लेख थोडे लहान आहेत, हा आरोप मान्य आहे...पण मला थोडा-थोडाच भाग टाकणे शक्य होत आहे.तसदीबद्दल क्षमस्व.
आधीचा भाग : http://misalpav.com/node/29327
==============================================================
थोड्याच वेळात अशोक आला.त्याचा चेहरा बराच उतरलेला दिसत होता.त्याने मला सांगीतले की, साहेब माझी लॉबी मध्ये वाट बघत आहेत.
आधीचा भाग : http://misalpav.com/node/25470
हा भाग डोक्यात फार आधीच तयार होता...पण काही कारणांमुळे लिहायला उशीर झाला...दिरंगाई बद्दल क्षमस्व....
================================
महाराष्ट्राच्याच बाजूला "गोवा" नावाचे एक छोटे राज्य आहे.तशी तिथली प्रजा सुखी आणि समाधानी.रोजच्या जेवणांत भात,मासे आणि थोडीशी फेणी असली की झाले.पण इथल्या राजाला मात्र अधिक पैसे हवे होते.खाण आणि इतर उद्योगातून पैसे मिळत असले तरी पैशांची हाव काही सुटत न्हवती.
तो बाहेर गेलाय हे बघितल्यावर डॉक्टर सरपटत रूम सर्विसच्या बटणापर्यंत कसेतरी पोहोचले आणि त्यांनी रूम सर्विसचे बटण दाबले.
-------------------------------------------------------------------------------------------
हताश, निराश आणि भकास नजरेने मी माठाच्या नळाकडे बघत होतो. त्या वयात या शब्दांचा आणि त्यामागच्या भावनांचा अर्थही मला समजत नसावा. समजत होती ती फक्त तहान. तिच गळ्यातून उचकटून त्या माठावर मारावी आणि फोडून टाकावा माठ असा विचार मनात तरळून गेला. पण तसे केले असते तर आईने खूप मारले असते..
मगिल भागः
पिंपळ (रहस्य कथा) - भाग १
"कोण पाव्हणं म्हणायचा … " जड आवाजात पहिला प्रश्न पडला.
"मी …. " एवढं बोलून तो थांबला.
..................................................................
सुरुवातीच्या काळातील लिखाण,
थोडेफार सत्यघटनेवर आधारीत.
..................................................................
रन राहुल रन...!!
करकर आवाज करीत आणि कच्च्या रसत्यावरील पांढरा धुरळा उडवीत एस टी थांबली. रसत्याच्या कडला बसलेले दोघं तिघं उठून एस टी च्या मागच्या बाजू जवळ आली.
"आली बाबा शेवटली बस " ९.३० झाले म्हणलं आता काय येत नाय वाटतं " एक म्हातारा बाबा
खाट करून खटक्याचा आवाज झाला आणि एखाद्या पुराणी हवेलीचा दरवाजा उघडावा तसा आवाज करीत वाहकान दरवाजा ढकलला.
२ बाया उतरल्या त्यांच्या पाठोपाठ एक इसम उतरला. हातातली हिरव्या रंगाची लोखंडी ट्रंक सांभाळत तो उतरला. काखेत एक कवी लोक वागवतात तशी पिशवी.
गाडीन यु टर्न घेतला. ३-४ जन एस टी मध्ये चढले आणि गाडी परत धुराळा उडवीत करकर आवाज करीत निघाली.
(हि कथा "अती काल्पनिक" आहे याची कृपया नोंद घ्यावी")
"साब, दो पंक्चर है. निकालनेमें टाईम लगेगा!"
"दो पंक्चर?"
"हा साब! देखो!"
गॅरेजवाल्याने मला पाण्याच्या पिंपात बुडवलेली टायरची ट्यूब आणि दोन ठिकाणाहून येणारे बुडबुडे दाखवले.
"कितना टाईम लगेगा?"
"एक घंटा तो लगेगा साब कमसे कम!"
मी दुसरं काय करु शकणार होतो? कारच्या डिकीत नेमका एक्स्ट्रा टायर नव्हता. त्यामुळे पंक्चर काढून होईपर्यंत थांबण्यापलीकडे गत्यंतर नव्हतं!
