मैत्रिणीचा नवरा

प्रामाणिक लेखन आवडलं. असा विचार असू शकेल हे कधी मनात आलं नव्हतं. म्हणजे आई वडिलांना, भावा बहिणींना वाटलं तर ते साहजिकच आहे असं वाटत होतं. मित्रांची लग्नं झाली तेंव्हा माझे आधीच झाल्याने काही वाटल्याचं आठवत नाहिये. मित्रांना असं काही वाटलं असेल का? माहित नाही.
बापरे! आता हा वेगळाच दृष्टिकोन समजला. क्षणभर अवघडल्यासारखं वाटलं.

प्रेमापेक्षा मैत्रीच जास्त घट्ट असते, १ वेळ आयटम कि शादी झाल्यावर मनाची समजुत घालता येते,पण मैत्रीणीचा नवरा पचायला आणि समजुन घ्यायला सुद्धा जड गोष्ट आहे, म्हणजे बघायला गेलं तर तिच्यावर आपला काही हक्क नाही, लग्नानंतर ती तीच्या संसारात गुंतुन जानार हे माहित आहे, तरी ती ईतक्या लवकर विसरेल हे मात्र मन मान्य करत नाही.

छान लिहिलंय...
पण लग्नापेक्षाही मुलं झाल्यावर मैत्रिणी जास्त दुरावतात असा अनुभव आहे :)
मी नोकरीसाठी दूसर्‍या शहरात जाणार म्हंटल्यावर माझी मैत्रिण मला आवर्जुन भेटायला आली होती (नवर्‍यासकट.. पण ठीक आहे)..त्यावेळी तिला मूल नव्हते... तेच एक-दीड वर्षापुर्वी माझा अपघात झाला, शस्त्रक्रिया झाली पण एकाच शहरात असून तिने केवळ फोन केला... भेटायला येणं काही तिला जमलं नाही....वाईट वाटलं , पण काय करणार.. तिच्या मुलीचा जन्म माझ्या वाढदिवसाचा, इतकी सहज खूण असूनही तिला माझा वाढदिवस लक्षात रहात नाही.. मग काय आता मी ही तिचा वाढदिवस ठरवून विसरतो :)

लेखन आवडलं. वर रेवा म्हणतेय तसे आई वडील, भावांना असे वाटते याची मला कल्पना होती पण चांगल्या मित्राच्या सुद्धा अशा भावना असु शकतात हे पहिल्यांदाच कळलं. लग्न हा फार मोठा बदल असतो, संक्रमणाचा काळ. फक्त वर वधु साठीच नव्हे तर त्यांच्या आई, वडील, मित्र मैत्रिणींसाठी सुद्धा. त्यामुळे मैत्रीण आपल्यापासून दूर जातेय असे वाटणे साहजिक आहे.

सुंदर मनोगत ! मनातिल भावना शब्दांत फार अचूकतेने पकडण्याचे वाखाणण्याजोगे दुर्मिळ कसब तुमच्याकडे आहे !!

जे संबंध खूप जवळ येणार नाहीत / आणायचे नाहीत त्यांच्याबद्दल फार मोठी मानसिक गुंतवणूक करण्याचे टाळले पाहिजे. जसजसे दिवस जातात तसतसे सगळे आपापल्या वेगवेगळ्या वैयक्तिक जीवनात गुंतत जातात आणि मग त्यांचे मार्ग एकमेकापासून दूर जातात... हे नैसर्गिक आणि अटळ सत्य आहे, नाही का ? हे कळल्यावर आपल्या मनाचा मूळ स्वभाव बदलेल असे नव्हे... पण त्याला वस्तूस्थिती पचवून घेण्यास मदत होईल, इतकेच !

छान लिहिलंय...

कन्फ्युजनही कन्फ्युजन है
सोल्युशन कुछ पता नहीं
सोल्युशन जो मिला तो साला
क्वेश्चन क्या था पता नहीं
.
.

होठ घुमा, सीटी बजा,
सीटी बजाके बोल, भैया-
..ऑल इज वेल ..

आगाऊ म्हादया,

थोडा आगाऊपणा करून सांगू इच्छितो की लेख बायकी आहे. बायकी लेख म्हणजे बायकांना आवडणारा. मला कोणीच जवळची मैत्रीण नसल्यामुळे मी या अवस्थेतून गेलेलो नाही. म्हणूनंच मी जे सांगतो तो आगाऊपणा वाटेल कदाचित. हे आगाऊच सांगितलेलं बरं नाहीका? ;-)

हां, तर मुद्दा काये की मैत्रिणीचा नवरा हा प्रकार आपल्याला फारसा ठाऊक नाही. पण सगळ्या बायकांचं सारखंच असतं. मग एक मैत्रीण गेली तर दुसरी करता येते की. आता, 'सगळ्या बायकांचं सारखंच असतं' हे विधानसुद्धा माझं नसून एका मैत्रिणीचंच आहे. त्यामुळे उपरोक्त न्यायाने एक मैत्रीण 'गेली' तर दुसरी 'करणं' हे सुद्धा बायकी प्रकरणच झालं नाही का?

जाम गडबडगुंडा झाला आहे. माझ्यासाठी कोणीतरी पुरुषी लेख लिहावा असं वाटतंय.

आ.न.,
-गा.पै.

छान लिहिलं आहे !

हे त्रिकोण सदृश्य विषय पाहून बऱ्याच सिनेमाच्या कथा आठवल्या. उदा. आपकी कसम

छान लिहिलंय तुम्ही...

माझ्या मित्रांच्या बाबतीत मात्र त्यांची लग्नं ठरल्यावर 'याला एवढी चांगली बायको कुठून बुवा मिळाली' असंच वाटलंय बर्‍याचदा. ;)

पण त्या मुलींशी चांगली मैत्री होऊनही संसाराला लागलेले मित्रही हळूहळू दुरावतात हे खरं आहे. नशीबाने ज्या मित्र-मैत्रिणींचं एकमेकांशी लग्न झालंय, त्यांची घरं अजून दंगा घालायला मोकळी आहेत म्हणून बरं...

हं. शुद्ध मैत्रीण.. मस्त मैत्री.. नितळ निखळ स्वच्छ मैत्री..
हं..
गहन आहे विषय.. चालूदेत चर्चा.. ;-)

आमच्या मेक इंजि च्या(पक्षी: दुष्काळी) क्लासमधे, तर मैं प्या कि चा डायलॉग,
"एक लाडका और एक लडकी, कभी "सिर्फ" दोस्त नही हो सकते"....
वारंवार उल्लेखला जायचा...

आमच्या सोसायटीत आम्ही १६ मुलगे आणि १४ मुली असूनही एकही प्रेमविवाह झाला नाही कि कोणीही कुणाला राखीसुद्धा बांधली नाही. सरळ स्वच्छ मैत्री होती त्यामुळे आमच्या शेजारी/ आजूबाजूला राहणाऱ्या समवयस्क मैत्रिणी यांची लग्नं ठरल्यावर सुरुवातीला आम्हाला कुतूहल सोडलं तर फारसं काहीच वाटलं नव्हतं.उलट त्यांच्या नवर्यांना आमच्या मोकळेपणा बद्दलच साशंकता असावी. परंतु जशा जशा ओळखी वाढल्या तसे त्यांना आमच्या सोसायटीत असणाऱ्या निखळ मैत्री बद्दल खात्री पटत गेली आणि नंतर काही वेळा परिस्थिती अशी झाली कि त्या मैत्रिणींपेक्षा नवऱ्यांबरोबर जास्त जवळीक झाली आहे.
एका विशिष्ट वयानंतर मुलींच्या "आया" होतात आणि मग त्यांच्या बरोबर गप्पा मारायचे विषय कमी होतात आणि त्याऐवजी त्यांच्या नवऱ्यांबरोबर वेगवेगळ्या विषयांवर गप्पा मारायला जास्त मजा येते म्हणूनही असू शकेल. परंतु आम्ही आमच्या मैत्रिणींच्या घरी नाशिक पुणे अलिबाग अशा ठिकाणी जेवायलाही जाऊन आलो आहोत आणि त्यात स्वच्छ पारदर्शक जवळीकही आहे. आता त्यांचे नवरे रस्त्यात भेटले कि अर्धा अर्धा तास गप्पाही सहज होऊ शकतात

यावर एक उपाय म्हणजे ग्रूप मधे सर्वात आधी आपणच लग्न करून टाकावे ;) याचे बरेच फायदे आहेत. आपल्या लग्नात इतर सगळे सिंगल्स असतात त्यामुळे ते ही धमाल करतात व आपल्यालाही मजा येते. दुसरे म्हणजे त्या आधी ४-५ वर्षे गाढ जमलेल्या व पूर्ण वेळ एकमेकांसाठी उपलब्ध असलेल्या लोकांचे हळुहळू ग्रूप मधे येणे कमी होत जाणे आपल्याला पाहावे लागत नाही. कारण आपण त्याच्या दुसर्‍या बाजूला असतो.

जस्ट किडिंग. अगदी मनापासून लिहीलेले आहे हे जाणवते. पण हे प्रत्येक ग्रूप्स मधले लोक जसे सिंगल असण्यावरून लग्न होण्याच्या ट्रान्झिशन मधे असतात त्या बहुतांश ग्रूप्स मधे हे अपरिहार्य असते. मात्र हे फार तात्पुरते फीलिंग असते हे लक्षात घेउन लोड घेउ नका. एक दोन वर्षांत प्रत्येकाच्या प्रायोरिटीज बदलणार आहेत व पूर्वी ज्या ग्रूप रिलेटेड गोष्टींचा तुम्ही खूप विचार करत असाल त्या गोष्टींचा नंतर तुम्ही फारसा विचार करणार नाही. ४-५ वर्षांनंतर हे तुमच्या लक्षातही राहणार नाही.

आणखी एक पोक्त सल्ला म्हणजे हॅव पेशन्स. त्या मुलींना (ग्रूप मधल्या मुलांचेही असेच होते पण मुलांमुलांच्या मैत्रीत अशी चर्चा सहसा होत नाही. त्यात लव्ह मॅरेज असेल तर अलिखित "ब्रो कोड" मधे हे गृहीत धरलेले असते की तिच्याबरोबर असताना तो आपल्या प्रोग्रॅम्स मधे येणार नाही. हे म्युच्युअली पाळले जाते) कोणी नवीन इण्टरेस्टिंग व्यक्ती भेटली आहे. ते फॅसिनेशन काही दिवस इतर सर्व गोष्टींना ओव्हरराइड करते. तुमची मैत्री स्ट्राँग असेल तर ती तुम्हाला पुन्हा नंतर काही काळाने वेळ्/अटेन्शन देइल. कदाचित ते पहिल्याइतके नसेल(आणि तेव्हा तुम्हालाही त्याचे काही वाईट वाटणार नाही). पण जे असेल ते पुढे कायम असेल.

Times change. People change.

सुंदर लेखन..अशाच परिस्तिथीतून गेलो असल्याने मनाला भिडले.
बाकी लग्नानंतर मैत्रिणी दुरापास्त होतात हे खरेच.

प्रथमत: लेखक की लेखिका ओळखायला वेळ लागला,
दुसरे -जास्त मैत्रीणी (च) अवतीभवती असल्याने मनात एक व ओठात एक ही मानसिकता झालेली दिसते,
तिसरे- याला' हळवे पणा' हे गोंडस भ्रामक कोंदण देउन स्वत:बद्दल प्रतिमा बनवून त्यातच गुरफटलेले राहिलेत.
तुमचा वापर झालाय लेखक महादया, एक अंगरक्षक म्हणून.
प्रामाणिकपणा पटला.
बाकी मुलींशी बोल्लो की मुले लहानपणी "अंगुठी" बोटांनी आकार करुन का चिडवतात ते जरा सांगा ना?

पुरुषाचे कौटुंबिक कर्तव्य रक्षकाचे नीट पार पाडाल भावी आयुष्यात ही सदिच्छा!

प्रामाणीकपणे छान लिहील आहे.

लोकहो,

मैत्रिणीपासून दुरावणं किंवा दुरावल्यासारखं वाटणं हे साधारणत: बायकांमध्ये जास्त प्रमाणावर आढळून येत असावं. असं माझं मत. मी या अवस्थेतून गेलो नसल्याने नीटसं सांगता येत नाही मला. अर्थात, त्यामुळेच की काय माझी भूमिका एखाद्या अनुभवाचा विषय होऊ शकंत नाही. तर अशा परिस्थितीतला लेख कोणी लिहील काय? किंवा अगोदर कुठे लिहिला गेला आहे काय? असल्यास वाचायला आवडेल.

आ.न.,
-गा.पै.

आयुष्यात बदल होणारच.
हे लक्षात ठेवून जगलात की फारसा त्रास होणार नाही.
उलट ह्या बदलांमुळे आयुष्य छान होत.
काही नातेसंबंध चिरंतन असतात. मैत्री हा नातेसंबंध तर बदलतोच.
आत्ता दुरावलेली शाळा व महाविद्यालयीन मित्र मैत्रिणी अचानक उतारवयात परत खूप जवळची होतात.
जो तो आपापल्या कौटुंबिक जबाबदाऱ्या मधून मोकळा/मोकळी झाले आणि वाढत्या वयाची जाणीव झाली की परत जुनी मैत्री वाढते.

आमच्या सोसायटीत आम्ही १६ मुलगे आणि १४ मुली असूनही एकही प्रेमविवाह झाला नाही कि कोणीही कुणाला राखीसुद्धा बांधली नाही. सरळ स्वच्छ मैत्री होती त्यामुळे आमच्या शेजारी/ आजूबाजूला राहणाऱ्या समवयस्क मैत्रिणी यांची लग्नं ठरल्यावर सुरुवातीला आम्हाला कुतूहल सोडलं तर फारसं काहीच वाटलं नव्हतं.उलट त्यांच्या नवर्यांना आमच्या मोकळेपणा बद्दलच साशंकता असावी. परंतु जशा जशा ओळखी वाढल्या तसे त्यांना आमच्या सोसायटीत असणाऱ्या निखळ मैत्री बद्दल खात्री पटत गेली आणि नंतर काही वेळा परिस्थिती अशी झाली कि त्या मैत्रिणींपेक्षा नवऱ्यांबरोबर जास्त जवळीक झाली आहे.
एका विशिष्ट वयानंतर मुलींच्या "आया" होतात आणि मग त्यांच्या बरोबर गप्पा मारायचे विषय कमी होतात आणि त्याऐवजी त्यांच्या नवऱ्यांबरोबर वेगवेगळ्या विषयांवर गप्पा मारायला जास्त मजा येते म्हणूनही असू शकेल. परंतु आम्ही आमच्या मैत्रिणींच्या घरी नाशिक पुणे अलिबाग अशा ठिकाणी जेवायलाही जाऊन आलो आहोत आणि त्यात स्वच्छ पारदर्शक जवळीकही आहे. आता त्यांचे नवरे रस्त्यात भेटले कि अर्धा अर्धा तास गप्पाही सहज होऊ शकतात.

अशाच काहीशा वातावरणात मीही वाढले.आमच्या कॉलनीत आम्ही मुलं फार मोकळेपणाने वाढलो. खरंच भाऊ बहीण होण्याची गरज नाही या सहजतेसाठी. बहुतेक मित्रांच्या बायका आता माझ्या मैत्रिणी आहेत आणि माझे मित्र माझ्या नवऱ्याचे चांगले मित्र.कुठलीही सक्ती नसतानाही असं झालं त्यामुळे मैत्री जपायला अधिक सोप्प होतं. माझ्या मित्रांचं माझ्यापेक्षा नवऱ्याशी बोलण्याचं प्रमाण आपसूक वाढत गेलं जे खूप स्वाभाविक वाटतं. आपण पुरुष किंवा स्त्री असण्याचं सारखं भान न बाळगता अगदी सहजतेने जपू शकलो तर हि मैत्री खूप समृद्ध करते. नाहीतर या मैत्रीतली ती सीमारेषा फार पुसट असते.

तुम्हाला असं वाटणं साहजिक आहे... खरेच मुलींचं भावविश्व बदलून जातं...त्या स्वतःच जरा भांबावल्या असतात. दुसर्या घरात त्यांना जुळवून घ्यायचं असतं...आणि तेथे नवरा एक जवळचा असतो... त्यामुळे थोडा दुरावा तुम्हाला जाणवणार...पण थोडे स्टेबल झाल्यावर परत निखळ मैत्री आपण अनुभवू शकतो... काही मर्यादा राखून..
मला वाटतं मुलींच्या बाबतीत मित्राची बायको आपली पटकन मैत्रीण होते..दोघीही संसारी झाल्यावर बरेचशे विषय कॉमन असतात. जरा विषयांतर झाले खरे..

पण मैत्रिणीला सगळे सगळे आठवत असते बरे..

मुली लग्न ठरल्यावर सर्वच मित्र-मैत्रिणींपासून दूर जातच असतात, त्याचे अनेक कारणं वर आली आहेतच. पण खासकरून मित्रांपासून दूर जाण्याचं कारणही वरच्या एक-दोन प्रतिसादांतून दिसतच आहे.
मुली कितीही पुढारलेल्या आणि मोकळ्या स्वभावाच्या असल्या तरी होणारा नवरा किंवा सासरचे लोक तिच्या मित्रांबद्दल तेवढेच मोकळे असतील असे नाही. काही लोकांना स्त्री आणि पुरुषांत निखळ मैत्री असू शकते हे झेपतच नाही आणि मुलींना त्याची पूर्ण जाणीव असते.
हे एकच कारण मुलींना मित्रांपासून दूर करतं असं नाही पण ते नक्कीच एक महत्त्वाचं कारण आहे.

मनापासून ..मनातलं