गौराई...
झाली तीच्या आगमनाची घाई
आता जोडीने येईल गौराई
दारी उमटतील पाउले कुंकवाची
सुख शांती अन समृद्धींची
सजतील लेऊन शालू भरजरी
असेल मध्ये गणराया मखरी
दोन दिसांची असेल माहेरवाशीण
पंचपक्वान्नाचे असेल जेवण
देता निरोप येईल डोळा पाणी
गौराई माझी लाडाची गं राणी
राजेंद्र देवी
आता मला वाटते भिती
कोठे गुंड त्रास देती
कोठे पोलीस मार खाती
अशा या समाजाची
आता मला वाटते भिती
कधी तरुणाईचे भांडण तर
कधी रस्त्यावरचे भांडण
सुशिक्षित समाजातले असंस्कृत जन
अशा या जनाची आता मला वाटते भिती
रामराज्याची अपेक्षा पण
वागण्याची रावणनिती
या समाजाला आता नाही कोणाची भीती
अशा या समाजाची आता मला वाटते भिती
या समाजाच मी एक भाग
मला माझ्या सावलीची आता मला वाटते भिती
राजेंद्र देवी
रात्रीस खेळ चाले....
गूढं त्या महाली
केस सोडून ती बसलेली
काळा मिट्ट अंधार अन
काजव्याने पण मान टाकलेली
अचानक एक टिटवी ओरडली
आढ्याशी भुते खदखदली
वारा नव्हता तरी अचानक
तावदानाची दारे खडखडली
रात्र खूपं वाढलेली
कोल्हे कुत्री केकाटली
झरोक्यातून सावली उतरली
मांजराने बाहुली पळवली....
राजेंद्र देवी
मी एकटी ....
एल तीरावर मी एकटी
पैलतीर त्याला नाही
समोर पसरला अथांग दर्या
साजणाचा पत्ता नाही
परतुनी आले सारे
अजून तो आला नाही
रात्रीचा चंद्र देतसे
तो येईल याची ग्वाही
रंग हळदीचा अन मेंदीचा
अजून उतरला नाही
स्वप्नांचे जहाज बुडाले
साजणाचे तारू वाचले का नाही ?
बघत बसते खुणा वाळूतल्या
निरखीत असते लाटांनाही
नकोत रत्ने मज सागरा
का साजण माझा परत देत नाही ?
राजेंद्र देवी
रवा आणि खसखस
वेगवेगळे करायची
शिक्षा भोगताना,
सूक्ष्म नजरेने,
एकाग्र चित्ताने,
वेचत राहते मन
जनामनातले साम्यभेद
तासनतास,
.
.
.
दुसरं काय असतो
एकांत म्हणजे तरी!
शिवकन्या
झाडावर पाखरू बसलं : लावणी
पाडाशी आला आंबा बघुनी
आभाळ खुदू खुदू हसलं
चोच टोचण्यास पोपट बघतंय
टक लावून एकतार टपलं
कुणी तरी याssss गं
पोपट धराssss गं
माझ्या धीराचं अवसान खचलं
गं बाई माझ्याsssss
झाडावर पाखरू बसलं ...||धृ||
आडून येती, झाडून येती
चहुबाजूला थवेच दिसती
लगट करुनी झोंबाझोंबी
पानाच्या आडोशाला धसती
चोचटोचुनी चोची चरती
माझ्या फळांची खादल करती
कुणी तरी याssss गं
अलग कराssss गं
माझं काळीज चोळीत थिजलं
गं बाई माझ्याsssss
झाडावर पाखरू बसलं ...||१||
'ब्लड आहे..... फास्ट सोडून नाही चालत!'
मऊ शीर, तीक्ष्ण सुई
लक्क काळीज, डोळ्यात पाणी
थंड एसी, मंद दिवे
पांढऱ्या भिंती, एकट रात्री!
तासाला थेंबभर या गतीने
ठि ब क ते रक्त रात्रभर....
जखडलेल्या शरीराने
श्रमलेल्या डोळ्यांनी
हुं कि चू न करता
बघत राहतो आपण
रक्ताची journey........
.
.
.
दुसरं काय असतो
एकांत म्हणजे तरी!
-- शिवकन्या
आले कोण गेले कोण
कवतुक आता वाटत नाही ,
कुणी थांबले हसून बोलले
मनात किणकिण वाजत नाही ,
पानाफुलापक्ष्यांसाठीही
दार सुखाचे उघडत नाही
.
.
.
इतके माणूस छिलून निघते
एकांताच्या सुखासनावर!
-शिवकन्या
समुद्र आणि मी
एक अतूट नातं
शब्दांच्या अलिकडचं....
भावनांच्या पलीकडचं...
समुद्र आणि मी
एक अतूट नातं
भरतीच्या लाटांचं
ते उचंबळून येणं
नात्यातली गुंतवणूक
वाढवून जाणं
समुद्र आणि मी
एक अतूट नातं
खिन्न मनाने
आकाशात टक लावणं
तेव्हाच नेमकं ओहोटीचं
मन स्पर्शून जाणं
समुद्र आणि मी
एक अतूट नातं
अनेक आयुष्य
त्याने सामावलीत स्वतःत
अनेक नात्यांची आंबट-गोड चव
.....माझ्या मनात
नमस्कार मिपाकर,
माझा हा पहिलाच प्रयत्न आहे, तेव्हा सांभाळून घ्या
३ वर्षांपूर्वी लिहिलेली कविता जेव्हा चेपुवर दुसऱ्याच्या नावाने लिहिलेली भेटते तेव्हा खूप वाईट वाटत. माझी ही कविता थोडे शब्द बदलून मला चेपुवर वाचायला भेटली होती.
याआधी लिहिलेली कविता तुम्ही वाचलात, तुम्हाला आवडली म्हणून म्हटलं आपली जुनी डायरी काढून त्यातून उरलेल्या कविता पण इथे टंकाव्यात.
