कागाळी

यशोदे कसा गं बाई
श्याम तुझा मातला
ओलेती तनु कोमल माझी
अन द्वाडाने रंग टाकला

अंग अंग माझे जाळी
होळीच्या रंगेल ज्वाला
अंगांगाची होय काहिली
कान्ह्याने गं डाव साधला

गोपाळांचा जमवून मेळा
चहाटळ अडवी पांदणीला
लोण्याची त्यां लाच हवी
अन रंगाचा तो हाती बुधला

नंदाचा पोर्‍या गाली हसला
मैय्या, मी गं अगदीच भोळा
गोपी सार्‍या एक होवूनी
उगाच करती बघ कागाळ्या

माय यशोदा त्रासुन गेली
बांधुन घातला सावळा
धास्तावल्या गौळणी सार्‍या
बंधन कृष्णा अन आम्हां कळा !

विशाल