क्रेडिट कार्ड वापरणं खरंच फायदेशीर आहे का?

https://www.nerdwallet.com/

इकडे बरेच जण अमेरिका निवासी असल्यामुळे एक बाळबोध प्रश्न विचारतोय. अमेरीकेत दोन किंवा जास्त मोबाईल नंबर वापरणारे लोक्स आढळतात काय ? भारतात तरी दोन नंबर वापरणे काळाची गरज बनली आहे असे वाटतेय.

अमेरिकेत एखादं कार्ड जर काही फायद्यांसाठी घेतलं आणि वर्षभर वापरून बंद केल तर क्रेडिट स्कोअर वर याचा वाईट परिणाम होतो का.मी सध्या BOA च कार्ड काही फायद्यांसाठी घ्यायचा विचार करत आहे.
तसच एका पेक्षा अनेक कार्ड असण्याचा सुद्धा परिणाम स्कोअर वर होतो का? (गृहीत धरलंय कि मी सगळ्या कार्ड्स च पेमेंट वेळेत करत आहे)

ज्यांना कोणाला क्रेडिट किंवा डेबिट कार्ड नको असतील त्यांनी आपापली कार्डे मला पाठवा बघू! =)) (पिनसकट)

बचतवर balance जर minus असेल तर सिबील वर काय परिणाम होतो का?

उदा. द्यायचं झालं तर मी पण नोकरी करत असूनही मनाला येईल तेव्हा सुट्टी घेऊ शकतो, फिरायला जाऊ शकतो.

प्रश्न सुट्टी घेता येण्याचा नाही, काम न करण्याचा विकल्प कायम उपलब्ध आहे का ? असा आहे. सकाळी उठल्यावर जर अनिवार्यपणे कामाचे वेध लागत असतील तर जीवन स्वच्छंद होत नाही. कर्ज घेतलेली व्यक्ती काम न करण्याचा विकल्प डेली रुटीनमधे आणू शकत नाही. रीतसर रजा घेऊन ( शक्यतो बॉसच्या मर्जीनं) ती लिमीटेड स्वातंत्र्य घेऊ शकते.

त्यामुळे कर्ज घेतलं, इएमआयचं शुक्लकाष्ठ मागे लागलं म्हणजे आयुष्याची वाट लागली असं काही नाहीये.

काम न करण्याचा विकल्प हाच स्वच्छंद आहे. इएमआयच्या दडपणामुळे तो हरवतो.

बाकी पैसा हा भाग सोडून जबाबदारी हा एक मोठा फॅक्टर आहे.

स्वच्छंदी व्यक्ती जवाबदारी सहज पेलू शकते. कर्ज घेतलेली व्यक्ती हरवलेल्या स्वच्छंदाला जवाबदारीचं लेबल लाऊन मनाची समजूत काढते.

कारण छंद म्हणा वा सवय, आपण सर्व मिपावर वेळ घालवतो, ज्यातून पैसे मिळत नाहीत.

इथे केलेला टिपी हा संपूर्ण दिवसाच्या पाच टक्के पण नसेल त्याची तुलना स्वच्छंदाशी होऊ शकत नाही. स्वच्छंद हे दिवसभरासाठी आणि सदैव उपलब्ध असलेलं स्वातंत्र्य आहे.

मला संक्षी साहेबाना एकच प्रश्न विचारायचा आहे.
शेकडा किती लोक असे आहेत कि ज्यांनी एक पैसाही कर्ज न घेता स्वतःच्या पैशाने घर घेतले आहे?
याची आकडेवारी काढली तर माझ्या अंदाजाप्रमाणे असे लोक १ दशांश टक्के (०. १%) किंवा हजारात एक सुद्धा निघणार नाहीत.
वडिलोपार्जीत पैशावर घर बांधलेले लोक वेगळे.
अर्थात सर्वसामान्य माणसांपैकी ९९ . ९ % लोकांनी इ एम आय वर घर घेतले आहे म्हणजेच आपल्या म्हणण्याप्रमाणे त्यांचे आयुष्य हालअपेष्टात जाते आहे पण वस्तुस्थिती काही वेगळेच दिसते आहे. मिपावरीलच ९० % लोक( कदाचित ९९.९%) ज्यांनी इ एम आय वर घेतले आहे ते आनंदी आणि सुखात जगात आहेत असा माझा अंदाज आहे. स्वतःच्या डोक्यावर हक्काचे छप्पर असणे याचा आनंद ज्याने घर घेतले आहे त्याला सांगण्याची गरज नाही.

डॉक्टरसाहेब,

"आमच्यासारखे" लोक दुसरे घर घेतात त्यामुळे --बाजारातील घरांची मागणी अनावश्यक रित्या वाढते आणि गरजू लोकांना घर घेता येत नाही असा स्पष्ट अर्थ तुमच्या वरील वाक्यातून निघतो. आणि हे विधान आकसपूर्ण आहे हे स्पष्ट आहे.

>>> तसा अर्थ काढून तुमचा तुम्हीच वैयक्तिक त्रास करुन घेत आहात ज्याचा माझ्या जनरल निरिक्षणावरुन काढलेल्या मांडणीशी काडीमात्रही संबंध नाही.

माझे जे मत आहे ते एकतर माझ्या घरच्या व्यवसायावर आधारित आहे. माझे वडील गेले वीस वर्षे घरांच्या खरेदी-विक्रीत ब्रोकर म्हणून काम करत आहेत. तसेच दुसरं असं, मी स्वतः ठाण्यातल्या दिशा डायरेक्ट ह्या सेकंडहोम मार्केटींग मधल्या अग्रणी कंपनीत २०१०-२०१२ ह्या दोन वर्षात किएटीव हेड म्हणून काम केलंय. तेव्हा तिथले सर्व ३२ प्रोजेक्ट्स मार्केटींगच्या दृष्टीने अ‍ॅनालायज करणे, कस्टमरबेसचा सर्व प्रकारचा (डेमोग्राफिक, अर्निंग, अ‍ॅस्पिरेशन्स, ट्रिगर पॉइन्ट, इत्यादी इत्यादी) अभ्यास करुन मार्केटींग-अ‍ॅडवर्टायझिंगचे स्ट्रॅटेजी ठरवणे ह्यात अ‍ॅक्टीवली सहभागी होतो. ती नोकरी सोडल्यावरही ३-४ वर्षे मी मुंबईतल्या अनेक रिअल इस्टेट मार्केटींग कंपन्यांचे-बिल्डरांचे अ‍ॅडवर्टायझिंगचे काम करत होतो. त्यासोबत व्यवसायाची गरज म्हणून माझा ह्याच क्षेत्राचा अभ्यास चालूच होता - आजही आहे.

मी स्वत:ला तज्ञ म्हणत नाही तर अ‍ॅक्टीव पार्टीसिपंट समजतो. तेव्हा माझे जे मत आहे ते कुठल्याही आकसावर नाही. जास्तीत जास्त तुम्ही असे म्हणू शकाल की माझी गॄहितके चुकीची आहेत, अभ्यास गंडलाय, इत्यादी. पण थेट आकसच म्हणणे भलतंच. खुद्द माझे स्वतःचे घर ४ लाख गुंतवून २५ लाखाचे झाले आहे, त्यामुळे कोणा मिपाकराच्या पैशाकडे बघून मला आकस वाटण्याची तशी काही गरज तर नाही. बेटर, आपण आकडेवारी व तथ्यांवर आधारित मुद्द्यांवर चर्चा करावी.

असे तोंडावर सांगितले तर तुम्ही राजकारण्यांसारखे माझ्या म्हणण्याचा विपर्यास होतो आहे, गोल गोल फिरवून "अपवाद हाच नियम समजून बहुसंख्यकांच्या समस्यांकडे पाहणे योग्य नाही हे सांगता आहात."

>> २००७ ते २०१३ ह्या दरम्यान झालेल्या प्रॉपर्टी, सोने इत्यादींमधली भाववाढ ही अनैसर्गिक होती हे काय मी शोधून काढलेले नाही. सर्व अभ्यासक तसंच म्हणतात. त्यामुळे आधीच मी सांगितले की आपल्या गुंतवणूकीबद्दल विचार करतांना हा कालखंड रेफरन्स पॉइन्ट म्हणून बघू नये, तो एक चमत्कार, अपवाद होता. आणि त्याला बरेच बरेच बरेच पैलू आहेत. त्यासाठी एक वेगळा लेख लिहायला लागेल. जमलं तर लिहिन..

मला गोल बोलायची किंवा लिहायची सवय नाही म्हणून मी स्पष्ट आकस असा शब्द वापरला
>> तथ्यांवर आधारित मुद्द्यांवर बोलल्यास सवयी सांगत बसायची गरज पडत नाही. बाकी काहीच कारण नसतांना आपण थेट आकस आहे असे म्हणता तेव्हा बहुदा इथल्या धाग्याशिवाय इतर ठिकाणी इतर कोणाच्या तरी आपल्याशी झालेल्या वार्तालापाचा ह्या प्रतिसादावर प्रभाव आहे की काय असे वाटते.

किंवा
संक्षी सारख्या वित्त विषयातील तज्ज्ञांची मते सुद्धा स्पष्टपणे पुराव्यासकट चूक म्हणतो आहे. मला गुळमुळीत बोलायची सवय नाही ( लष्करात असे बोलणे भंपकपणा समजला जातो). आणि मी तत्वज्ञानाचा प्राध्यापक नाही.

>> तुम्ही काय आहात काय नाही हा चर्चेचा मुद्दा नाही. सध्या इतकेच दिसत आहे की एका सरळ साध्या निरिक्षणाला आपण सरधोपट आकसपूर्ण बोलून मोकळे झालात, तसेच तुमचेच गणित मी आजच्या किंमतीनुसार पुढच्या पंधरा वर्षांसाठी मांडून दाखवले आहे. तिथे ते गणित मोडून पडते, हवं असल्यास २००० सालाच्या आधी कोणत्याही १५-१५ वर्षांचे गणित पगार आणी जमिनीच्या किंमतींशी जुळवून बघा... २००४ ते २०१६ ह्या काळात जे भाव वाढून १८ लाखाचे सव्वाकोटी झाले असे उदाहरण सापडल्यास मला सांगा, माझ्या ज्ञानात भर पडेल.

संक्षी साहेब हा फ्लॅट मी २०११ मध्ये घेतला तेंव्हा बूम वगैरे संपलेली होती उलट २००८-०९ च्या मंदीनंतर अर्थव्यवस्था खुरडत होती. .

>> "२००४ साली १८ लाखाला घेतलेल्या घराची आजमितीस किंमत सव्वा कोटी रुपये आहे. (निश्चलनीकरणामुळे कमी झालेली किंमत गृहीत धरून)"
डॉक्टर साहेब, हे वरिल वाक्य आपलेच आहे ह्या धाग्यावरचे ते कोणत्या फ्लॅटबद्दल आहे आणि आताचे बोल्ड केलेले तुमचे विधान कोनत्या फ्लॅट बद्दल आहे?

बरं, संक्षी जी बूम म्हणत आहेत ती आपण बेमालूम कॉर्नर करत आहात. अमेरिकेच्या सबप्राईम चा भारतावर काय परिणाम झाला ते जगजाहिर आहे. २००८ च्या मंदीने शेअरबाजार कोसळला, अनेक एमएनसी नोकरदारांच्या नोकर्‍या गेल्या वगैरे सत्य आहेच. पण २००७ ते २०१३ मधे जमीन-सोने-चांदी यातली फास्टेट दरवाढही सत्यच आहे. त्यालाच संक्षी बूम म्हणत आहेत. ज्या कोणी २०११ च्या आत घरे घेतली त्यांनाच बूमचा फायदा झाला व नंतर २०१३ च्या नंतर घेणार्‍यांची स्थिती खेळात आपल्या हाती बॉल यावा आणी म्युझिक थांबावे अशी झाली.

मी फ्लॅट बुकिंग मध्ये घेतला म्हणून तो स्वस्त मिळाला आणि तो पुढे वाढ कुठे होईल हे गणित करून घेतला म्हणून त्याच्या किमतीत वाढ झाली
फ्लॅट बुकींगमधे घेतले तर स्वस्त मिळतात आणि हार्डकॅश किंवा पूर्ण पेमेंट केले तर महाग मिळतात काय? तुम्ही 'गणित करुन घेतले' म्हणून किंमतीत वाढ झाली हे लॉजिकही मस्त आहे....

ती गुंतवणूक बुडाली नाही हा नशिबाचा भाग आहे असे तुम्ही म्हणाल तर त्याला काय उत्तर? शेवटी आपण जिवंत आहोत तेच नशीब असेच म्हणावे लागेल.
आधीच्याच वाक्यात आपण गणित करुन फ्लॅट घेतला म्हणून त्याच्या किंमतीत वाढ झाली असे म्हणताय तिथे दुसर्‍याच वाक्यात गुंतवणूक बुडाली नाही हे नशीब म्हणताय... म्हणजे फायदा झाला तर 'माझ्या निर्णयामुळे', नुकसान झाले तर 'नशिबामुळे' असे काही लॉजिक आहे काय? असो. तो काही माझ्या मांडणीचा भाग नाही, तुमची वैयक्तिक विचारसरणी आहे.

(परत वितंडवाद घालतोय म्हणून आरोप येणार असतीलच. तेव्हा असो.)

संक्षी सरांचे प्रतिसाद वाचून भारावून गेलो आज . कर्जमुक्त जीवन काय, स्वच्छंदी जीवनाची व्याख्या काय ..जबरदस्त अनोखं सरसकटीकरण . एखाद्यावर कर्ज नाही म्हणून तो आनंदी आणि ज्याच्यावर कर्ज आहे तो दु:खी??असं असतं का .? अस असेल तर कित्येक लोक दाखवतो कर्ज नाहीये पण दु:खी आहेत .तेव्हा सरसकटीकरण नको. स्वच्छंदीपणा म्हणजे मनात येईल तेव्हा काम करणे नाही तर योग्य जबाबदाऱ्या सांभाळून मिळालेला वेळ सत्कारणी लावणे . उद्या मी ठरवलं पैसे आहेत जाऊ पटकन गोव्याला तरी माझ्यावर माझ्या स्वतःच्या कंपनीची जबाबदारी आहे काही लोक अवलंबून आहेत ते राहूदे ते सोडूनही मी स्वतः नोकरीही करतो जिथे मला रोज जाण्याची गरज नाहीये कित्येकदा बाहेर मीटिंग असतात भरपूर वेळ असतो. वेळेची बंधन नसतात पण म्हणून डोळे उघडले की उठाव,खेळावा ,झोपावं ,मनात येईल तेव्हा काम कराव हा सल्ला कोणाला पटेल. अगदी भरपूर पैसे असले तरी नाही. कारण कामात मजा असते . टेन्शन मध्ये पण एक आंनद असतो . काहीतरी सध्या करण्याची आस असते जिद्ध असते. फार तर आपण इतका म्हणू शकतो कि काम आवडता हव. मनात येईल तेव्हा काम करणे हा उपाय नाही . असो आपली मत आपला जीवन . राहता राहिला मुद्दा कर्जाचा तर कर्ज घेऊन योग्य वापर करणे ह्यात हुशारी असते . कुठलाही धंदा कर्जविनं चालत नसतो.उदाहरणादाखल गुजराती आणि कच्छी समाजाचे व्यवहार पाहावेत किंवा शेट्टी समाजाचा हॉटेल व्यावसायिकांचा सिंडिकेट ..हि अत्यंत बेसिक उदाहरण आहेत बाकी व्यवसाय म्हटलं कि कर्ज आल व्यवसाय विस्तार म्हटलं तरी कर्ज आल ते फेडण्याचा विश्वास स्वतःवर असेल कि झालं. आणि सध्याच्या काळात मुंबई पुण्यात घर घेताना एखादा नोकरी करणारा माणूस कसं घर घेणार ह्याची युक्ती सांगावी सगळ्यांना कामाला येईल. कच्छी भाषेत एक म्हण आहे ज्याच्यावर कर्ज नाही त्याचा धंदा नीट नाही अश्या अर्थाची असो . त्यामुळे कसलही कर्ज असल तरी रात्रंदिवस लोक तोच विचार करतात स्वच्छंदी जगत नाहीत असं काही एक नाही आहे . ज्याचा त्याचा चष्मा . प्रत्येकजण आपल्या परीने आनंद शोधत असतो.
बाकी डांगे सर कोणी फ्लॅट जास्त घेतले किंवा अगदी कोणी ठरवलं कि एकच फ्लॅट घ्यायचा त्यामुळे गरिबांना घरे मिळतील हे गृहितीक मुळातच चुकीचा आहे .