काचेपलिकडचं वास्तव!

मॉलमध्ये गेल्यावर माझं हे असं होतं ।
मोहाच्या हट्टापुढे गरजांचं हसं होतं ।।

आतमध्ये शिरताच माझ्या
साधेपणाचे पाश तुटतात ।
साऱ्या सुप्त इच्छांना मग
शक्यतेचे पंख फुटतात ।।

दिपून जातात डोळे, काही दिसेनासं होतं ।
मॉलमध्ये गेल्यावर माझं हे असं होतं...... ।।१।।

चोहीकडे दिसतात मला
जेव्हा वैभवाचे सडे ।
आणि लखलखणारी सुखं
रोखून बघतात माझ्याकडे ।।

कसं सामोरं जावं त्यांना
मला खरंच कळत नाही ।
माझं आणि पाकीटाचं, मत
काही केल्या जुळत नाही ।।

भर पावसात कोरडं राहावं, माझं अगदी तसं होतं ।
मॉलमध्ये गेल्यावर माझं हे असं होतं...... ।।२।।

अपेक्षांना समजावत मग
मी इच्छांशी भांडत राहतो ।
दोन्ही बाजू त्याच तरीही
नवं गणित मांडत राहतो ।।

सभोवतालच्या सगळ्यांना
हे समीकरण जमतं कसं ।
भांबावलेलं वास्तव इथे
आभासात रमतं कसं ।।

उत्तर याचं शोधताना माझं मन वेडंपिसं होतं ।
मॉलमध्ये गेल्यावर माझं हे असं होतं..... ।।३।।

स्वतःवरचा ताबा माझा
मला मनापासून भावतो ।
हसरा खिसा न थकता
रिकाम्या हातांना समजावतो ।।

आपल्याला जे खरंच लागतं
ते अगदी थोडं आहे ।
पण नेमकं ओळखायचं कसं
हेच खरं कोडं आहे ।।

साऱ्या घटनेचा प्रभाव
मग सरतो काही क्षणामध्ये ।
केवळ एकच प्रश्न उरतो
आणि माझ्या मनामध्ये ।।

फुलपाखराचं पुन्हा एकदा सुरवंट कसं होतं ।

मॉलमध्ये गेल्यावर माझं हे असं होतं ।
मोहाच्या हट्टापुढे गरजांचं हसं होतं ।।४।।