खूब-रुयोंसे यारियाँ न गयी..

क्या बात! बहोत खूब!

हायला गवि, तुमचे हे उद्योग माहीत नव्हते..
कडक आहे गझल. येऊ द्या अजुन काही असच असेल पोतडीत तर...

गझल अतिशय आवडली
और आनेदो
पैजारबुवा,

दारावर टक टक झाली असती तर एखादा सहज प्रतिसाद देऊन टाकला असता. इथे लॉकर वर टक टक झालीय.
एक तर ग़ज़ल, त्यात हसरत मोहानी सारख्या जब-याची, त्यात साक्षात दैवत ग़ुलाम अली......

जाउदेच. बर, या अशा अनवट ग़ज़ल ची ओळख, पारख असणारे तुम्ही दर्दी नसाल तरच नवल. सामान्यांची ग़ज़ल चुपके चुपके ला सुरू होऊन आवारगी करून हंगामा ला संपते. आलीच तर दिल में लहर येते. बास.

येउद्यात अजून ठेवणीतल्या.

बाकी माझा पर्सनल फेवरेट अहमद फ़राज़.

मस्त धागा.एक अशीच साठवणीतली.
ज़िन्दगी से यही गिला है मुझे

ज़िन्दगी से यही गिला है मुझे
तू बहुत देर से मिला है मुझे

हमसफ़र चाहिये हुजूम नहीं
इक मुसाफ़िर भी काफ़िला है मुझे

तू मोहब्बत से कोई चाल तो चल
हार जाने का हौसला है मुझे

लब कुशां हूं तो इस यकीन के साथ
कत्ल होने का हौसला है मुझे

दिल धडकता नहीं सुलगता है
वो जो ख्वाहिश थी, आबला है मुझे

कौन जाने कि चाहतो में फ़राज़
क्या गंवाया है क्या मिला है मुझे.

ही मला आवडते तिच्यातल्या शब्दांसाठी.कारण एकतर ही शायरी वाचतानाच कळत जाते.वाचल्याचा आनंद द्विगुणित करत.शब्दाशब्दाला अडखळत वाचताना ती मजा नाही येत!

गुलाम अलींनी मशहूर करून टाकलेली " चुपके चुपके रात दिन आंसू बहाना याद है" ही गझलही हसरत मोहानींचीच आहे. बाकी मला फराज यांची " शोला था जल बुझा हूं" अतिशय आवडते. फार सुंदर गायलीय मेहदी हसन यांनी.

खरं सांगू ? मराठीत टाकले नसते तर शष्प कळाले नसते .शायरी हा प्रकारच झेपत नाही या पामराला.

और आने दो -इर्शाद

दिनकी सहरानवर्दियाँ न छुटी
शब की अख्तर शुमारियाँ न गई

केवळ!

अप्रतिम! नवीन गझलेची इतकी सुंदर ओळख करून दिल्याबद्दल धन्यवाद! चष्मे बद्दूरच्या पहिल्याच सीनमध्ये तिघे मित्र स्मोक करीत रेडियोवर गझल ऐकत आहेत असा सीन आहे. सहज म्हणून शोधली ती गझल आणि सध्या तिच्या प्रेमात आहे.

देख तो दिल के जान से उठता है
ये धुवां सा कहां से उठता है
यूं उठे आह उस गली से हम
जैसे कोई जहां से उठता है
बैठ्ने कौन दे है फिर उसको
जो तेरे आस्तान से उठता है
इश्क़ एक मीर भारी पत्थर है
कब ये कूछ नातवन (?) से उठता हैं

(?) हा शब्द कसा लिहितात?

बाकी all टाइम फेवरीट मध्ये ही पण आहे,

हर एक बात पे कहते हो तुम की तू क्या है
तुम्हीं कहो के ये अंदाज़ ऐ गुफ्तगू क्या है?
रगों में दौड़ते फिरने के हम नहीं कायल
जब आँख से ही न टपका तो फिर लहू क्या है?
चिपक रहा है बदन पर लहू से पैराहन
हमारी जेब को अब हाजत-ऐ-रफू कया है?

आम्ही आपले साध्या सरळ हिंदी भाषेत रमणारे.....

"तेरे बिना जिंदगी़ से कोई शिकवा तो नही

तेरे बिना जिंदगी़ भी कोई जिंदगी़ भे नहीं"

सुंदर! खूब-"रुयोसे" ऐवजी खूब-"रुओसे" पाहिजे असं वाटतं.

गविकाका, येउ द्या...
शिकत आहे.

मस्त! इथे तर मैफिल सुरू आहे!

१)मरिझे मोहब्बत उनिहिका फसना
२)आज जाने कि झिद ना करो
वाखु करायच्या रहिल्या.