तीर्थजनननी नर्मदा परिभ्रमण परिक्रमा भाग-१६

भालोद, तालुका राजपारडी जिल्हा राजपिपला-गुजराथ.एक लहानसे खेडेगाव.येथे श्री.शरदचन्द्र प्रतापे महाराज हे मराठी व्यक्तिमत्व रहाते.वासुदेवानन्द सरस्वती स्वामीन्चे अनुग्रहीत दत्तभक्त आहेत्.मुर्ती लहान किर्ती महान असलेले प्रतापे महाराज साधे धोतर सदरा घातलेले असतात. हसुन मनमोकळे बोलणे,आदराने विचारपुस करुन आपल्याला हवे नको पहाणार.
त्यान्च्या दत्तमन्दिरातील एकमुखी दत्तमुर्ती काळ्या गन्डकी पाषाणाची असुन मुर्तीच्या छातीवर गोमुख आहे. ही मुर्ती भालोदला प्रतापे महाराजान्कडे कशी आली याची एक कहाणी आहे.बडोद्याच्या श्री. निरखे यान्च्याकडे ही मुर्ती होती,प्रसन्वशाने व्रुधत्व आल्याने पुजा होणे कठीण होते,त्या घरातील माताजीना स्वप्न द्रुष्टान्त झाला की एक ब्राम्हण येईल त्याला ही मुर्ती द्यावी तो भालोदला मुर्तीची प्रतिष्ठापना करुन तो पुजा करेल.ईकडे प्रतापे महाराजानाही स्वप्नात बडोद्याला जावुन मुर्ती आणावी असा द्रुष्टान्त झाला.मग महाराज बडोद्याला जावुन मुर्ती घेउन आले आणि मन्दिर बान्धुन मुर्तीची प्रतिष्ठापना केली.दत्तमुर्तीच्या पायापाशी वासुदेवानन्दसरस्वतीस्वामीन्च्या मुर्तीची स्थापना केलेली आहे.
पहाटे काकड आरतीने,भुपाळी म्हणून दत्तगुरुना जागवतात,नन्तर लोणीसाखरेचा नैवेद्य दाखवतात. नन्तर पन्चाम्रुती पुजा करतात. गुरुचरित्र पठण करतात.दुपारी भोजनप्रसाद असतो,नैवेद्य दाखवल्यानन्तर देवाला सुन्दर रेशमीवस्त्र घालतात,दागिने घालतात.मोठे मनोहर दिसते रुप. सन्ध्याकाळी धुपारती होते धुपाच्या सुगन्धाने सारा परिसर दरवळतो. सकाळच्या आरतीच्यावेळी नर्मदामैय्याची वासुदेवानन्दसरस्वती रचित सन्स्कृत आरती म्हणतात,तर सन्ध्याकाळच्या आरतीच्यावेळी मैय्याची हिन्दी आरती म्हणतात. रात्री शेजारती होते,थन्डीचे दिवस असल्याने देवाला लोकरीचे कपडे घालतात.रुपडे इतके गोजिरवाणे दिसते की मनातली माया उमडुन येते,वाटते पटकन उचलुन कडेवर घ्यावे.वासुदेवानन्दसरस्वतीना लोकरी शाल पान्घरतात.
देवाच्या गाभार्‍यात एक लक्ष गायत्रीमन्त्राचा जप केलेल्या व्यक्तीलाच प्रवेश करता येतो.दत्तगुरु आणि वासुदेवानन्दसरस्वती यान्चे कडक सोवळे पाळावे लागते.भालोदला सगळे मराठी वातावरण आहे. पुजा करण्याची पद्धत मराठी,आरत्या मराठी,भोजनप्रसाद मराठी. भाषा मराठी,विचार मराठी.खुप दिवसानी घरी आल्यासारखे वाटत होते.
भालोदला मोर खुप आहेत. सन्ध्याकाळी अन्गणात येतात,त्याना चारा घालतात. अगदी आपल्या जवळ येतात. हातही लावुन देतात.जणू पाळलेले आहेत. महाराजान्च्या घरवजा आश्रमाचा मैय्याजवळ जाण्यासाठी स्वतन्त्र घाट आहे. स्वच्छ सुन्दर जल,भव्य पात्र आहे मैय्याचे भालोदला. राहुल येवल्याचा,खगेन्द्र तर नाशिकचा विनयनगर म्हणजे अगदी आमच्या घराजवळच. धनन्जय जोशी हा छोटा मुलगा धुळ्याचा म्हणजे नाशिक जवळचाच जणू आम्ही सर्व एकाच कुटुम्बातील सदस्य असे मिसळुन गेलो होतो.
भालोदला तीन दिवस मुक्काम होता,तिन्ही दिवस मी अन्गण झाडणे,सडा घालणे,रान्गोळी काढणे अशी माझी आवडती कामे करत होते खुप छान.आमचे घर पहिल्या मजल्यावर अन्गण सडा-रान्गोळी कुठली मिळते करायला,इथे ती हौस भागली.अगदी माहेरी आल्यासारखे वाटत होते.
दोन दिवसानी महाराज आले.साधी वामनमुर्ती,वाढलेली दाढी केस.मुखावर प्रसन्न हास्य. दत्तजयन्ती जवळ आली होती,महाराजान्चे आल्या आल्या उत्सवाच्या कामाबद्दल सुचना देणे सुरु झाले,नुसती लगबग. एकीकडे आमच्याशी गप्पाही मारत होते.प्रतापेमहाराजान्च्या दर्शनाने परिक्रमेला आल्याचे सार्थक झाले.
आजपर्यन्तच्या परिक्रमेत, ओम्कारेश्वरापासुन खेतिया पर्यन्त मध्यप्रदेश्,नन्तर शहादा,दक्षिणकाशी प्रकाशा,अक्कल्कुवा,गव्हाळी पर्यन्त महाराष्ट्र,धनशेरा-राजपिपला पासुन गुजराथ असा प्रवास चालु आहे,गुजराथ नर्मदासन्गम पार केल्यावरही बराच काळ आपल्याला सोबत करणार आहे. उद्या पुढे निघुया.क्रमशः