भीमाशंकरच्या देवराईत मिपाकर (भाग १)

अंsssssssssssss :-/ असं काय ते?????????? :-/

वरण भातातच..पहिला भाग अवरला!

त्यात काही दम नाही, असे वैयक्तिक मत आहे. बाकी भिमाशंकर अतिशय आवडता स्पॉट आहे बरंच काही स्पॉट करायला.

महा०टुरिझमचे हॉटेल पुन्हा सुरू झाले ते एक चांगले झाले .किती घेतात ?आणि कुठे होते आरक्षण ?वृत्तांत आवडला .

नीलमोहोर!!
किती सुरेख दिसतात फुले ती.
बाके वर्णन आवडले.
सौ .मुवि, व चि. मुवि *dance4*

सुरेख सुरुवात.
भीमाशंकर आवडत्या ठिकाणांपैकी एक.

वाचतोय पुढील भागाच्या प्रतिक्षेत. भिमाशंकर मलाही आवडतं. पावसळ्यात गेलेलो खूप मजा आली होती.

-दिलीप बिरुटे

फार पूर्वी येथेच भिमाशंकरवर खरडले होते.
http://www.misalpav.com/node/16540
http://www.misalpav.com/node/16582

पुढल्या वेळेस आस्मादिक येतील तेव्हा असचं नक्कि प्लॅन करुयात.

खुप चा छान पुभाप्र.

ह्म्म्म !! पुढल्या भागातली वनभटकंती वाचायला आवडेल. बाकी कधी न्हवे ते भटजींशी सहमत व्हावं लागतंय, हा भाग जरा जास्तच आटोपशीर झाला.

एकतर ट्रीपला यायला जमले नाही,आता फोटो आणि वृत्तांत वाचुन जळून घेते !! नीलमोहोर बघायला न मिळाल्याने हळहळायला झाले.

हाय रे कर्मा.. मला इथेही फोटो दिसत नाहीत..

पिकासा मधुन टाकत जा मिपाकरांनो फोटोज..

*fool* आता कसं व्हायचं माझं?

भीमाशंकर दौऱ्याचा वृत्तांत आणि फोटो आवडले. नीलमोहर तर केवळ अप्रतिम.
पुभाप्र.

वाचताना सहलीत सहभागी झाले आहे.

एकदम माहितीपूर्ण खुसखुशीत लिखाण आणि मस्त फोटो! खास आहे!

पुढच्या भटकंतीत जास्तीत जास्त मिपकार पुढच्या ट्रीपला सामील झाले तर जास्त मज्जा येईल

संस्मरणीय सहल. या निमित्ताने नूलकर कुटुंबियांची ओळख़ झाली फोटो तर अप्रतिम आले आहेत.

दोन तीन वेळा पुढे पुढे ढकललेला कार्यक्रम ११,१२,१३ एप्रिल ला संपन्न झाला.त्याची हि गोष्ट. जिजामाता कट्टा संपन्न झाल्यापासून सुधांशू आणि मी दोन तीन वेळा भ्रमण ध्वनी वर या विषयावर चर्चा करत होतो. सर्व पुढाकार सुधांशू यांचा होता. त्यात GMRT विषयी मिपावर आलेल्या एका लेखामुळे पाहिले पाहिजे असे आणखी एक ठिकाण वाढले. ११ एप्रिल हि तारीख नक्की झाली. ठरल्याप्रमाणे सुधांशू ,मोक्षदा ,स्वानंदी ,सौ.मु वि. ज्यू .मुवि उर्फ निहार ,माझी सौ स्मिता आणि आमची एक मैत्रीण सौ अनघा आणि मी असे आठ जण एका सुहान्या सफरीला निघालो. सुधांशू आणि कुटुंबीय कुर्ला येथून वेळेवर निघाले. बाकीची मंडळी डोंबिवली (या मध्यवर्ती ठिकाणी) येथे वेळेवर हजर झाली. डोंबिवली येथे जमलेल्या सर्वांचा परिचय होतोय तोवर गाडी डोंबिवली येथे आली. पुन्हा एकदा परीचय कार्यक्रम झाला.सुधांशू यांनी कार्यक्रमाची रूपरेखा सांगितली. या चमू मधील अनघा हि "मिपा" बद्दल पूर्ण अनभिज्ञ होती. स्मिता, स्वानंदी ,निहार हे मिपाचे सदस्य नसले तरी मिपा हि काय चीज आहे ते जाणून होते. कल्याण शहराच्या वाहतूक कोंडीतून बाहेर पडताच आमचा सारथी दिनेश याने गाडीला वेग दिला.मोक्षदा आणि मनीषा यांनी नाश्त्यासाठी आणलेल्या इडली ,ठेपले यांचा समाचार घेत प्रवास सुरु ठेवला. कालच खेड हून आलो तेव्हा ओले काजूगर आणले होते ,त्यातील काही काजू स्मिताने सोलून आणले होते,त्यांचा पण फन्ना उडवला. आता गाडी माळशेज घाटातून जाऊ लागली. रस्त्याच्या दोन्ही बाजूस मोहाची झाडे आपला नवा पर्णसंभार लेऊन स्वागत करत होती. मधूनच कुम्भ्याचे वृक्ष आपली शुभ्र फुले मिरवत होते. झाडे ,फुले, पक्षी, कीटक, या विषयात गाडीतील सर्वांनाच आवड असल्याने गप्पांना खंड पडत नव्हता. परत येताना घाटात थांबून फोटो काढायचे ठरवले आणि घाटात न थांबता प्रवास सुरु ठेवला.
सुधांशू मधूनच भ्रमण ध्वनी वरून त्यांच्या मित्राशी संपर्क साधत होते. जुन्नर येथे आपटे साहेब (सुधांशू यांचे मित्र ) आमची वाट पहात होते. त्यांनी केलेल्या सूचने नुसार गाडी मार्गक्रमणा करत होती.
इतक्यात एका वळणावर गाडी वळत असताना कोणाला तरी एक पूर्ण बहरलेला नीलमोहर दिसला.
आणि गम्मत म्हणजे आपटे साहेबांच्या बंगल्याजवळ आम्ही पोहोचलो होतो. हा नीलमोहोर बंगल्याच्या कुंपणाला लागुनच उभा होता. गाडीतून उतरताच सर्वजण निलमोहर बघायला धावलो.
झाडाच्या पायथ्याशी पडलेली फुले आणि वरच्या फुलांमधून झिरपणारे उन या मुळे झाडाखाली एक अनोख्या रंगाची रांगोळी काढल्यासारखे वाटत होते.
बंगल्याच्या आवारात इतरही अनेक झाडे होती. आपटे साहेब झाडांची माहिती देत होते. आम्ही लहान मुलांसारखे झाडांखाली बागडत होतो. वावळ्याच्या झाडाखाली पडलेल्या पापड्या सोलून खल्य्या,बकुळीची फुले फांदीवरून हातानी काढली, पूर्ण पिकलेल्या चिंचा वेचल्या, परस बागेतील भाजीपाला पाहिला,चंदनाची झाडे पाहिली आणि व्हरांड्यात मांडलेल्या खुर्च्यात विसावलो. साहेबांचा मदतनीस एका ताटलीत केळ्यांचा फणा घेऊन आला. या केळ्यांचा रंग थोडासा विटकर होता. पण चव ,आहाहा ssss ,पूर्णपणे नैसर्गिक पणे पिकलेली अत्यंत मधुर अशी चव, मला आणखी एक केळे खाण्याचा मोह आवरला नाही. दुसरे केळे जिभेवर घोळवत घोळवत फस्त केले. माझे अनुकरण आणखी एक दोघांनी केले. इतक्यात मदतनीस मधुर चवीचे कोकम सरबत घेऊन आला. एकंदर सहलीची सुरवात मधुर झाली होती. आपटे साहेबांनी खूपच प्रेमाने आमचे स्वागत ,आदरातिथ्य केले होते. पुढील रस्त्याची माहिती घेऊन आम्ही आपटे साहेबांचा निरोप घेतला. पोट पूजा करून आम्हाला ०३.१५ पर्यंत GMRT गाठायची होती. साहेबांनी सुचवलेल्या "श्री हरी पांडुरंग'' या हॉटेल चा फलक कुठे दिसतोय हे बघत आमचा प्रवास सुरु होता. फलक दिसताच गाडी तिकडे वळवली. अस्सल मराठी चवीचे उत्तम जेवण आमची वाट पाहत होते. (या हॉटेल विषयी अधिक माहिती लेखाच्या पुढील भागात ) रसना आणि पोट यांना तृप्त करून खिसा अजिबात खाली न होता आम्ही हॉटेलमधून बाहेर पडलो. हि सर्व आपटे साहेबांची योजना होती.आणि त्यासाठीच ते या हॉटेल चा पत्ता अगदी बारकाव्यांसकट सुधान्शुना देत होते.
दुरूनच महाकाय दुर्बिणी दिसू लागल्या आणि थोड्याच वेळात आम्ही GMRT च्या प्रवेश द्वारात दाखल झालो. प्रवेशाचे सोपस्कार पार पाडून एका झाडाच्या पारावर विसावलो. GMRT वरील लेखाच्या प्रती सुधांशू यांनी आणल्या होत्या त्या वाचायला घेतल्या. अजून एक गट दुर्बिणी पाहायला यायचा होता तो आल्यावर सर्वाना एकदम माहिती देण्यात येईल अशी माहिती गेट वर मिळाली. प्रवेश द्वारावरील अधिकार्यांनी प्रवेशद्वाराच्या आतील परिसरात फिरण्याची परवानगी दिली, मिपाकर लगेच कमळाच्या तळ्याशेजारी विसावले. बराच वेळ झाला तरी पुण्याहून येणारा गट काही आला नाही,शेवटी मार्गदर्शकाने आम्हाला चला असा इशारा केला आणि आम्ही महाकाय दुर्बिणी पाहायला निघालो.
निहार आणि स्वानंदी यांनी बरेच फोटो काढले,सर्वांनी लक्षपूर्वक माहिती ऐकली,जिज्ञासूनी प्रश्न विचारले. भारतीय संशोधकांची अचाट कामगिरी पाहून खूप आनंद झाला.
वाटेत एका ठिकाणी चहा पिउन भीमाशंकरच्या रस्त्याला लागलो. भीमाशंकरच्या सहलीचे वर्णन पुढील भागात.
(नूलकर साहेबांनी मला वृत्तांत लिहायला सांगितला होता पण माझ्याने काही लिहून झाला नाही.
शेवटी वाट पाहून त्यांनी सुंदर वृत्तांत लिहिला.)

धन्यवाद...

नीलमोहोर मस्तच. आणि डोंगर कोणते ते शोधले पाहिजेत