क्षमा

जिंदगी तेरे नाम आज रोना आया.
क्या कहने आज हर इक नाम पे रोना आया

सर्वच गुन्हे क्षमा मागून माफ करता येत नाहीत.
'Sorry' can not make a dead man alive. असे म्हणतात ते खरेच असते.
कथा आवडली कसे म्हणू? घटनेचे सादरीकरण चांगले परिणामकारक झाले आहे. असं घडायला नको होतं हा आणि ५ वर्षाच्या मुलीच्या उध्वस्त भावविश्वाचा विचार मनाला एक अनाम अस्वस्थता देऊन जातो.

नेहमीइतकी नाही आवडली. कथेऐवजी फक्त एक घटना वाटली. आणि या घटनेबद्दल काहीच लिहायचं नाहीये.

कथेतून काय पोचवायचं आहे ते समजलं आहे, पण पाच वर्षाची मुलगी अशी बोलेल, हे फारसं पटलं नाहीये, त्यामुळे नेहमीइतकी आवडली नाही. अशा प्रसंगांत मुलं इतक्या ठामपणे बोलू शकतील तो सुदिन! त्याहीपेक्षा असे प्रसंग कोणत्याही मुलांवर येणार नाहीत तो दिवस दसरा- दिवाळी. (म्हणजे पटत नसलेल्या विवाहितांनी वेगळे होऊच नये असे नाही, पण वेगळे होतानाही मुलं असतील तर त्यांच्यावर अशा घटनांचा कमीतकमी नकारात्मक परिणाम होईल हे पाहिले जावे, असे म्हणायचे आहे. मुलांची मने जपली जावीत.)

सुन्न झालो..... आपला लेख फेसबुक वर प्रकाशित करु शकतो का? किंवा आपण केला असल्यास प्लीज लिंक द्यावी.

हम्म..
५व्या वर्षी हे नक्कीच कळत असतं... फक्त हल्लीची मुले बोलूनही दाखवतात.

असं काही वाचलं की पोटात तुटतं. अमेरिकेला नावे ठेवत ठेवत भारतही त्याच मार्गावर आहे असे ऐकून आहे. सिद्ध करण्यासाठी विदा मात्र नाही.

मलाही नाही पटलं.

म्हणजे पाच वर्षांच्या मुलीला हे कळत नसेल असं नाही. तिला नक्कीच कळत असेल.

कोणालाही क्षमा मागायला लावणे - विशेषतः क्षमा मागायच्या शब्दांबाबत आग्रही असणे - हे इगोचं लक्षण आहे. अशा प्रकारचा इगो पाच वर्षांच्या मुलीत असेल का?

आणि त्याहून आपल्या भविष्याबाबतची असुरक्षितता, आई किंवा बाबा - कोणातरी एकापासून दूर रहायला लागणार म्हणून दु:ख, घटस्फोटाला कारणीभूत ज्या गोष्टी घडल्या त्याचा त्या लहानगीने लावलेला अन्वय, या भावना जास्त नैसर्गिक वाटतात.

सध्या अश्याच ऐका केस मध्ये डोक लढवत आहे.26 ची ती आणी 28 तो. तो दुसर विवाह करुन बसलाय आणी तिला सोडुन दिलय. 1 वर्षाच मुल आहे.हे पण विसरलाय हरामखोर.

आन्जीइतकी प्रान्जळ नाही वाटली ही लहानगी !

पण हे नक्किच टाळता आले असते!
त्या ५ वर्षाच्या मूलीच्या द्रुष्टीने पाहिल्यास मी आजही म्हणेन, अजुनही वेळ गेलेली नाही!!!

कथा आवडली...
आजकाल ५० शीच्या पुढच्या माणसांना चतुर भ्रमण ध्वनी हाताळता येत नाही. याउलट माझे १-३ वर्षाचे पुतणे लीलया हाताळतात.
शब्दांपेक्षा भाव महत्वाचे असतात. माझ्यामते तरी त्या मुलीचा 'क्षमा' या शब्दासाठीचा आग्रह हा कथेचा परिणाम गडद करण्यासाठी वापरला आहे त्यावरून कथेतील मुलीचा बुद्ध्यांक मोजू नये.
अर्थात, हे माझे वैयक्तिक मत, लेखक आणि आपणा सर्वास हे पटेलच असे नाही नि पटवून द्यायचा आग्रह हि नाही.
प्रतिसादात म्हटल्याप्रमाणे मुलांसाठी विभक्त होऊ नये या विचारसरणीचे दिवस गेले. कारण रथाला दोन चाके असतात. एक लंगडे झाले तर ते तसेच फरफटत नेण्यात काय point ?

यशोधरा आणि इतर काहीजणांशी सहमत. पाच वर्षांची मुलगी इतकी ठासून दोघांकडून माफी मागणे हे जरा अनरियालिस्टिक वाटलं. शिवाय या स्टेजला ती दोघांवरही इक्वली रुष्ट असणं हेही थोडं दुर्मिळ वाटलं. जनरली मुलं एका कोणातरीकडे झुकलेली असतात.

आणि वकिलाच्या त्या एकाच वाक्याची रचना अत्यंत पुस्तकी आहे. ती अन्य कथेत खपली असती. पण अतिवासच्या अत्यंत रियलिस्टिक शब्दरचनेची सवय पडल्यावर हे वाक्य खूपच वाचकांना कमीतकमी शब्दांत जास्तीतजास्त माहिती देणारे मालिकेतले किंवा कादंबरीतले संवाद असतात तसे वाटले.

----

आमच्या मुलीला तिसर्‍याच वर्षी समज आलेली आहे

'''''''''लाडक्या लेकीची क्षमा मागताना कोसळलेले आई-बाप पुन्हा दोन स्वतंत्र माणसं झाली.''''''''
हे अगदी नेमकं बोललात.

थोड्या शब्दात नेमका संदेश देणारी कथा .

काहीवेळा मोठी माणसं स्वतःत इतकी मश्गुल असतात , ़की आपणच आपल्या मुलांचं नुकसान करतो आहोत हेच त्यांच्या ध्यानात येत नाही .

कथा नेहमीपेक्षा वेगळी पण तरीही आवडली.त्यातून जो संदेश द्यायचा आहे तो व्यवस्थित पोचला आहे.
घटना बहुधा सत्य असावी असे वाटले.

घटना इतकी हलवणारी आहे की तपशिलांबद्द्ल विचार करावा असे वाटले नाही!

लहान मुलाचे उद्ध्वस्त होणारे भावविश्व ही कल्पनाही नकोशी वाटते. आईबापाचे पटत नाही यात त्याचा काय दोष?

मागे पण मी लिहिले होते, हा जो नवलेखन प्रकार आहे, जो तुम्ही सातत्याने हाताळत आहात.. हा खरोखर उच्च कोटीचा आहे. कमीत कमी शब्दात जास्तीत जास्त आशय पोचणे गरजेचे असते ते या कथेत देखील पूर्ण होत आहे. पण वरील काही प्रतिसाद व त्यांचा सूर थोडा मला देखील योग वाटत आहे. इतक्या लहान वयातील मूल एवढे स्पष्ट निर्णय घेणे मनाला पटत नाही आहे.