बोले तो ...!!!

हा अनुभव बर्याच वेळेला आलेला आहे.

चला .. मी पयला..

बाकी चालू द्या.. :)

वैताग आला बाबा सारखा विमानाने प्रवास करुन

आजकाल मी एस टी ने कमी आणि विमानाने जास्त फिरतो.

शतकी धागे काढून काढून कंटाळा आला ; आता त्या पेक्षा इतरांचे धागेच निवांत वाचत रहावे म्हणतोय ...

त्याचं काय आहे न…की समोरचा त्यांना हवा तसा प्रश्न विचारत नसतो काही केल्या…ह्यांचा जीव इथे वर खाली…. बर माहिती तर सगळी द्यायची असते इत्थंभूत, पण फक्त स्वतःविषयी (थोडक्यात स्वताचे तुणतुणे वाजवून दाखवायचे असते !) पण समोरचा ह्यांना हव्या त्या मुद्द्यावर येत नसल्यामुळे ह्या अशा प्रकारातून त्यांना तो विषय त्यांना हवा तसा फिरवायचा आणि असं काहीतरी वेचक/ वेधक/दिलखेचक बोलावंच लागतं …इलाज नाही हो त्याला …

बरं झालं साधंच जेवण केलं . रोज रोज हॉटेलमधल high calary फूड खावून कंटाळा आला .

पूर्वीचं मिपा राहिलं नाही बघा. आमच्यावेळेस आम्ही......... ई.ई. ;)

१२) ने एका फाSSSर जुन्या मिपाकराची आठवण झाली.

मी मुलींकडे बघतही नाही पण (जीन्स पँट आणि लूझर शर्ट परीधान केल्याने) त्याच माझ्याशी बोलायला येतात.

Mazhyaa Ipad Air varoon marathi lihita yet nahiye koni help karel ka pls!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

१. पैशाचं आपल्याला काही वाटत नाही. परवाच अमुक एवढे दिले एका संस्थेला. निनावी बरंका. नाव करुन करायचं काय नाहीतरी?

२. अहंकार, मीपणा वगैरे अजिबात नाही हो आपल्याला. परवा एका कार्यक्रमात गेलेलो. स्टेजवरुन बोलावणं आलं राजांनी पाहिल्याबरोबर. पण म्ह्टलं इथंच बरंय. कार्यक्रम रंगात आलेला असताना आपल्यामुळं कशाला उगाच त्रास. शेवटी जेवायला नेलंच.
३. पाऊस. भयाण पाऊस. २० घरांची वाडी. वीज नाही, घरं पडायला आलीत. मंडळाची पोरं आणि मी. आणलंय शक्य तेवढं. जमेल. (फोटोसहित)

४. थँक्स गॉड! बेस्ट डे ऑफ माय लाईफ. (फोटो आहेच)

हा हा, मस्त! वाचत राहीन, पण आपण सगळेचजण अनवधानाने काही ना काही बोलून जात असतो. आठवले तर लिहीन.
एकदा एकांकडे गेल्यावर (त्यांनी बोलावले म्हणून) घरच्या सधन मालकिणबाईनी सगळ्यांपुढे चहा ठेवला व "मी आणि माझी मुलगी आज शॉपिंग स्प्रीवर आहोत" असे म्हणून निघून गेल्याचे अंधुकसे आठवते. अगदी (मराठी) शाळकरी असल्याने मला काहीच समजले नव्हते. तसेही त्यावेळी शॉपिंगला जाणे हे मध्यमवर्गात फारसे प्रचलित नव्हते. नस्ते खर्च कमी करण्याकडेच कल असे (आणि तसे करताना कधीकधी अतिरेक होई.) तर स्प्रीवर कसे जाणार? ;) त्यावेळी हे लोक खूपच श्रीमंत आहेत एवढेच जाणवले होते.

हल्ली कोणी विचारलं नाही तरी मी युरोपातील रस्ते, तिथली शिस्त आणि भारतातील रस्ते आणि आपली बेशिस्त ह्यावर, उगाच येताजाता उसासे सोडत असतो. कांही जणं गळाला लागतात आणि युरोप सहलीचा तपशिल विचारतात. 'आम्हालाही कधीचं जायचं आहे पण पैशाची गणितं जमत नाहीत.' वगैरे ऐकवतात. तेव्हढंच बरं वाटतं. त्यात नवल काय वाटून घ्यायचं? खरं ते बोलायला लाज कसली?

एका मैत्रिणीचं मुक्ताफळ - 'ए मला तुझ्या गाडीवर ड्रायव्हिंग प्रॅक्टिस करायला देशील? नाही, माझ्या नवर्‍याची बीएमडब्ल्यु आहे म्हणून!'

अ‍ॅड्रॉइड ? हे काय असत ? माझ्याकडे आयफोन आहे ! ;)

मदनबाण.....
आजची स्वाक्षरी :- Jenny from the Block {lyrics} :- J LO

बाकी ठीकै ओ
पण

शेपूच्या भाजीत चीझ

बर्‍याच वेळा लोक नकळत बोलून जातात. त्यात वट वगैरे काही असेल का? वाटत नाही.
सगळेजण सारखे नसतात.

आपल्या घराची किंमत १ कोटी झालिय. शाटमारी! आपण कोणाला घाबरत नाय आता.

(अरे पण शहाण्या , तु ते घर विकणारेस का? लुंगी,बनियन घालून मरेपर्यंत तिथेच रहाणारेस.)

मौर्याला खाल्ले पण स्वीसच्या "ला फोन्तेनेला" ची चव नाय त्याला. ( हे खरेच आहे बरं)

हो असे कमेंटस बर्‍याचदा ऐकलेत

आम्ही कधी काकांकडे गेलो की आमचा चुलत भाउ लगेचच त्याच्या बायकोला सांगतो , " अगं कालच जो ११ लाखाचा चेक आलाय तो जरा दाखव बघु" दर वेळी अमाउंट बदलते पण वाक्य तेच.

अहो तुम्हाला सांगतो, परवा एक गंमतच झाली,
मी चेन्नैला ला मेरिदिअन हॉटेलात उतरलो होतो. माझ्या बाजूच्याच रूममध्ये जगजीत सिंगजी होते, ते तिथं आहेत हे मला माहीत नव्हतं, आणि मी त्यांच्या बाजूच्याच रूममध्ये आहे हे त्यांनाही माहीत नव्हतं!

+१ कविता!!

मला पण लिहायचेत काही नमुने...पण परांजपे मधे घर बूक करतेय, लिहितेच मग. ८०,०००,०००.०० ट्रन्सफर लिहिल कि हे बँकवाले पण तिन-तिनदा वेरीफीकेशन मागतायेत..

यातून आइफोन कंपनीपण सुटली नाही .कोणाला मेसेज एसेमेस करायचा तर त्यांच्या अॅपमधूनच की आपोआपच 'सेँट फ्रॉम आईफोन'चे चुंगम त्याबरोबर चिकटून जाते .मार्केटिंगच्या लबाडीशिवाय वेगळे काही नाही त्यात .

मलाही लिहायचंय, पण कोथरुडात बंगला कधी घेताय म्हणून बिल्डर सक्काळपासून चारदा फोनवतोय च्यायला. आता माणसानं फोन घ्यायचा का कामं करायची? तरी बरं नरिमन पॉइंटला परवाच दोन फ्लॅट घेतले.

मी अमेरिकेतून परत आल्यावर "मी युएसला होतो तेव्हा..." पुन्हा पुन्हा म्हणत असे हे आठवले. ;)

मी आपला सेकंड-हँडवाल्या दुकानातुन वापरलेला लाकडी पलंग विकत घेत होतो तर आमची ही म्हणाली की आहो, आपल्या शेदार्‍यांनी घर सोडतांना आत्ताच एक जुना पलंग बाहेर आणुन ठेवलाय. तुम्ही लगेच घरी या तो आत आणुन ठेवायला.

आणि हे ही सहजपणेच बर्का..

अहो आम्हाला आमची १ वर्ष जुनी ऑडी चालवुन आता कंटाळा आला, पुढच्या महिन्यात बीएमडब्ल्यु ५ सिरीझ घेणार आहोतच, पण म्हंटले की उद्या पोर्षची टेस्ट-ड्राईव्ह घेवुन बघुया. तुमच्याकडे उद्या नक्की आलो असतो हो, पण तुमच्या घरासमोरचा रस्ता फारच छोटा आहे. आणि तुमच्या पार्किंग मधे नाही ना बसणार पोर्ष. पुढे वेळ काढुन नक्की चक्कर टाकु.

या लोकांची एक पेश्शल कॅटेगोरी म्हणजे 'रिव्हर्स स्नॉबरी' मारत फिरणारे लोक. आपण साधी राहणी आणि उच्च विचारसरणीचे पाईक कसे आहोत याचे मासले जातायेता दुसर्‍यांच्या तोंडावर फेकत हे लोक फिरत असतात.

- आजकाल इंग्लिश मिडियममधे साली सगळी ड्रायव्हरांची आणि भाजीवाल्यांचीच पोरं जातात. आमच्या हिंदुत्वला आम्ही सरस्वती मराठी मिडियममध्येच घातलं. तिथे कसं ब्रा.... आपलं... मराठी.... वातावरण असतं.
- हॅ!... आपल्याला त्या स्मार्टफोन आणि बिर्टफोनशी काही घेणंदेणं नाही. गेली नऊ वर्षं हा नोकिया वापरतोय.
- (पिणार्‍या मित्रांच्या घोळक्यात बसून शक्य तेवढ्या तुच्छतेने पहात) आपण ना, असलं काही कधी तोंडाला लावलं नाही आणि लावणार पण नाही.
- साले गठ्ठ्याने जाऊन तिकडे हमाली करतात. तुला सांगतो ९८ मधे मला युएसची परमनंट ऑफर दिलेली. पण मी गेलो नाही. काये ना आपला देश आपली संस्कृती आपलं यांव आपलं त्यांव......

आजकाल या फाईव स्टार हाटीलात काय दम राह्यला नाय. त्यांचा इतका वीट आलाय की गेल्याच महिन्यात मुंबईला फेरी झाली की राह्यला मलबार हिलवर गेस्ट हाउसवाला मोठा बंगला घ्यायला लागला की हो.

आमच्या कडे किनई...ह्या 'सहज' वाक्यापासुन सुरुवात होणारे प्रत्येक संभाषण अगदि वर दिलेल्या प्रतिसादांच्या अंगानीच जात असते.
त्यामध्ये आमचे हे, बबडा, बबडी, झालंच तर घरातील इतर सदस्य, वस्तु,घर, प्रवास,व्यापार अशी अतिप्रचंड व्याप्ती असलेले संवाद नेहमीच कानावर पडत असतात.
कधी कधी अवधानाने माझ्या कडुनही असं घडतच की... परदेशात फक्त दिड वर्ष राहुन,जेव्हा भारतात गेले तेव्हा भाजीवाला, इस्त्रीवाला ह्याना उगिचच आपलं येता जात 'सहजपणेच' थँक्यु वगेरे म्हणाले होते..त्यांच्या चेहर्‍यावरचे अपार भाव पाहुन पाय आणि डोकं खर्‍या अर्थाने मायभुमीवर उतरले होते.
-मयुरा.

माझ्या लहानपणी (साठच्या दशकात) असे एक वाक्य ऐकले होते.
घरी आलेल्या पाहुण्यांवर 'इंप' मारण्यासाठी नवरा आपल्या बायकोला म्हणतो, 'अग! त्या आपल्या गोदरेजच्या कपाटात गॅबर्डीनच्या सूट शेजारी शासकिनची (शार्कस्किन) पँट आहे नं त्याच्या खिशातल्या पाकिटातून एक रुपयाची मोड घेऊन ये.'

ह्यात गोदरेजच्या कपाटापासून गॅबर्डीनचा सूट ते शार्कस्किन (उच्चार शासकिन) पँट पर्यंत सर्व गोष्टी उच्चभ्रूंची निशाणी मानली जायची.

मला लोक आपण कसे "तरल.. संवेदनशील.. सगळ्यांपेक्षा वेगळेच.. ऑफबीट जगणारे.. प्रत्येक गोष्टी मध्ये सामान्य लोकांपेक्षा वेगळाच विचार करणारे.. वगैरे वगैरे" आहोत असं बोलण्यातुन / देहबोलीतुन / लिखाणातुन वगैरे दाखवायचा प्रयत्न करतात तेव्हा भयंकर वैताग येतो..

लहान मुलांचे जोक असतात न, "माझे बाबा किनै...." त्याचीच आठवण होतेय . :D

एक छोटा मुलगा: माझे बाबा किनै, इतके उन्चयत की एक हात वर केला सहज नारळ पाडतात.
दुसरा छोटा मुलगा: हे तर कैच नै. माझे बाबा तर इतके उन्चयत की एक हात वर केला तर विमानाला हात लागतो.
तिसरी छोटी मुलगी: माझे बाबापण खूप उन्चयत. पण ते असले चाळे करत नाहीत. ;)

उद्या कमिशनरकडे एक महत्त्वाचं हिअरिंग आहे म्हणून आज रात्री फार जागता येणार नाही. त्यात सकाळी सहाला उठून सातला टेबलटेनिसला जायचं असतं. नाही तर आज लिहीण्याचा सॉलिड मूड होता. येत्या दोन दिवसात नक्की लिहीन.

जॉनी वॉकर, च्शिवाज रिगल घ्यायला लागल्यापासुन सिग्नेचर, अँटिक्विटि जमत नाही राव आता.
आणि बरोबर सुरमई/पापलेट फ्राय पाहीजेच १००० रुपये किलो झाले तरी सांगतो कोणाला? १.५/२ किलो लागतच आम्हाला दर रविवारी

अरे योगी... मस्त आहे रे धागा.

अशी वाक्यं तर भरपूर ऐकू येतात पण .. परदेशात, विशेषतः अमेरिकेत अत्यंत सुखाने अन श्रीमंतीत सेटल झालेल्या पिढीचे बरेच प्रतिनिधी अधूनमधून इकडचा उसासा आला की एकेक प्रचंड हळवी कविता पाडतात..

त्यातली एखादी पाहिली तर ओळीओळीला हीच्च वाक्यं मिळतील.

म्हणजे कॉलेजात खिशात पैसे नसताना मारलेल्या कटिंग चहापुढे आजचे स्टारबक्स किंवा जे काय असेल त्यात कशी मजा नाही.

मित्रांबरोबर दळिद्री प्रकारे केलेल्या खानपानाची मजा आज ह्यात किंवा हिल्टनमधल्या बिझनेस लंचमधे नाही..

गावातल्या तरीत (होडीत) बसून खाडी पार करण्याची मजा फाईव्हस्टार क्रूझमधल्या प्रशस्त डेकवर पहुडताना आठवते आणि मन भरुन येते.

इ इ इ

हवा तेवढा पुरवठा.

आत्ता हाताशी नाही अशी एखादी कविता नपेक्षा दाखवली असती..