पैसा येतो आणिक जातो
पैसा येतो आणिक जातो
मला केवळ मोजायला लावतो
कधी लळा लावतो, कधी कळा लावतो ...॥
कधी चिल्लर, कधी नोटा
लाभ कधी, कधी तोटा
येण्यासाठी दारे कमी
जाण्यासाठी लक्ष वाटा
माणसाच्या वचनाला
पाडतो हा खोटानाटा
येताना हा झुकूझुकू
अन्
जाताना धडधड जातो ...॥
माझी पर्स, माझा खिसा
माझ्या तिजोरीला पुसा
त्यांचे हाल असे जणू
एस टी चा थांबा जसा
बस येते, जरा थांबते
अन्
भर्रकन निघून जाते ...॥
कुणी अभय, कुणी भयभीत
पैसोबाची वेगळी रीत
कुणा देतो मलमली छत
अन्
कुणाला रस्त्यावर आणतो ...॥
- गंगाधर मुटे ’अभय’
--------------------------------------------------------
प्रतिक्रिया
11 Aug 2014 - 4:47 pm | कविता१९७८
मस्तच ; वास्तव .
15 Aug 2014 - 6:20 pm | गंगाधर मुटे
धन्यवाद
12 Aug 2014 - 9:52 am | गौरी लेले
सुंदर विडंबन !
15 Aug 2014 - 6:20 pm | गंगाधर मुटे
धन्यवाद
12 Aug 2014 - 11:13 am | तिमा
कविता वास्तवाचे एक अंग दाखवणारी आहे. पण कधी असंही होतं की,
पैसा येतो आणि वाढत जातो
वाढताना,जुने धागे तोडतो
पैसा येतो, येतच रहातो
येताना, माज आणतो
पैसा येतो, घर भरतो
पण, घरपण घालवतो.
15 Aug 2014 - 6:21 pm | गंगाधर मुटे
सुरेख
17 Aug 2014 - 7:02 pm | अजय जोशी
मस्त.