अ‍ॅशॅस मालिकेत आतापर्यंत १-१ बरोबरी झाली होती.
नाटकाचा तिसरा अंक रंगणार होता तो अ‍ॅडलेडच्या मैदानात!
मेलबर्न टेस्टमधील विजयामुळे बॉडीलाईन बॉलिंग सुरवातीला वाटली तितकी धोकादायक नाही असा ऑस्ट्रेलियन प्रेक्षक, पत्रकार आणि क्रीडासमीक्षकांचा ग्रह झाला होता. त्यातच दुसर्‍या इनिंग्जमध्ये ब्रॅडमनने शतक झळकावल्यामुळे तर त्याला बॉडीलाईनवर उपाय सापडला आहे अशी सर्वांची पक्की खात्रीच पटली होती. ब्रॅडमनचं शतक वादातीत असलं तरी एका गोष्टीची मात्रं कोणालाही फारशी कल्पना नव्हती.
अन्न, वस्त्र, निवारा किंवा “आहार निद्रा भय मैथुनंच” इतक्याच काय त्या जीवनाच्या मूलभूत गरजा असतात, असा आपला समज असतो. तसा तो सततच करून दिला जात असतो. मात्र हे खरे नाही. जीवनाला आवश्यकता असते ती गतीची. ह्याची आपल्याला जाणीवही क्वचितच करून दिली जात असते.
काळाची गती अपरंपार असते. काळासारखी गतीमान वस्तू तर जगात दुसरी कुठलीही नसेल. मनुष्य कालवश होतो. मग आपण सांत्वना करत असतो, की ईश्वर मृतात्म्यास सद्-गती देवो. म्हणजेच गतीला आपण हवीशी मानत असतो. मनुष्याच्या पूर्वसुकृतांनुरूप चांगली वा वाईट गती त्यास प्राप्त होतच असते. मात्र गतीविरहित जीवनाची कल्पनाच करता येत नाही.
अफगाणिस्तान-कंदाहार पहाटे २.००-२.३०
१९७२ मधली एक संध्याकाळ...
सिडनीच्या एका उपनगरातील रस्त्यावरुन एक म्हातारा नेहमीप्रमाणे रमतगमत फेरी मारण्यास निघाला होता. रस्त्याने जाणारे अनेक लोक त्या म्हातार्‍याकडे पाहून आदराने अभिवादन करत होते. तो म्हाताराही सर्वांच्या अभिवादनाचा हसतमुखाने स्वीकार करत होता. अर्थात हे रोजच होत असल्याने त्यालाही आता त्याची सवयच झालेली होती. ऑस्ट्रेलियन नागरीकांचा मानबिंदूच होता तो!
आपल्या नेहमीच्या रस्त्याने तो जात असतानाच त्याच्याच वयाचा एक दुसरा म्हातारा अनपेक्षितपणे त्याच्यासमोर येऊन उभा ठाकला! क्षणभरच दोघांची नजरानजर झाली आणि...
"तू?"
नॉर्मंडी.....अर्थात "द लाँगेस्ट डे - भाग १'
नॉर्मंडी.....अर्थात "द लाँगेस्ट डे - भाग २
नॉर्मंडी.....अर्थात "द लाँगेस्ट डे - भाग ३
नॉर्मंडी.....अर्थात "द लाँगेस्ट डे - भाग ४
नॉर्मंडी.....अर्थात "द लाँगेस्ट डे - भाग ५
नॉर्मंडी.....अर्थात "द लाँगेस्ट डे - भाग १'
नॉर्मंडी.....अर्थात "द लाँगेस्ट डे - भाग २
नॉर्मंडी.....अर्थात "द लाँगेस्ट डे - भाग ३
नॉर्मंडी.....अर्थात "द लाँगेस्ट डे - भाग ४
सकाळचे चार वाजले होते. घरातील सर्वच माणसे गाढ झोपी गेली होती. आज कोर्टाच्या कांहीतरी कामासाठी, शामरावला लवकर शहरात पोहचायचे होते.एवढ्या सकाळी एसटी पण असणार नाही,बघू काय वाहन मिळते का! शामरावने आपले सर्व विधी, आधीच आटोपले होते. बरोबर चंची,आडकित्ता,सुपारी सर्व कांही त्यांने आपल्या बरोबर घेतले होते. कंबरेला नेसायचे धोतर त्याने उगीच उशीर नको ,म्हणून हातातच घेतले होते. मळकट पांढरा शर्ट,त्या खाली लंगोटी ,डोक्याला मुडांस असा एकदंरीत त्याचा पेहराव होता. सोप्यात येऊन त्यांने एक मिणमिणता दिवा लावला.
