धुंदी कळ्यांना! भाग-१
दिवसभराच्या धावपळीनंतर आता रात्री जरा कुठे अपर्णा विसावली होती. बाहेर अगदी धो धो नाही आणि अगदी मुळूमुळू नाही असा पाउस पडत होता. छान गारवा पसरला होता. आता पांघरून घेऊन गुडूप व्हायचं असा विचार करून अपर्णा बेडवर गेली खरी पण बेडरूमच्या उघड्या राहिलेल्या खिडकीतून गार वार्याचा झोत अंगावर आला आणि ती शहारली. खिडकी बंद करायला म्हणून खिडकीत गेली आणि तिथेच उभी राहिली. सगळा थकवा, झोप कुठल्या कुठे पळून गेली. किती आवडतो असा पाउस आपल्याला ती मनाशीच म्हणाली. रस्त्यावर फारशी वाहतूक नव्हती, अगदी एखाद दुसर वाहन जात होतं. अंगणातला प्राजक्त नखशिखांत ओलाचिंब झाला होता.
