लेख

आतापर्यंत ....

१) त्याचे अकाउंट कोणीतरी हॅक केले होते.२)कोणालातरी त्याचा पासवर्ड माहीत झाला आणि त्याने हे केले आहे.३)कसलातरी वायरस आहे ज्याने असे मेसेज फॉरवर्ड झाले.४) किंवा असे काहितरी घडले आहे जे सध्या तरी आपल्या आकलना पलीकडे आहे.

आता या चार पैकी एका कोणत्या तरी एका कारणाने हे सगळे घडले आहे आणि तेच तर आपल्याला शोधायचे असे त्याने ठरवले.

येथून पुढे .....

स्क्रिन शॉट भाग - ३

लोक किती काही म्हणोत . कि बाहेर राहून आल्यावर फक्त घरचंच जेवण चांगलं लागतं किंवा आईच्या हातचा वरण भात किंवा बाबांच्या हातचा तिखट जाळ झुणका. या सगळ्याची किंमत जरी बाहेर राहिल्यावर समजते . तरीही , घर सोडून दुसऱ्या गावात राहायला गेलं कि एक कला आपल्याआपण शिकतो . ती म्हणजे चांगली खायची ठिकाणे शोधणे.

आज २४ सप्टेंबर २०१५. भारतातील आघाडीचे अणुकेंद्रकीय भौतिकशास्त्रज्ञ राजा रामण्णा ह्यांचा आज स्मृतीदिन!

त्यानिमित्ताने त्यांच्यावरील अल्पपरिचयात्मक लेखाचा हा सरल अनुवाद!

राजा रामण्णा - डॉ.सुबोध महंती
http://www.vigyanprasar.gov.in/scientists/RRamanna.htm

जन्मः २८ जानेवारी १९२५
मृत्यूः २४ सप्टेंबर २००४

जिद्द, आत्मविश्वास या गोष्टी शोधायच्या असतील तर थोरांची आत्मचरित्रच वाचावी लागतात, त्यांचे शब्द ऐकावे लागतात असं नाही. अगदी साध्या सोप्या माणसांशी केलेल्या संवादातूनही अशा मूल्यांची ओळख होते. असाच एक माणूस मला भेटला. हा माणूस म्हणजे आमच्या कँटीन स्टाफ मधला एक जण.

स्क्रिन शॉट भाग - २

आतापर्यंत.....

असभ्य भाषेतील वेगवेगळ्या प्रकारचे मेसेंजर वरील मेसेजचे स्क्रिन शॉट पाहुन........छातीत आलेली कळ,धूसर झालेली नजर आणि फुटलेल्या घामाने हार्ट अटॅक आल्यावर जशी अवस्था होते तशी त्याची अवस्था झाली.

पुढे चालु.....

नखशिखांत हादरलेला अमित आता त्या बसलेल्या धक्क्यातून सावरु लागला. जसजसे मन आणि बुध्दी स्थिर होऊ लागली तसे त्याने सर्वप्रथम आपले फेसबुक अकाऊंट लॉगआउट करुन नेमके काय घडले असू शकते याच्या विचारात गुंतवले.

( विशेष सूचना- सदरील कथा व यातील व्यक्ति त्यांची नावे, प्रसंग पूर्णतः काल्पनिक आहे.
सोशल नेटवर्क म्हणजे सर्वप्रकारचे फोटो,व्हिडिओ, लिखाण,माहिती,मैत्री,वाद-विवाद यांचा अफाट महासागर असल्याने पुढील कथा कोणाला आपल्या जवळची वाटली तर तो योगायोग समजावा. )

आकाशात स्वच्छ चांदणे पसरले होते, दिनू आज खूपच अस्वस्थ होता. आता तूम्हाला वाटल असेल की आपला दिनु का बरं अस्वस्थ होता अहो तस काही मोठ कारण नव्हत ! कालपासून त्याला थोडे जुलाब होत होते म्हणून आज सकाळीच बसने तो तालूक्याच्या ठिकाणी सरकारी दवाखान्यात गेला होता दवाखान्यात खुपच गर्दि असल्यान खुप उशीरा त्याचा नंबर लागला इंजक्शन ,गोळ्या घेउन तो तातडीन स्टँडवर आला दुपारची तर बस निघुन गेली होती. आता उरली ती शेवटची

तर मंडळी, डोळ्यात जरा पेंग याय लागलीय. तरीबी तुमाला सांगतुच.
व्हय, बांधावरच घडलं आसं.
मी दारं धरत बसलू होतू. म्हशी लिंबाखाली बांधल्या व्हत्या. कालवाडाचं दावं जरा लांब ठिवूनच बांधलं व्हतं, न्हायतरं म्हशी त्येला ढोसरतात.
रानात चिटपाखरु नव्हतं. ह्यो ऊनाचा कार.

अर्जंट काम निघाले असून अॉफिसला चाललोय अशी बायकोला थाप मारली.
सगळ कसं गुपचुप व्हायला हवं.
कार न्यायच्या ऐवजी बाईक काढली.
डोक्यावर हेल्मेट घातले.
तिनं दोन वाजता बोलावलं होतं मी अकरालाच निघालो.
रस्त्यातच दोन थंडगार बियर घेतल्या.
एक तिच्यासाठी एक माझ्यासाठी.
बियर घेतल्यावर ती कशी सर्वांगात फुलते.
आज तिच्या यौवनाचा पुरेपुर आनंद लुटायचाय.

"आला कारं टँम्पू? सुभ्या गेलाय ना फाट्यावर?" जोरकस झुरका घेऊन हातातल्या शिगरेटची राख चुटकीसरशी झाडत रामभाऊने सदाला विचारले.
"चार वाजत आलेत भाऊ, आजुन पत्त्या न्हाय" सदा उगाच दाखवायची म्हणुन काळजी करत बोलला.
"मायला, नवरी काय कडुसं पडल्यावर पाठवायची का? पावण्यानबी लय ऊशीर लावला" रामभाऊ घरात शिरत शिरत मनाशीच बोलला.
घरात नव्या नवरीचा साजशृंगार चालला होता.
बहीणी, मावश्या, आत्या, माम्या सगळी नवरीच्या खोलीत शिदोरीच सामान बांधण्यात व्यस्त होत्या.
रामभाऊकडं कुणाचचं लक्ष नव्हतं.