गप्पा

आज्जी हे बघ मिकी काय म्हणतो आहे!
काय म्हणतोय? पोळ्यांची कणीक मळता मळता तिने स्वैपांकघरातून ओरडून विचारले.
टीवी लाव म्हणतो आहे। तेला कार्टून बगायचे आहे.
मिकीला की तुला?
नाय, मिकीला!
चल गप्पिष्ट कुठला.
असा आजीचा काहीना काही संवाद दिवाणखान्यात एकटाच खेळणा-या दीपशी स्वैपांकघरातून तार स्वरात ओरडून सुरू होता. ओरडून घसा दुखला तशी भराभरा हातातले काम संपवून ती दिवाणखान्यात आली.
आज्जी, हे बग, मी डंपर, डिगर सगळे बाहेर काढले.
आज्जी हा मानूसला आत बसव नां
ए आज्जी फ़ायर ईंजीन वी वौ वी वौ अस कां करतं?
अरे त्याला लवकर जायच असत ना, म्हणून लोकांना रस्त्यातून बाजूला करायला आवाज करतं
वी वौ वी वौ .... आज्जी तू रस्त्यातून दूर हो ना, फ़ायर इंजीनला जाऊ दे
दीपच्या गोंधळात त्याची शाळेची वेळ झाली.
अरे आता खेळणं पुरे. बस येईल बघ. चला शर्ट पॆंट घाला..

मुलगा आणि सून दोघेही सकाळी कामावर गेले, तीन वर्षाच्या दीपला तयार करून डे स्कूल मधे पाठवले, की तो परत येईपर्यंत ती एकटीच असायची.
दीप शाळेत असतांनाचे तीन चार तासच काय ते तिचे हक्काचे.
आताही त्याच्या अविरत बडबडीला उत्तरे देत वेळ कसा निघून गेला ते कळलेच नाही.

आज्जी बस आलीयं!
हो चल लवकर. त्याचा ड्ब्बा, दफ़्तर सगळे नीट पाहून देत ती शाळेच्या पिवळ्या बेढब बसमधे दीपला बसवून अपार्टमेंटमधे आली.
आता तीन तास निवांत! सिमाबाई चला, तो मासिकातला कधीचा राहिलेला यशस्वी महिला उद्योजकांचा लेख वाचू या आज!
जरा चार ओळी वाचून होतात न होतात तर पींग पेंग ---- समिरचा व्होट्स अप किणकिणला.
नाही, म्हटलं तू सगळ आटोपून निवांत बसली असशील म्हणून झोपण्याआधी गप्पा मारू जरा!
छे निवांत कसलं जरा दोन मिनीटे बसली तर तुझा मेसेज. काय म्हणतोस?
काही नाही गं. कंटाळा आलायं तुझ्या शिवाय!
इतक्यात कंटाळला? अजून तर पाच महिने असे काढायचेयं.
तसं नाही गं, काल बोलणच झाल नाही नां.
हो ना, अरे मला इथल्या रगाड्यात वेळ मिळेल तर नां। काल पार्टी होती ना इथे!
ते जाऊ दे. ऐक नां! अग आमचा ब्रीज क्लब मस्त सुरू आहे!
समिरच्या ब्रीज क्लबचा विषय एकदा सुरू झाला की तो कोणाचे कशाला ऐकतोय!
तिला खरे तर खूप गप्पा मारायच्या होत्या. पार्टीमधे आलेल्या गेस्ट विषयी, इथल्या बायकांच्या गप्पा गोष्टीं विषयी,
आणि हो, अंगणात फ़ुललेल्या चमेलीच्या वेला विषयी देखील.
पण चमेलीचा वेल त्याच्या ब्रीजच्या खूप खालीच राहून गेला. ह्याच्या ब्रीजच्या गप्पा तिने अगदी उत्साहाने ऐकायला हव्यात. चमेली वगैरे बायकी गोष्टी. त्याला काय त्याचे!

तरी त्याला अडवून तिने विषय काढलाच, तर इतके काय सांगायचेय, फ़ोटो दे पाठवून म्हणून चक्क उडवूनच लावले की!
शेवटी आता झोपेची वेळ झाली, उद्या बोलू म्हणून बाय करून मोकळा!
ह्याने अमेरिकेतल्या फ़ाईव स्टार कैदेत मला काही रहायचे नाही म्हणून या वेळेस इथे येणे टाळले. पण नातवाच्या काळजीने तिला मात्र दर वर्षी ही सहा महिन्यांची ट्रीप टाळणे शक्य नव्हते!

दीप आल्या आल्या तिला चिकटलाच. शाळेत काय काय झाले, जेसन कसा भांडला, मार्गला त्याने चीज सॆंडवीच कशी दिली एक ना दोन.
मग पुन्हा टी वी वर कार्टून बघू दे म्हणून हट्ट. अरे बाबांनी सांगितलेय ना, कार्टून टाईम फ़क्त संध्याकाळी, डिनर नंतर!
तर मग मला गोष्ट सांग म्हणून फ़र्माईश. बरे गोष्ट तरी नीट ऐकून घेईल तर शपथ. मधे मधे ह्याचे तिच्या गोष्टीला शेपट्या जोडणे चालूच.
नाहीतर मग एकेक प्रश्न! उत्तरं देता देता तिची पुरेवाट. त्या सगळ्या गदारोळात महिला उद्योजकांचा लेख राहूनच गेला.

संध्याकाळी खूप उशिराने मुलगा व सून परत आली. आल्यानंतर त्यांचे वौश वगैरे घेऊन झाले, अन डीनर वाढता वाढता तिने भराभरा दिवसभराचा रिपोर्ट संगून टाकला. म्हणजे दीप केव्हा जेवला, काय जेवला वगैरे. खरंतर तिला दीप कायकाय मजेदार प्रश्न विचारत होता, त्याचे कौतूक असे काय अन किती बोलायचे होते.
पण दोघांनाही डीनर आटोपून आपल्या खोलीत पळायची घाई झालेली! दिवसभराच्या कामाने थकले असतील बहुदा!

आई, तू दीपला कार्टून दाखवून त्याला झोपव. मला जरा काही इमेल पाठवायचे आहेत, असे म्हणून मुलगा त्याच्या खोलीत गेलाही. सूनही थोडा वेळ दीप भोवती घुटमळून हळूच गुड नाईट करून गेली.

कार्टून झाल्यावर झोपतांना पुन्हा दीपच्या कार्टून विषयीच्या गप्पा तिला अगदी पूर्ण रस घेऊन ऐकणे भागच होते। मग कार्टून नंतर गोष्ट सांग म्हणून मागे लागला. दीप तू आंगणात फ़ुललेली चमेलीची वेल पाहीली का आज? सिमाच्या मनात पुन्हा भरगच्च मोहरलेली चमेली घमघमली.
हो! रोजच तर पहातो. त्यात काय?
अरे त्या चमेलीचीच गोष्ट सांगते तुला. मनोमन ती बळेच एखादी नाजूक, सुगंधी गोष्ट जुळवू लागली. कविता वाटावी अशा एकदोन ओळी देखील मनात तरळू लागल्या. त्या सुगंधाने मोहून तिला खरे तर समिरशी, मुलाशी, सुनेशी, दीपशी, अगदी बेडरूमच्या भिंतीशी देखील खूप गप्पा माराव्याश्या वाटत होत्या.

अरे काय झाले माहीत आहे? आपल्या चमेलीच्या वेलीवर नां एक निळा पक्षी आला... कुठून आला होता माहीत आहे कां....?
कुठून?
दूर दूरच्या देशातून.
मग?
मग काही नाही, तो फ़ांदीवर बसून एक गाणे म्हणत होता. सुचलेली ओळ गाता गाता तिने पाहिले.... दीप तिची बोटे चिमुकल्या हातात धरून शांत झोपी गेला होता.

डोळे मिटून ती चमेलीशीच गप्पा करू लागली.----------------