कर्ण हा दानशूर होता, पराक्रमी होता पण त्याचावर खरच अन्याय झाला होता का ?

यावरून दाजीशास्त्री पणशीकरांचे, "कर्ण खरा कोण होता?" हे पुस्तक वाचावेत...

धन्यवाद विकास भाउ नक्किच वाचतो..
पुस्तक सुचविण्यसाठी आभारी..

पण काय हो काम धंदा नावाचे नवे संकेतस्थळ सापडले काय?

निशस्त्र असताना दुसर्‍या योद्ध्या कडून मृत्यू येणे म्हणजे अन्यायच आहे.

युगान्त वाचा... त्यात बव्हंशी पांडवांचा आणि कृष्णाचा उदो उदो तर कौरवांचा आणि कर्णाचा धिक्कार केला आहे (आणि तरीही ते एक न्युट्रल पुस्तक आहे असे जाणकारांचे मत!)... तेवढीच दुसरी बाजूही घालावी नजरेखालून...

भारी समर्थ

पराची मते वाचायला आवडतील या विषयावरची.

From Drop Box" alt="" />

हे घेउन येतो.

मूळातच कर्णाचा जन्म हा त्याची आई कून्ती कोणत्याही राज्याची राणी अथवा सून असताना झाला न्हवता,
नीयोग क्रीया म्हणून तर नक्कीच न्हवे. मग केवळ कून्ती पूत्र म्हणून कर्ण हा पांडव अथवा एखाद्या राज्याचा वारस ठरतो काय ?
- निश्चितच नाही

कर्ण दानशूर होता, पराक्रमी होता म्हणून त्त्याने स्वतःचे राज्य बहूबळावर निर्माण करणे योग्यच आहे, - हा चान्स त्यानं दुर्योधनाचा मित्र् होउन घालवला होता.

त्या़स् क्षत्रिय न मानणे हे चूक आणी अन्यायकारकच. - त्या काळांत वर्णं हे जन्मानेच ठरायचे क्रुती किंवा कर्तुत्वाने नाही.

पण प्रश्न हा आहे की तो राज्यपदाचा वारस होता काय , जर नाही तर त्याने केवळ रज्य मिळवन्यासाठी - त्यानं राज्य स्वतासाठी कधीच मिळ्वण्याचा प्रयत्न केला नाही किंवा राज्यपदावर हकक सांगित्ला नाही. तो त्याला मिळालेल्या अंगदेशाच्या सत्तेत खुष होत्ता. इथे लो एम इस क्राइम असं वाटतं.

जर नाही तर त्याने केवळ रज्य मिळवन्यासाठी चूकीच्या लोकान्ची साथ दिली असेच म्हटले पाहीजे - नॅसर्गिक न्यायाच्या बाजुने पाहता दुर्योधन फार चुक नव्हताच.

म्हणजे दानशूर, पराक्रमी आणी स्वार्थी कर्ण, ज्याला त्याच्या पापाची फळे म्हणून त्यापेक्षा कमी पराक्रमी व्यक्ती कडून पराभव माथी आला. - अर्जुन कर्णापेक्षा कमी पराक्रमी कधीच नव्हता, त्याला मारण्याआधी अर्जुनाने त्याला ब-याच वेळा पराभुत केले होते. उदा - विराटाच्या गायी कॉरवांनी पळविल्यानंतर्चे युद्ध. तसेच महाभारताच्या मुख्य युद्धात सुद्धा तो ब-याच वेळा पराभुत झाला होता.

दुर्यूधनामुळे कर्णाचं जेवढे नुकसान झालं त्यापेक्षा जास्त नुकसान दुर्योधनाचं त्याच्यामुळं झालं, आणि तरीही दुर्योधनानं त्याची पाठराखण केली ह्यात खरं तर त्याचा सन्मान होता.

हर्षद

237 वाचने

237 वाचने मु

...... मनुष्य अजून किती युगे इतिहासाचे वझे उरा-खांद्यावर बागळणार आहे, राम जाने.

निरनिराळ्या लेखकांनी केलेल्या ललित लेखनामधले (व्यास मुनी धरून) कर्ण हे एक पात्र आहे. त्याच्यावर अन्याय झाला की त्याच्यावर कोणी लोभ केला या चर्चा पूर्णपणे निष्कारण वाटतात. कथा कादंबर्‍या मधली पात्रे किंवा टीव्ही मालिकांमधली पात्रे अमुक पद्धतीने का वागली ही चर्चा सगळीकडे चालू असते. प्रस्तुत चर्चा ही त्यातलाच एक प्रकार आहे असे वाटते.

युगान्त, मृत्युंजय, राधेय वाचा, कर्ण खरा कोण होता वाचा. हे वाचा आणि ते वाचा.

पण महाभारत कधी वाचणार? वरची सर्व पुस्तके वाचण्यापेक्षा महाभारतच वाचा की. :)

चु* होता.

कुसंगती हा त्याचा सगळ्यात मोठा दोष होता असे मला वाटते ..
त्या मुळे त्याचे दैवी गुण सुद्धा प्रभावहीन ठरले .

श्रीक्रुशनाने कर्नाची कवच कुन्दले मगुन घेतलि त्या बद्दल कय मनतय.

कर्ण हा दानशूर होता आणि एक श्रेष्ठ धनुर्धर होता. त्याने मरेपर्यंत दुर्योधनाची साथ सोडली नाही. अंग देशाच्या प्रजेला चांगले प्रशासन देऊन सुखी केले या त्याच्या जमेच्या बाजू, पण त्याहून अधिक घातक ठरले ते त्याचे दुर्गुण. शिवाजी सावंतांची 'मृत्युंजय' वाचून आपल्याला कर्णाबद्दल आत्मीयता वाटते. हा सावंतांच्या लेखणीचा चमत्कार. पण कर्णाबद्दल मूळ महाभारतातील नोंदी वाचल्या तर तो तेवढी स्तुती करण्याच्या लायकीचा नव्हता.

त्याचा बालपणापासूनचा पहिला दुर्गुण म्हणजे मत्सर. अर्जुनाला तो कायम पाण्यात पाहात असे. अर्जुनाला सर्वश्रेष्ठ धनुर्धर म्हटले, की कर्णाचा जळफळाट होत असे. हा दीर्घद्वेष त्याने मरेपर्यंत जपला. अर्जुनाला ब्रह्मास्त्रविद्या प्राप्त झाली ती आपल्यालाही मिळावी म्हणून हा परशुरामांशी खोटे बोलून त्यांच्याकडे शिष्य म्हणून राहिला आणि शेवटी शापाचा धनी झाला. कर्णाचा उतावळा स्वभाव बघता त्याने अर्जुनाला संपवण्यासाठी ब्रम्हास्त्राचाही वापर केला असता.

कर्णाचा दुसरा दुर्गुण म्हणजे लंपटपणा. द्रौपदीने स्वयंवरात 'मी सूतपुत्राला वरणार नाही' असे स्पष्ट केल्यानंतर वास्तविक कर्णाने तिची अभिलाषा सोडायला हवी होती. स्वयंवर याचाच अर्थ राजकन्येला स्वतःचा साथीदार निवडण्याचा दिलेला अधिकार. द्रौपदीने तो बजावला. कर्ण मात्र पुढच्या आयुष्यात द्रौपदीकडे विषयासक्त नजरेने बघत राहिला. तिला पाचजणांबरोबर राहाणारी वेश्या म्हणणे आणि तिचे वस्त्र फेडण्याची दु:शासनाला सूचना करणे यातून ही वासना पुढे दिसून आली.

कर्णाचा तिसरा दुर्गुण म्हणजे त्याची दुष्टबुद्धी. पांडव वनवासात एकवस्त्रानिशी राहात असताना मुद्दाम तेथे जाऊन त्यांना खिजवण्याचा सल्ला दुर्योधनाला देण्याची दुष्टबुद्धी कर्णाचीच. गर्विष्टपणा तर अंगात भरलेला. त्या उन्मादात तो द्रोण व भीष्म अशा वडीलधार्‍यांना वाट्टेल ते टाकून बोलला आहे.

कर्णाला संगत वाईट होती, असे म्हणता येणार नाही. दुर्योधन हा पांडवांशी त्याचे हाडवैर सोडता एरवी उत्तम युवराज होता. त्याच्या अमलात हस्तिनापूरची प्रजा सुखी होती. दुर्योधनाबद्दल लोक चांगले बोलत असल्याचे हेराने सांगताच द्रौपदीने दातओठ खाल्ले होते (वनपर्व). बाकी दु:शासन आणि शकुनिमामाशी कर्ण फारसा मैत्री राखून नव्हता. त्याला दोन चांगले मित्र होते. विचारी अश्वत्थामा आणि त्याचा स्वतःचा भाऊ विकर्ण. पण खरे सांगायचे तर कर्णाची आणि शकुनिमामाची घाणेरडी संगत दुर्योधनाला नडली.

अर्जुन हा कर्णापेक्षा श्रेष्ठ होता, याचे दोन पुरावे आहेत.
ज्या चित्ररथ गंधर्वाने मायावी युद्धात कर्ण आणि दुर्योधनाला पराभूत केले त्या चित्ररथ गंधर्वाचा तशाच मायावी युद्धात अर्जुनाने पूर्वी पराभव केला होता.
अर्जुनाकडे कवच कुंडले नसतानाही त्याने भल्याभल्यांना धूळ चारली होती. पण कर्णाकडील कवचकुंडले आणि वासवी शक्ती गेल्यावर तो दात काढलेला नाग झाला होता.

आयला... या धाग्यावर इतके प्रतीसाद बघून मनोरंजनाच्या उद्देशाने धागा उघडला... तर इथे अक्षरशः विषयाला धरून मुद्देसूद चर्चा चाललीय. एव्हाना महाभारतातील युद्धाने तोंडात बोटे घालावी अश्या खडाजंगी; आणि व्यासाने महाभारत रचून केलेल्या चुकीने पश्चात्तापी होउन स्वतःचे कान धरावे अश्या कमेंट्स अपेक्षीत होत्या.
शुची तैंचे भक्तीपर लेख आणि माऊंच्या ध्यानधारणेच्या शिबीराचा हा परिणाम असावा काय ?
अहो तात्या सुद्धा चकार शब्द बोलले नाहित या धाग्यावर म्हणजे काय..

अर्थात, मिपाच्या या सुधारीत आवृत्तीचा आम्हाला आनंदच आहे.

(कर्णप्रेमी) अर्धवटराव

मी नव्हतो तेव्हा, नाहीतर कदाचित तुमच्या प्रश्नाला उत्तर देता आलं असतं मला !!

कर्ण वयाने सर्वात मोठा होता. इरावती कर्वेंच्या मते तो अर्जूनापेक्षा वयाने किमान पंधरा वर्षानी मोठा होता.
त्याने अर्जूनाशी वैर द्रोणाचार्‍यानी केलेल्या अपमानामुळे धरले होते.
तो शूर होता पण अजेय मात्र नव्हता . त्याची कवचकुंडले कृष्णाने नव्हे तर इंद्राने अर्जूनासाठी मागून नेली होती.
कर्णाचा उदारपण ही त्याची सद्गुण विकृती होती.
त्याचा वध हा कपटाने केला गेला नाही. तो त्यावेळेस सशस्त्र होता. अर्जूनाने त्याचा वध केला ते यूद्ध नीतीस धरूनच होते.
मनातून तो सदैव अपमानीत असे. त्याला पांडवांबद्दल असूया वाटत असे.
कर्णावर अन्याय झाला असे वाटत नाही . दुर्योधनाने कर्ण हा सूतपुत्र आहे हे माहीत असूनही कर्णाला राजा बनवले होते.
कर्ण कुंतीचा मुलगा नसता तर त्याला जे मिळाले ते खूपच होते

कर्णाचा नि:शस्त्र(?) असताना वध हा अभिमन्यूचा वधाचाच घेतलेला एकाप्रकारे सूड होता.
दिलेल्या नियमांप्रमाणे युद्ध फक्त भीष्मपितामह त्यात सहभागी असेपर्यन्त सुरु होते.
नंतर झालेले प्रकार म्हणजे केवळ सूडाचा भयानक प्रवास होता, तो अश्वत्थाम्याचा मणी काढून घेइपर्यन्त चालूच होता.
अवांतर भयानक सल्ला:
कुणाला खरोखरच "काय काय" झाले हे जाणून घेण्याची उत्सुकता (खाज) असेल, तर एक मार्ग आहे.
अश्वत्थामा अजून जिवंत आहे म्हणतात! पंजाब-हिमाचल मध्ये व नर्मदाकिनारीदेखिल तो भेटल्याचे लोक सांगतात. तिथे रानावनात 'तेल' घेउन फिरावे. तो बरोब्बर समोर येउन उभा राहील, त्याला काय ते इच्चारुन घ्या.

हजारो वर्षापूर्वी काय झाले ते कळणार कसे आणि कळले तर तेच खरे हे कशाच्या आधारावर?
व्यासांनी लिहिलेलेच महाभारत आता कसे काय मिळणार?
आणि समजा झाला असेल कर्णावर अन्याय तर आता आपण काय करू शकतो? चर्चा सोडून? आणि तीसुद्धा नेमकी कशाच्या आधारावर?

बाकी वरील काही प्रतिसादांवरून अर्जुन अगदी सद्गुणाचा पुतळाच होता असे दिसतेय...

द्रौपदी वस्त्रहरणाच्या वेळचे कर्णाचे वर्तन पाहता
तो कितीही पराक्रमी वा दानशूर असला तरी वध करण्यास
योग्यच होता.
मध्ये एक मराठी साहित्यात लाटच आली होती की ज्या॑ना
इतिहासाने दुय्यम ठरविले त्या॑ना नायक बनविणे.
म्हणूनच काद॑बरया कि॑वा ललित साहित्यात कर्णाला थोडे
वरचे स्थान दिलेले दिसते.