दाट दाटल्या जुन्या मैफिली काळ थांबला नाही
शरिर जाहले जीर्ण मनी साचल्या सावल्या कांही
बोल अबोलच आणि चाहुली पंख मिटून विदेही
टिपुर चांदणे चंद्राविण नभ अवसेचे संदेही
रूक्ष तरी शीतल वाटे एकांत दिशांना दाही
छाया पडछाया माळावर वृक्ष जरी न तिथेही
कोण सोसते पोसते सुखे घाव झेलते देही
आभाळ अंबरी आषाढी माया ममता कविता ही
..............................अज्ञात
प्रतिक्रिया
22 Apr 2013 - 10:50 am | यशोधरा
आवडली..
23 Apr 2013 - 4:22 pm | मिसळलेला काव्यप्रेमी
सुरेख रचना.
23 Apr 2013 - 9:07 pm | वेल्लाभट
वाह ! क्य बात है
24 Apr 2013 - 9:50 am | अत्रुप्त आत्मा
वाहव्वा........!
5 May 2013 - 10:14 am | अज्ञातकुल
एखादा अतृप्त आत्मा तृप्त झाला की बरं वाटतं :)
5 May 2013 - 6:22 pm | अत्रुप्त आत्मा
@अतृप्त आत्मा तृप्त झाला की बरं वाटतं>>> :) अ ज्ञात-cool ;)
5 May 2013 - 10:29 am | विसोबा खेचर
सुंदर...