त्रिभुवन सुंदर पुष्पराज पर्णावर होते विराजले
जणू माझ्या स्वागतासाठी आतुरलेले
मिटलेल्या नयनांनी हसणारे
सुगंध कुशीत ठेवणारे
सायंकाळी सुंदरतेचा मुखवटा उतरला
पुष्पराज सुगंधातुन दरवळत राहिला
सुंदरतेचे अस्तित्वही नामशेष जाहले
गुणरुपी सुगंधच स्मरणात राहिले
प्रतिक्रिया
6 May 2014 - 7:13 pm | शब्दानुज
साधी सरळ सोपी कविता
6 May 2014 - 7:53 pm | अत्रुप्त आत्मा
पुष्प *secret* राज