मांजर बोक्या

कारण ह्यात काथ्या नेमका काय कुटायचा तेच आम्हाला कळलेलं नाहीये.

मला वाटते या विषयावर कुटायचाय. नियतीचा विषय निघाला कि जी. ए. आठवतात. भन्नाट कथा लिहील्यात त्यांनी. त्यांच्या बहुतांष गाजलेल्या कथांत नायक एकामागुन एक विजय मिळवत जातो फण शेवटी नियतीच वरचढ ठरते. प्रवासी, ईस्किलार, विदुषक, दुत ई कथांमध्ये नियतीचाच शेवटी विजय होतो. तसेच हिरवे रावे या त्यांच्या कथासंग्रहात, मला वाटते सर्व कथांमध्ये मानव सुरुवातीपासुनच नियतीच्या हातचे बाहुले म्हणुन दाखवला गेलाय. मी, कदाचित जी. एंच्याच प्रभावामुळे नियतीलाच बलवान मानतो. सुधिर काकांनी सांगितल्याप्रमाणे बोक्या-मांजराच्या खेळाप्रमाणे फक्त एकाच वर्तुळात न फिरवता नियती आपल्याला वेगवेगळ्या दिशांनी फिरवत असते. आपण फक्त वेगवेगळ्या वेगात पळत राहतो व त्या वेगालाच आपला नियतीवरील विजय मानत जातो. दिशा बदलण्याची ताकद नियतीतच असते त्यामुळे ठरावीत फेर्‍यांनतर आपल्याला 'आपण का धावतोय?' वगैरेंसारखे प्रश्न पडतात, पण धावणे सुटत नाही.

ते धागे वाचायला आवडतील. जाणत्यांनी माहीती दिल्यास मदत होईल.

Vakat rend mund naal aar vaid zakuek