आमचे गजाननबुवा..!

की धाग्याला प्रतिसाद देवुन किमान दाद द्यावी हे पण भान राहिले नाही...

जाऊ द्या हो नानोबा.. हल्ली जमाना आहे महागायक/महागायिकेंचा, इन्डियन आयडॉल्सचा, त्यांनी मागितलेल्या मतांच्या जोगव्याचा, स्पर्धेत हारल्यानंतर त्यांच्या रुसव्याफुगव्यांचा-रडारडीचा आणि अवधुत गुप्तेंसारख्या थोर गुरुवर्यांचा!

बाबारे सारा 'चाबुक' जमाना आहे हल्ली! :)

चालायचंच रे नान्या..

आमच्या गजाननबुवांचं गाणं हल्लीच्या गाणार्‍यांइतकं थोर नसेल कदाचित! पण आम्हाला आपली तीच जुनीपुराणी साजूक तुपातली मिठाई आवडते आणि राहवत नाही म्हणून आम्ही खुळ्यासारखे तिच्यातील गोडवा इतरांनीही चाखावा म्हणून असले घागे काढत बसतो झालं! :)

आता गजाननबुवांच्या नातीने चढवलेली ध्वनीमुद्रणे ऐकेन.

धन्यवाद.. :)

इथे मिपावर "समृद्ध व्हावे.. " मधे दिलेली लिंक ऐकली. भारी!

अहो गजाननबुवांची खास ठेवणीतली गायकी आहे ती.. विलंबित त्रितालात ती 'बरजो न माने..' बंदीश कशी रुबाबात, लयदार चालली आहे पाहा.. कसदार अस्थाई कशी भरावी ते इथं कळतं!

बंदिशीच्या बोलांचं काम पाहा.. तालालयीला घट्ट असलेले बोल कसे लयदार पडले आहेत ते सौंदर्य पाहा.. बसंत आणि बहार या दोन रागांचं बेमालूम ब्लेंडिंग पाहा.. त्यातली अ‍ॅस्थेटीकस् वाखाणण्याजोगी आहेत..!

तार सप्तकातल्या मध्यमापर्यंत लीलया फिरणारी आवाजाची, गायकीची फिरत पाहा. तिहायांचे अंदाज पाहा.. समेवर येण्यातली सहजसुंदरता पाहा..एकेक आवर्तन कसं निभावलं आहे ते पाहा..

तालासोबत लीलयापणे खेळणार्‍या तानांमधली बुद्धीप्रधानता पाहा..

'गुंदे लावो री मालनिया..' या द्रुत बंदिशीबद्दल तर काय बोलावं?! केवळ सुरेख..

यशोधराजी, आमचे गजाननबुवा म्हणजे साक्षात एक विद्यापिठ होतं!

गिरगावातल्या एका खत्रूड म्हातार्‍याच्या हातापायापडून त्यांच्याकडे असलेलं गजानबुवांचं एक स्पूल रेकॉर्डिंग ऐकवायची विनंती केली होती मी.. अखेर तो म्हातारा ते ध्वनिमुद्रण ऐकवायला तयार झाला एकदाचा..

त्या ध्ववनिमुद्रणात बुवा छायानट गायले होते.. खास ग्वाल्हेरचा राग..

उस्ताद अहमदजान तिरखवाखासाहेब होते साथीला.. मैफल तुफानच रंगली होती.. खासाहेबही जबरा रियाजी.. आड अंगाने वाजवत होते तरीही बुवा प्रत्येकवेळेस अलगद समेवर येत होते..

शेवटी तबला थांबवून मध्येव खासाहेब कौतुकाने बोलले होते,

"ये बम्मन बडा खतरनाक है!" :)

असो..

गाण्यात खूप काही शिकायचं आहे अजून.. शिकलेलं-सवरलेलं खूप काही लिहायचं आहे अजून..

अनेक मैफली रेंगाळताहेत डोळ्यापुढे, अनेक गाणी, अनेक बंदिशी कानात वाजताहेत!

तात्या.

डोंबिवलीला रहात असताना बुवांच्या घरी जाऊन त्यांचा रियाज ऐकण्याची भाग्य लाभले होते आम्हास.

क्या बात है..

माझं आजही त्या घरात येणंजाणं आहे.. बच्चुभाई थकले अलीकडे..

आता कधी वेळ मिळाला तर मधुबुवांसमोर तानपुरा घेऊन बसतो आणि शिकतो जसं जमेल तसं.. :)