कथा

स्पर्धेसाठी लिहिलेल्या कथेचा सिक्वलही लिहायचा आहे हे वाचल्यावर एक गोष्ट लक्षात आली त्यासाठी धागा काढतोय. आदूबाळच्या धाग्यावरही ते सांगता आलं असतं. पण हा मुद्दा त्या धाग्यावरील इतर प्रतिसादांपुढे वाचला गेला नाही तर स्पर्धकांचे नुकसान होण्याची शक्यता आहे म्हणून नवा धागा. पुरेशा लोकांनी वाचल्यावर हा धागा उडवला तरी चालेल. आत्ता उडवला तरी चालेल.

तर...

वाचकांना ही विनंती आहे की...

कथेचा पुढचा भाग काय असेल ह्या संबंधीचे तुमचे अंदाज कॄपा करून धाग्यावर टाकू नका.

धन्यवाद.

द स्केअरक्रो भाग १४

द स्केअरक्रो भाग १५ (मूळ लेखक मायकेल कॉनेली )

कार्व्हर त्याच्या ऑफिसमध्ये बसून अगदी लक्षपूर्वक सिक्युरिटी स्क्रीनकडे पाहात होता. दोघेजण जिनिव्हाला त्यांचे बॅजेस दाखवत होते. त्याने बॅजेसवर झूम इन करून ते कोणाकडून आलेले आहेत हे पाहण्याआधीच दोघांनीही बॅजेस परत खिशात ठेवून दिल्यामुळे ते नक्की कोणत्या एजन्सीकडून आलेले आहेत ते कार्व्हरला समजू शकलं नाही.

जिनिव्हाने तिच्यासमोरचा इंटरकॉम उचलला आणि तीन नंबर्स हलकेच दाबले.

अखेर अनेक वर्षांच्या अथक परीश्रमांना नंतर जादुगाराचे नविन जादुंचे प्रयोग पुर्णत्वास पोहचले अन त्याने समाधानाचा सुस्कारा सोडला.
" आहेस कुठे? दिवस फिरलेत बघ आपले. हे झोपडं मोडुन मजल्याच घर बांधु आपण. पक्कं! दागदागिन्यांनी मढवतोच की नाही तुला बघच तू " जादुगार उत्साहाने बायकोला म्हणाला.
" अहो नाद सोडा ह्या भिकारड्या धंद्याचा. लोक टाळ्या खुप वाजवतात पण कितीही बाबा पुता करा पैसा सुटतो का त्यांच्या हातुन सांगा? तिथं तुमच्या जादुची मात्रा नाहीना चालत? चिल्या पिल्यांच्या खपाटीला गेलेल्या पोटा कडे बघा जरा अन दुसरा काहीतरी कामधंदा बघा " आत्यंतीक निराशेने जादुगाराची बायको म्हणाली.

आज क्युएचा शेवटचा दिवस. बरोबरचे सगळे अगोदरच इतर प्रोजेक्टवर गेलेले, हा एकटाच शेवटपर्यंत बसलेला. कोअर टीम मेंबर ना..
"हुश्श, हे दोन झाले की सुटलो, मग जरा क्युए सोबत बसलो के सगळे पूर्ण होईल. आज तरी ६ची बस पकडता येईल." तो मनातल्या मनात.
तेव्हढ्यात फोन वाजला. "अरे तू आज लवकर येणारेस माहितेय ना?"
"हो हो, निघतोच आता."

त्याने भरभर ते दोन बग फिक्स केले, बिल्ड करून डीप्लॉय पण केले. पटपट निघून बसमधे गाणी ऐकत बसला. बरोबर सहा वाजता ड्रायव्हरने स्टार्टर मारला. बस प्रिमायसेसमधून बाहेर पडते तोवर फोन आलाच.
"अरे बाबा निघालोय, पोचेन लवकरच".

३ वर्षे खचून performanse दिल्यावर कंपनीने त्याला ऑनसाईट पाठवायचं ठरवलं . अप्लिकेशन करून झालं . लॉटरी मध्ये नाव निघालं . त्याला केवढा आनंद झाला . इंटरव्ह्यू छान झाला . 'पारपत्रावर वर विसा चिकटवून कंपनीत पाठवला जाईल' असं एम्बसी कडून उत्तर मिळाल्यावर तो खुश झाला.

उडण्याचा दिवस जवळ येवू लागला तसा त्याचा उत्साह वाढत होता. खरेदी वगेरे करून झाली . आई बाबांनी काय काय घ्यायला लावलं त्याला . अहो आई बाबा आता US मधलं सगळं काही तिकडे मिळतं . असं म्हणून ओझं कमी केलं .

तो दिशाहीन चालत होता. बेवड्या बापाने आज परत त्याला चोपले होते आणि मायने मध्ये पडून त्याला सोडवले होते.
वाढते वय, वाढती भूक आणि ती भागवायला बापाचा मार आणि कधीतरी मिळणारे वडापावच्या गाडीवरचे काम.
पक्याची गाडी उचल्यापासून ते काम पण बंद होते.
शाळा बंद म्हणून खिचडी पण बंद... स्टेशनवर हमालीसाठी पण कोणी उभं करत नव्हतं.

मनात नसतानाही तो स्मशानाच्या रस्त्याला लागला...

NASA’s Kepler Mission Discovers Bigger, Older Cousin to Earth. एक बातमी.

“मला एकच प्रश्न पडला आहे की,मुलांचा आणि बाबांचा शोध लागत आहे पण ह्यांना जन्म देणारी ती महान आई कोण बरं असावी.कुणी सांगेल का?”

सुर्याची लेकरे मधील एका प्रतिक्रियेत श्री स्वॅप्स यांनी माधवीचा उल्लेख केला. महाभारतातील अनुकंपनीय पात्रांमध्ये त्यांनी माधवीचा उल्लेख केला. त्या अनुषंगाने आलेल्या उत्सुक प्रतिक्रियांमुळे ही जिलबी पाडायची इच्छा झाली. त्यामुळे याचा दोष पुर्णपणे स्वॅप्स यांना द्यावा ;).

****************************************************************************************************

जवळजवळ दोन वर्षांपूर्वी आतिवास यांनी एक नवाच वाङ्मयप्रकार मिपावर आणला. (शीर्षक सोडून) शंभर शब्दांत कथा. मिपाकरांना हा प्रकार बेहद्द आवडला. इतकंच कशाला, "शतशब्दकथा" हे नावदेखील मिपाकर चिगो यांनी दिलेलं आहे. त्यानंतर अनेक मिपाकरांनी उत्तमोत्तम शतशब्दकथा लिहिल्या, लिहीत आहेत.

मिपाकरांच्या अभिव्यक्तीला प्रोत्साहन देण्यासाठी जाहीर करत आहोत शतशब्दकथा स्पर्धा - पण खास मिसळपाव पद्धतीने - खमंग तर्री मारून!

या स्पर्धेच्या दोन फेर्‍या असणार आहेत. आणि त्यात परीक्षकांबरोबर वाचकांचाही सहभाग असणार आहे!

लॅपटॉपची बॅग बराच वेळापासून खांद्यावर धरली की तिचे वजन वाढू लागते. मनोभौतिकीचा अप्रसिद्ध सिद्धांत! ठासलेली एमआरटी स्टेशनात प्रवेशली. शिरतानाच सिनियर किंवा गरजूंसाठी ठेवलेली राखीव सीट हेरली. रिकाम्या होणाऱ्या जागेकडे एक तरुणी लगबगीने येतांना दिसली. सिनियर वय पाउलांमधे अडकू नये अशा धडपडीने मी राखीव सीटकडे झेपावलो. माझ्याकडे बघत हरीणीच्या चपळाईने तरुणीने सीटचा कबजा केला. कडी पकडून खांद्यावर लॅपटॉप तोलीत उभा राहिलो.