(डबा)
आज पहाटे तो लवकर उठला
डबा उचलून धावत सूटला
लायनीताल्या लोकांना ढकलून दिले
दार जोराने बडवले
आताल्याला लवकर बाहेर बोलावले
जराही वेळ नाही असे सांगितले
आतले प्रकरण कुल वाटले
हालचालीच्या आवाजावरून मंद भासले
मनोमन स्वप्न रचले
वाटे आत गेल्यावर कोणी तरी म्हणावे
"अरे बाबा सावकाश आवर ,
होल वावर इज आवर"
आजची कथा अशी झाली
ज्याची बीजे त्याने कालच पेरली
शब्दांनी केला शब्दांवर घाव
विसरलो शब्द राहिला नाही ठाव
माणसांनी केला शब्दांचाच खेळ
आता कसा घालू शब्दांना मेळ
अवधानांनेे झाला शब्दांवरच वार
कशी लावू आता शब्दांना धार
अविश्वासाने केला शब्दांचाच घात
शब्दांनी करायची अविश्वासा वर मात
शब्दांनी केला नात्यातच बुद्धिभेद
एकत्र येऊन सारू नात्यातील मनभेद
उडता मुका, जरी असला सुका
तो गॉड मानून घ्यावा
कितीही चंचल पऱ्या दिसल्या
तरी एकीचाच हात धरावा
सोज्वळ शालीन निवडून
द्यावी सून आपुल्या घराला
घेत जावे उडते मुके मग
ठेउनी स्थिर मनाला
हात लावूनी ओठांना
त्या सोडिती हवेत सारे
अंतकुक्कुट बनवती सैरभैर
उमजा धोक्याचे हेच इशारे
सुक्या मुक्यांचे पाश हळूहळू
करतील विजार तुमची ओली
घेणाऱ्याला करावा लागतो
आपला खिसा तिच्या हवाली
सुक्या मुक्याने पदरी पडती
फक्त ओलीचिंब स्वप्ने
बायको कुशीत येऊनही
