अलक १५ ऑगस्ट
अलक १
अलक १
संदीपची गाडी भरधाव वेगाने ओल्ड सिटी रॉड वर जात होती. संदीप अतिशय शिताफीने वळणे घेत होता. त्या अरुंद रस्त्यावर तशी वर्दळ नव्हतीच. संदीप शहराच्या मुख्य भागी आला तेंव्हा त्याला आधीप्रमाणेच एक ओढ जाणवली. मेघदूत कॅफे चालू होता. गाडी सावकाश चालवत संदीप ने दोन्ही बाजूने पाहत कुरियर कंपनी चे ऑफिस शोधायचा प्रयत्न केला. आणि नंतर त्याला आठवले की ते ऑफिस अगदी शेवटी होते. बेलकीन अँड वॉरेन कुरिअर सर्विस. "अजब आहे" संदीप पुटपुटला. त्याला DHL ठाऊक होते, Bluedart ठाऊक होते. अगदी पाळंदे कुरियर सुद्धा ठाऊक होते पण बेलकीन अँन्ड वॉरेन अगदी प्रत्येक रेल्वेस्टेशन वर जसे व्हीलर बुक शॉप असते तसे इंग्रजी वाटत होते.
अरे तुझी पहीली भजी अजून संपली नाही? आईने गरमागरम कांदाभजीचा दुसरा घाना काढून माझ्या प्लेट मध्ये टाकताना प्रश्न केला. मी प्लेट फ्रिजवर ठेवून कांदाभजीचा एकच तुकडा खाऊन भजांमध्ये बोट फिरवत होतो. अरे कसला विचार करतोय ? तब्येत ठीक आहे ना? आईने विचारले. अगं आई अमिषा सोडून गेली. आई एकदम गोंधळून गेली.
हातातील झारा ताटात ठेवला आणि गॅस बंद केला. काय झालं नेमके तुमच्यात सोडून जाण्यासारखे?
तृष्णा भयकथा भाग -३
जुन्या शहरांत संदीपला जो अनुभव आला तो त्याने चित्राला कथन केला नाही. नक्की का ? ह्या प्रश्नाचे उत्तर खरे तर त्याला सुद्धा ठाऊक नव्हते. चित्रा तशी घाबरणारी नव्हती. पण त्या मुलीच्या संदर्भांत आपण तिच्या सोबत चहा वगैरे पिणे तिला नक्की कसे वाटले असते हे त्याला ठाऊक नव्हते. त्याशिवाय अपघात झाला हि गोष्ट सुद्धा त्याला लपवणे आवश्यक वाटल.
आधीचा भाग: http://misalpav.com/node/50502
हाजीर हो ! ...
रात्रीचे २ वाजले होते. संदीप आपल्या गाडींत कुडकुडत बसला होता. समोरील रस्ता सुनसान असला तरी एक श्वान पथदिपाच्या खाली शेपूट हलवत पडले होते. आजूबाजूच्या छोट्या इमारती अगदी मृतवत शांत होत्या. चुकूनच एखाद्याने गॅलरीतील दिवा चालू ठेवला होता. संदीपच्या हृदयाची धकधक वाढत चालली होती. डाव्या बाजूच्या स्मशानाची गेट बंद होती. त्याने हातातील फोन कडे पहिले. चित्राला पुन्हा एकदा फोन करू का ? तिच्या कडे बोलताच त्याच्या मनात अवसान उत्पन्न झाले असते. उजव्या बाजूला पर्वतावर वाहने अजून चालू होती.त्यांचा उजेड इतक्या दुरून काजव्यांच्या शिस्तबद्ध हालचालीपरामें वाटत होता.
या आधीचा भाग इथे वाचता येईल.
टिंग टाँग..... टिंग टाँग..... कोण येडचॅप आहे हा माणूस.... आता दार उघल्यावर बुक्कीच मारते तोंडावर त्याच्या. मी धावत दार उघडते.
टू माय सरप्राईज.... ओह्ह्ह्ह माय गॉड....... माझे डोळे विस्फारले आहेत.. तोंड आख्खा पंजा आत जाईल इतकं सताड उघडं पडलंय.
मागील दुवा http://misalpav.com/node/50468
इलाज नसलेला फीव्हर