्थशास्त्राच्या थिअरीज सर्वसाधारणतः मान्य आहेत.
मागणी पुरवठ्या पेक्षा जास्त असेल तर वस्तूची किंमत जास्त.
मागणी आणि पुरवठा हे किंमतीवर परिणाम करणारे प्रत्यक्ष घटक.
मागणी वर परिणाम करणारे घटक उदा: जाहिराती ,आवड ,निवड ,सण वार ,हवामान्,आवक,आर्थिक वस्तूचा दर्जा ,विभागणी वगैरे.
पुरवठ्यावर परिणाम करणारे घटक उत्पादन क्षमता ,खर्च, उत्पादकाला विक्रीची ,पैश्याची असलेली आवश्यकता वगैरे.

डॉलरची किंमत कोण ठरवते ते पहा.
मागणी आणि पुरवठा !त्यांचे बाकिचे घटक अप्रत्यक्षपणे काम करतात.

भारतात तेच लागू होते.अजूनही डॉलरची मागणी जास्त.त्यामानाने डॉलरचा पुरवठा कमी.म्हणजे तो जाणून बूजून कमी ठेवला आहे.

अमेरिकेत आयात होते पण त्यावर निर्बंध आहेत.क्वालिटी आणि क्वांटिटि!
आणि म्हणूनच ती लेची पेची का होईना ,उभी आहे.

चीन या देशात ती थिअरी लागू होत नाही.
देश ठरवतो की आम्ही ७ युआन देऊ.घेणार असाल तर घ्या नाहे तर चालते व्हा.
अमेरीका म्हणते ``ठिक ठिक्.पण मला तू निर्यात कर.माझ्याकडे काहीच नाही तू देतेस ते .आणि मी अवलंबून आही तुझ्या वर.``

चीन ``नाही देत जा `` अस कधीहीम्हणणार नाही कारण export oriented economy चे फायदे त्यांनी अनुभवले आहेत.
निर्यातीशिवाय चीन जगू शकणार नाही.
चीन काय कोणताच देश .
कारण काही न काही हे आयात करावे लागते जे आपल्या कडे नाही.

भारत हा सेल्फ सफिशिअंट होता.पण आता नाही.
निर्यातीत अग्रसर होता.आता नाही.

जर `५० डोलर = १रुपया` हवे असेल तर अर्थशास्त्राच्या थिअरीप्रमाणे पुरवठा कमी करावा.
मग तो हापूस आंबा असो की संगणक किंवा कुठल्याही सेवा.
अमेरिकेला जर ती वस्तू ,सेवा हवी असेल तर आपला भाव वधारेल आणि रूपयाची किंमत वाठेल.
ते करणे इतके सोपे नाही कारण इतरही आशियाई देश स्पर्धेत आहेत.त्यांनी ती वस्तू ,सेवा अमेरिकेला दिली की --
की मग काय ?
बसा बोंबलत!
आहे ती ही निर्यात नाही.

पण मग आपण स्पेशल हवे.उत्तम दर्जा हवा.
असा की कुणीही आजूबाजूला फिरकू शकणार नाहे.

मला वाटत की भारताकडे आहे ती स्पेशालिटी.

पण मार्केटींग नाही,
स्वार्थ आहे म्हणून लाचारी आहे,
देशांतर्गत अनेक प्रश्न ,अडचणी आहेत.

सर्वच कस कठिण वाटतय!
Unmanagable!!

जर `५० डोलर = १रुपया` हवे असेल तर अर्थशास्त्राच्या थिअरीप्रमाणे पुरवठा कमी करावा.
हे जरा पचायला अवघड आहे.
तुम्ही पुरवठा कमी केला तर् कालांतराने मागणीही कमी होते .कारण त्या वस्तुला पर्याय उपलब्ध होतात.
उदा: हापूस आंबा नाही मिळाला तर त्याला पर्याय्..........मलेशिअयन दुरीयान फणस असु शकतो.( भारतात आपण देशातच पण ईतर प्रांतात होणारे आंबे किती खातो......हापूस नाही मिळाला तर देशी रायवळ्ही चालतोच ना!)
शिवाय हलीच्या जगात तुम्ही पुरवठा कमी केला तर इतर देश तो करयला पुढे होतात.
जगात मिळत नाही असे काहीच नाही