जगणे...!

मस्त

मस्त. पण तिसरे कडवे जssरा डोक्याहून गेले.

ज्जे ब्बात!

शेवटची कविता - अतृप्ताची.

अप्रतिम गझल!

शांतरसात घुसले आणि मार्गी लागले.

चान चान कवीता, आता बालगीते/बोब्बड गीते कधी?

अखिल मिपा भावविश्व चाहता संघ

वाह गुरुजी. छान. एकंदरीत छान चाललं आहे हे दिसतंय कवितेवरुन. आवडले.

सर्व सम्राट यांचा जाड्या मित्र रामभाउ अजून इथे कसा टपकला नाही. असो त्याची कमेंट आताच टाकतो.
"कस्सं जमतं हो तुम्हाला बुवा..... आम्हाला तुमच्या फ्यान मधी घ्या णं ! "

ह्या धडासास आता, म्हणतो पुन्हा 'खुळे' मी!

'धाडसास की 'धडासास'?

बाकी कविता अवघड वाटली पण आवडली

छान छान

कविता खरंच छान आहे गुर्जी.

वा! बुवा! कविता, गझल आवडली. एक बदल सुचवू का? मान्य कराच असे म्हणत नाही पण पण विचार जरूर करा.

तोडून समय सारा, त्यातच विझून गेलो.
जाळून समय सारा, त्यातच विझून गेलो

गुरुजी कविता। कलादालन सदरातच लिहा.कविता तुमची एक कलाच आहे.संपादनही मिळेल.

छान. आवडली.

असा सगळा प्रकार झाला तर!!

काहीही कळले नाही

उगा एक विडंबन मात्र सुचलेय

वाह क्या बात, मस्त

:)

असो...

मला कवितेत ज्ञानेश्वर दिसले. आपली परवानगी असेल तर भावार्थ देतो.

जगणे असे असावे,येथे मिळाले बघाया
रुळता इथे जरासे,जीव लागला फुलाया.

मी वेल अमृताची, होते तरी तृषार्त ,
मोहरत्या नव्या क्षणांत, दु:ख लागले झुराया

पाहुन वाट जेंव्हा,तो क्षण समोर आला
त्या सौम्यशा धगेने, तनु लागली निवाया

हा नाद घुमे कैसा, त्याची मनात दाटी
समजावयास त्याला, की त्यातुनी तराया.

आठवे मज आता, ती रात्र जागलेली,
दिनस्वप्नांचा गुंता, घेतलेला सोडवाया.

जगणे असे असावे,येथे मिळाले बघाया ...