त्या पक्ष्याची वाट पहात आहे.....
बसेन ते झाड माझे,
शिटेन ती फांदी माझी,
असले त्याचे आक्रमण नाही!
घरटोघरटी माझी पिले
माझ्याच पिढ्या, माझेच वंश
असली माणुसकी त्याची नाही!
मैत्री कधी कुणाशी केली नाही,
पण बुडत्या मुंगीसाठी
पान टाकायचे विसरला नाही!
चमचमणारी छाती फुगवणे नाही,कि
तोऱ्याने मान फिरवणे नाही!
पंखांचे मिटणे केवळ सुंदर
जणू मौनाचे शिल्प पुरातन!
पाय कधी दिसू नयेत
इतके त्याचे असणे प्रगाढ,
युगायुगांची पौर्णिमा उजळावी
इतके त्याचे पंख सतेज!
मोकळं आकाश
मोकळा तो रस्ता
सकाळची वेळ
कोवळ्या उन्हाचा तो खेळ
सदा सडा प्राजक्ताचा
त्यांवर राज्य ते दवाचं
कंसात काळजी त्या फुलांची
बळी जाई पावली नकळत
मागे अंगणात वृंदावनं
मुंग्या जणू देती पहारे
कधी साखर कधी नारळाचे
कधी ताट नैवेद्याचे
मागे विहीर दगडी
अखंड थंडगार त्यात पाणी
काठावर शेवाळं सुंदर
जणू सांगे विहिरीची कहाणी
गोठ्यात जीव काळे
हंबरती तहानेने जोरात
साखळी सोडता हळूच
वाट जाई थेट हौदात
तुझी आठवण आता येतच नाही ,
समजावलय मी या वेड्या मनाला.
पहिल्यांदा खुप त्रास झाला ग वेडे,
पण या काळजावर दगड ठेवला ..
तुझा तो हसरा चेहरा खरच खुप आवडत होता ग मला ,
मग का नकार दिलास तु या वेड्या जीवाला.
तुझ्या डोळ्यातील ती काजळ मला क्षणात घायाळ करायची सखे.
पण हळुहळु ती काजळ फिकी पडली.
आता तुला माझी नजर नाही शोधणार ..
कारण तुझे बिन काजळीचे डोळे मला नाही आवडणार.
तुझ्या विना खरचं मी काहीच नाही .
पण आता अस वाटतय मी एकटा आहे हेच बरं आहे.
तु माझी मी तुझा हे आता होणे अशक्यच आहे.
( स्वप्नातली शामली)
आमचे एक मिपाकर परममित्र आणी त्यांच्या हिरवीनीला समर्पित! :)
______________________________________________
अरे हटाव बाजू, हिमालया
आन फेअर ॲन्ड लवलीच्या
कापूसभरल्या भावल्यांना
तूच माझी खरी हिरवीन ग!
एकच बावनकशी ब्युटी ग!
झालो तर्राट आन लैच्च सैराट
खुळा झालोय, सकाळ संध्याकाळ
लोकं बघणार कायबाय बोलणार,
तरीबी, तुझच ध्यान काढीत बसणार ग!
आता ही येवढीच माझी ड्युटी ग!
स्वप्नांचा पाऊस पडे सारखा
महागाईलाही पूर चढे
विमान उडवीत चहूकडे
गं बाई .... गेले मोदी कुणीकडे
शिक्षण खोटे पदवी खोटी
मंत्रीणबाई तुळशी झाली
केजरीवालची पडता बिजली
दचकून तीचा ऊर उडे
गं बाई .... गेले मोदी कुणीकडे
पैसा काळा आणू म्हणुनी
ठोकूनी भाषण दाही दिशांनी
चाय - गाय पे चर्चा करूनी
मनकी बाता देश बुडे ,
गं बाई ...... गेले मोदी कुणीकडे
चीनमध्ये झोपाळ्यावरुनी
दाढीवाले बिंब बघूनी
हसता संघ भगव्या रानी
धर्म अफूचे ऊन पडे
गं बाई .... गेले मोदी कुणीकडे..
= = = = = = = = =
थांबल्या पळी या प्रेमाच्या
क्षण एक तू डोळ्यांत पहा
कृत्रीमतेचा उतरवून साज
रेशमी मिठीत सजून पहा
दे शब्दांना आधार तुझ्या
गंधीत मौनाच्या साथीचा
दे स्पर्श पुन्हा हळुवारपणे
थरथरत्या हळव्या अधरांचा
शीतल छाया, मी घनदाट तरू
तू वळणारी खळखळ सरिता
मी एक डोलता प्राण अचल
तुज पाहून, अविचल वाहता
मी धागा अतूट प्रितीचा
तू फूल एक नाजूकसे
गुंफता प्रित, गुंतता हृदय
प्रेममाला सुरेख शोभतसे
परिणीती, धुंद श्वासांची
लयदार काव्यात व्हावी
सूर जुळता ही तमवसने
कोमल स्वरात न्हावी
मागून मागून थकलेली माणसं आली कोणी ,
उतरले तोंड डोळा सुटलेले पाणी
ला ला ला ला , ला ..ला ला
गेलेच आहेत पैसे आता खिशात काही नाही
पैसे कुणा मागू आता मला कोण देई
बडबडत बसतो सारखा गेले पैसे पाण्यात
व्याज गेले माझे तरी मुद्दल द्या हातात
सांगायची आहे माझ्या शहाण्या मुला
नाडलेल्या लोकांची ही कहाणी तुला .....
ला ..ला ला ला ला , ला ..ला ला ला ला.... ||2||
असा कसा काळ आला
बापाआधी बाळ गेला
असा कसा काळ आला
धर्माच्या नावाखाली घोळ साला
असा कसा काळ आला
खरं बोलणारा वाळ झाला
असा कसा काळ आला
काळा कावळा शहाळं प्याला
असा कसा काळ आला
गाढवाच्या गळ्यात माळ घाला
असा कसा काळ आला
पैसा जगण्याचं मूळ झाला
असा कसा काळ आला
माणूसच कूठे गहाळ झाला
भोसले जी.डी.
आत्मशोध काव्यसंग्रह
ज्या बीजाला
अंकूरायचे असते
प्रसवायचे असते
ते पाहत नाही
तापमान किती डिग्री
हवेत आर्द्रता किती
पावसाची काही शक्यता
वा मातीचा ओलसरपणा
ते मातीत ढेकळात
खडकाच्या फटीत
इवल्या पालवीने उभारते
अस्तित्वाची दखल आपल्या
जगाला घ्यायला लावते
भोसले जी.डी.
आत्मशोध काव्यसंग्रह
येते आठवण अधून -मधून ,
पहिल्या भेटीची ,
तहानलेल्या स्पर्शाची ,
तुझ्या नाजूक हातांची ,
अन त्यावर कोरलेल्या स्वप्नांची …
येते आठवण अधून -मधून ,
पहिल्या चुंबनाची ,
निसटलेल्या ओठांची ,
तुझ्या डोळ्यातील आसवांची ,
अन एकाचवेळी बघितलेल्या चंद्राची ….
येते आठवण अधून -मधून ,
पहिल्या प्रणयाची ,
लाखो धकधकींची ,
तुझ्या नयनांतील भीतीची ,
अन त्या क्षणी जगलेल्या एका जन्माची ……
