मुलगी आता इकड़चि झालेली आहे

#वेटिंग फॉर हेलामा

काय आहे हे?

ञ्ङ्ळीण वोए. ईट्सॅर्त न.ख्य्द्ग्यु अ‍ॅर्‍ं़ञ्ङूङ्म उत्फ्र्ग ???

ञ्ङ्ळीण वोए. ईट्सॅर्त

श्या द्यायाच्या असतील तर असलं काहीबाही टाईपतात, हे आत्ताच समजलं, आम्हाला नाही हां द्यायच्यात श्या. न समजणार्‍या रागसंगीताला काही लोक जशी वेडीवाकडी दाद देतात, तशी द्यायचा आमचा हा प्रयत्न होता.
'मोकलाया' चा गद्य अवतार म्हणून आम्हाला हे लिखाण प्रचंड आवडलेले आहे. यातील वाक्या-वाक्यात व्यक्त केलेली भावना समजू शकतो आहे, आणि हे लिखाण जर खरोखर वस्तुस्थितीदर्शक असेल, तर आमची सहानुभूति आहे. जीते रहो पठ्ठे, कल तुम्हारा है...
"ठेव ते वरती" .... "keep it up".

भाऊ.... ते जरा टाईप करताना बघा कि जरा.. वाचायला त्रास होतो राव

.. क्रुगैन

लेख वाचुन "परिस्थितीने गांजलेल्या वधुपित्याचे मनोगत / वर व वधुला सांगीतलेल्या चार समजुतीच्या गोष्टी / हितोपदेश " असावे असे वाटले .

अरे कहना क्या चाहते हो?

लग्न झालेल्या मुलीने प्रायोरिटी सासरी दिलेली उत्तम!

हे वाचल्यावर भरून आले आणि पुढचे वाचवले नाही. तरीही नेटाने वाचावे म्हटले तर भारीच असुद्दलेखन. असूद्या.

लग्न झालेल्या मुलीने प्रायोरिटी सासरी दिलेली उत्तम!

हे वाचल्यावर भरून येऊन पुढचे वाचवले नसल्याचे काय कारण आहे हे समजले नाही. सासरी आल्यावर प्रायोरिटी सासरी देण्यात गैर काय आहे, हेही विशद करावे.

टिपिकल...!!!

वेटिंग फॉर फेमिनाझी!!! ;)

:)
लेख फार फार आवडला.संसारात सर्व चुकांची जबाबदारी एकदा का बायको/सुनेवर ढकलली की आपल्याला लेख लिहायला मोकलाया दाही दिशा! किती कारणं संवादाने एलिमिनेट केली हे कधीच कळत नाही!
अर्थात प्रत्येक घरात वेगळी परिस्थिती असू शकते हे मान्य आहे.प्रायाॅरिटी ही सासरी माहेरी परिस्थितीप्रमाणे मुलीने ठेवावी.आणि जावयानेही! फक्त मुलीनेच प्रायाॅरिटी सासरची ठेवावी का?
यावर अजून लिहिलेले वाचायला नक्की आवडेल.तेवढं सुद्दलेकनाचं बघून घ्यावा!

ओ ताई, सुद्दलेकन कर्ने कायीच अवघड नाहि.

घरातली व्यथा न् मिपावर कथा ;)

मुलं-बाळं नसतील तर वेळीच काडीमोड घ्या. दोघेही सुखी व्हाल. कारण स्वभावावर (दोघांच्याही) औषध नसतं.

हमारी व्यथा क्यूँ कथा हो गयी
मिपा, बक्ष दो (सुद्दालेकन कि) खता हो गयी

:)

एक जुनी गुजराती म्हण आहे, तिचा अर्थ सांगितल्यावर बरेच जण तुटून पडतील तरी देखील सांगतो.
"ઘરમાં આવતા બિલાડી.... "घरात येणारी मांजर आणि येणारी नवी सून यांना उंबरठ्यावरच फटकावायचं"
हे ज्यांना जमत नसेल त्यांनी बायकोने डोक्यावर मिऱ्या वाटल्यास त्रागा करू नये.

_/\_
साष्टांग बरं का.

घरात येणारी मांजर आणि येणारी नवी सून यांना उंबरठ्यावरच फटकावायचं
आवरा.

हेच बरं .. एका भयानक विचाऱ्याच्या नवऱ्यापासून वेळीच सुटका होईल बायकोची!

ऑन या सिरीयस नोट,

लग्नाला महिना झालाय फक्त, लग्न हि एक मोठी घटना असते आयुष्यातली, मुलीच्या साठी मुलापेक्षा कैक पटीने.

स्थानांतर, भूमिका, आयुष्य, जबाबदाऱ्या एका रात्रीतून बदलतात. मुलाचं किन्वा त्याच्या कुटुंबाचे तसे नसते, एक नवं माणूस आल्याने बदलणारे वातावरण , अल्पशा जबाबदाऱ्या सोडल्या तर फार मोठा हलवून टाकणारा बदल नसतो.

आलेल्या सुनेबद्दल खूप अपेक्षा असतात. जगावेगळ्या अपेक्षा नाही तर नेहमीच्याच. अगदी तिने उठून सर्वांसाठी चहा करावा. पारंपरिक अपेक्षा, लै न्हाई मागणं छाप वाटतील पण मुलीच्या बाजूने बघितलं तर... तिने कायम आईच्या हातचा चहा पिऊन दिवसाची सुरुवात केलेली असेल तर? आजकाल 70च्या दशकातल्या मुली नाहीत, त्या शिकतात, जॉब करतात, आई त्यांची मुलासारखी काळजी घेते, काही अगदी बोटावर मोजण्याइतक्या मुली आजकाल फक्त घरकाम करतात. लग्नही उशिरा म्हणजे 23 च्या पुढे होतायत, एव्हाना आयुष्याची घडी बसलेली असते. ती पूर्ण मोडून नवी घडी, नव्या घरात, नवीन माणसांसोबत बसवायची तर वेळ लागणार, मनस्ताप होणार शिवाय सून म्हणून, बायको म्हणून अपेक्षा आहेतच,

वरच्या लेखात आलेली टिपिकल मानसिकता हीच कि सुनेने आदर्श सुनेसारखे वागावे, गंगाधर टिपरेच्या शुभांगीसारखे. पण आपण स्वतः कसे वागतो हे कधी बघणार?

आयुष्य सुखी हवे असेल तर कोणाकडून त्याच्या मर्जीशिवाय कोणत्याही अपेक्षा पूर्ण होण्याची इच्छा ठेवू नये.

मुलगी माहेरी जास्त संबंध ठेऊन असतात, असणारच, असं लगेच एक पारंबी सोडून दुसरीवर झेप घ्यायला ती काही टार्जन नाही. माहेर हे महत्त्वाचं आहेच, सासर शी तुलना करायला जाऊ नये.

आईबापनी कष्ट करून संसार केला त्याचे कौतुक काय? म्हणजे कायम पलंगावर लोळत संसार केला तर काय लाथा झाडाव्या. आधीच्या पिढीला आपल्या कष्टाचे फार कौतुक, ते स्वतःजवळ ठेवणे उत्तम! येणारी सून काही गाद्यांवर लोळत संसार करणारी नाहीये, तुम्ही तिला तसं सुख कायम देणार असाल तर ठीक आहे.

मुद्दा काय आहे की एका स्त्रीचे कन्या ते पत्नी/स्नुषा हे रूपांतर समजून घेणे आवश्यक. लगेच जजमेंटल होऊ नये. पूर्वग्रहानुसार लोक होऊन बसतात आणि मग झालेले गैरसमज आयुष्यभर मिटत नाहीत.

बाकी स्वभाव पटत नसेल तर थोडा वेळ द्यावा, समजून घेण्याची पात्रता आहे का हे बघावं, स्वतःचे काही चुकतंय का तिकडे लक्ष द्यावे. जुळवून घ्यायची इच्छा नसेल तर काडीमोड घ्यावा पण त्यानंतर चे त्रास लक्षात असू द्यावे,

कोणाच्या पोटात शिरून काही माहिती काढू शकत नाही, पण सरळ जजमेंटल होणे गैर तसेच स्वतःची गैरसोय करून दुसऱ्याला सहन करणेही. जे सुवर्णमाध्य काढतात ते सुखी होतात,

वत्सा, तुजप्रत कल्याण असो!

- संसारानंद स्वामी संदीपबाबामहाराज